Αντιμετωπίζοντας τραγωδίες όπως αυτή της «εμπορίας» του σώματος και του τραυματισμού της ψυχής του δωδεκάχρονου κοριτσιού στον Κολωνό, δεν αρκούν καθόλου, πιστεύω, οι κατάρες και τα αναθέματα, που συχνά συσκοτίζουν αντί να φωτίζουν τις αιτίες του δράματος. Γιατί το κρίσιμο είναι να μπορέσουμε να δούμε, να καταλάβουμε και να πάρουμε όλα τα μέτρα που απαιτούνται για να μην επαναληφθεί εν τέλει το ίδιο με ένα άλλο κορίτσι ή αγόρι, σε μια άλλη γειτονιά ή πόλη ή στο διπλανό μας σπίτι.

«Ζητάμε εκλογές γιατί δεν πάει άλλο. Γιατί κάθε μέρα που περνάει πεθαίνουν δεκάδες αβοήθητοι συνάνθρωποί μας. Ξεπαγιάζουν εκατομμύρια οικογένειες»

«Σας διαβεβαιώ ότι είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ, πιο έμπειροι και πιο αποφασισμένοι. Και ξέρουμε και θέλουμε και μπορούμε» διαμηνύει ο Αλέξης Τσίπρας επισημαίνοντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. ζητάει εκλογές γιατί «είναι η μόνη δημοκρατική διέξοδος από αυτή την κατάσταση πολιορκίας».

Λίγα χρόνια μετά τη πτώση του Τείχους (1989) και σχεδόν δύο αιώνες από τη Γαλλική Επανάσταση (1789), όταν και καταχωρίστηκε ιστορικά ο διαχωρισμός Δεξιάς – Αριστεράς, ο Νορμπέρτο Μπόμπιο, με το βιβλίο του «Δεξιά και Αριστερά», θέλησε να αποκωδικοποιήσει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο παρατάξεις.

Πέρασαν ακριβώς δύο αιώνες από την Επανάσταση που μας οδήγησε στην εθνική και πολιτική μας ανεξαρτησία. Κι αν οι επέτειοι έχουν μια κάποια αξία, είναι κυρίως γιατί μας δίνουν την ευκαιρία να αναστοχαστούμε πάνω στα γεγονότα. Να διερευνήσουμε το βάθος της συλλογικής μας συνείδησης πάνω σε αυτά. Και κυρίως, να ανιχνεύσουμε στο σήμερα τη συλλογική μας ταυτότητα. Ως λαού και ως έθνους. Να συνειδητοποιήσουμε τι διαχρονικά πρεσβεύουμε, τι εκπροσωπούμε στη διεθνή κοινότητα. Τι γέννησε τη Μεγάλη Επανάσταση και τι το νέο Ελληνικό κράτος συμβόλισε στην εποχή του, για τις ιδέες της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης. Και για την υπόθεση της Προόδου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Θα µου επιτρέψετε να χωρίσω την περίοδο των δέκα αυτών µηνών στη προ κορωνοϊού περίοδο και στη µετέπειτα. Μέχρι τον κορωνοϊό η κυβέρνηση είχε µε πολύ µεγάλη ταχύτητα διαψεύσει τις προσδοκίες που είχε δηµιουργήσει προεκλογικά για µεγάλη ανάπτυξη. Τον Ιούλιο του ’19 παραδώσαµε µια οικονοµία που «έτρεχε» µε 2,8% ανάπτυξη και τον Δεκέμβριο του ’19 η ανάπτυξη είχε πέσει στο 1%. Ήδη από το πρώτο τρίµηνο του 2020 είχαµε ύφεση 0,9%, ενώ το lockdown έγινε τέλη Μαρτίου. Και τους δύο πρώτους µήνες είχαµε υστέρηση 2 δισ. έναντι του στόχου. Η πανδημία, λοιπόν, δεν είναι δικαιολογία· ο κ. Μητσοτάκης έχει φέρει την ύφεση πριν από την πανδηµία.

...Θα έλεγα ότι σε μια στιγμή όπως η σημερινή, όταν προβλέπεται τόσο μεγάλη ύφεση και η κοινωνία είναι προβληματισμένη και ανήσυχη, εμείς, η Αριστερά και η προοδευτική παράταξη, οφείλουμε να οργανώσουμε μία νέα αισιοδοξία σε πολιτικό κίνημα. Να μην επιτρέψουμε να γονατίσει η κοινωνία κάτω από το βάρος της μοιρολατρίας που καλλιεργούν η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ. Να μην επιτρέψουμε να περάσει ο κ. Μητσοτάκης τις μνημονιακές επιλογές που ονειρεύεται από το παράθυρο της πανδημίας.

«Η δυσκολία δεν έγκειται στην ανάπτυξη νέων ιδεών, αλλά στο πώς θα αφήσουμε πίσω μας τις παλιές»
Τζ. Μ. Κέινς, 1936

Όταν, το 2015, η Ελλάδα αντιμετώπιζε τον παραλογισμό της τιμωριτικής λιτότητας που είχε ήδη οδηγήσει, μετά από δύο αποτυχημένα προγράμματα του ΔΝΤ, μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού στα πρόθυρα ανθρωπιστικής κρίσης, οι περισσότεροι στην Ευρώπη θεωρούσαν ότι «αυτή η μικρή χώρα» θα παρέμενε μια εξαίρεση. Κάτι σαν μια τιμωρία παραδειγματισμού για να μην ακολουθήσουν και άλλες χώρες τον ολισθηρό δρόμο των μεγάλων ελλειμμάτων.

Εκτός ευρώ μάς ήθελαν, όπως αποδείχτηκε, ο Σόιμπλε και οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της Ευρώπης. Που θεωρούσαν, συχνά με ρατσιστικό τρόπο, τη χώρα μας μαύρο πρόβατο και σχεδίαζαν την «εθελούσια» έξοδό της από τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα ήταν μοιραία.

«Δεν θα εξαντλήσει την τετραετία ο Κ. Μητσοτάκης, έχει αρχίσει η φθορά της κυβέρνησής του», υπογραμμίζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του, ακριβώς πέντε χρόνια από την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015. Επισημαίνει ότι η Δεξιά κέρδισε τις εκλογές του Ιουλίου ξεγελώντας τον ελληνικό λαό, «η απάτη της όμως αποκαλύπτεται».

Εκτιμά ότι το ασφαλιστικό σχέδιο της κυβέρνησης έχει έντονο άρωμα αδικίας και οπισθοδρόμησης. Πιστεύει ότι είναι πιθανό να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα το μοντέλο κυβερνητικής συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, όπως στην Πορτογαλία και την Ισπανία, σημειώνοντας ότι «οι προοδευτικές δυνάμεις δεν μπορούν να έχουν προνομιακές σχέσεις με τη Δεξιά, όπως δεν μπορεί να έχουν τα πρόβατα με τον λύκο».