Δεν έπρεπε να εκπλαγεί κανείς από τις δηλώσεις της κ. Αλέκας Παπαρήγα για το Τείχος του Βερολίνου. Είναι γραμματέας ενός κόμματος που δοξολογεί με κάθε ευκαιρία έναν από τους πιο στυγνούς δικτάτορες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ο ιδεολογικός καθοδηγητής του ΚΚΕ, ο Ιωσήφ Στάλιν, είναι ο πατέρας του πρακτικού ολοκληρωτισμού.

Προχθές, ενώ στο Βερολίνο εορτάζονταν τα είκοσι χρόνια από την πτώση του Τείχους- από το γεγονός που συμβόλισε το τέλος του συστήματος κεντρικής διεύθυνσης της οικονομίας υπό την απόλυτη πολιτική εξουσία του ενός κόμματος, του συστήματος που από το 1918 ώς το 1991 ονομαζόταν «σοσιαλισμός»- το ΒΒC δημοσίευσε μιαν ενδιαφέρουσα έρευνα γνώμης. Ρωτήθηκαν περίπου 29.000 πολίτες σε 27 χώρες και μόλις 11% δήλωσαν ικανοποιημένοι από τη λειτουργία του καπιταλισμού (πρώτοι ήρθαν οι Αμερικανοί με 25%, δεύτεροι οι Πακιστανοί με 21%).

Σαν αύριο (9/11) πριν από 20 χρόνια έπεσε το τείχος του Βερολίνου. Στο ειδικό ένθετο του «Κυριακάτικου Βήματος» («Η πτώση του Τείχους», 1.11.2009) εξετάστηκαν διάφορες πτυχές του φαινομένου της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να δώσω μια εξήγηση αυτής της κατάρρευσης που δεν αναιρεί αλλά κατά κάποιον τρόπο συμπληρώνει τις αναλύσεις του ενθέτου της περασμένης Κυριακής.

Το «Περιδιαβάζοντας», μαζί με μερικές από τις σπουδαιότερες εφημερίδες της Ευρώπης, φιλοξενεί σήμερα ένα κείμενο του Γερμανού συγγραφέα Ίνγκο Σούλτσε, που γράφτηκε ειδικά για να δημοσιευτεί με αφορμή την αυριανή επέτειο των 20 χρόνων από την πτώση του τείχους - ουσιαστικά την επέτειο από την κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού.

«Ο λαός νικά». Μʼ αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε στις 13 Νοεμβρίου του 1989 το γερμανικό περιοδικό "Der Spiegel" και με πρωτοσέλιδη την ιστορική -πλέον- φωτογραφία των νεαρών που σκαρφαλωμένοι στο τείχος του Βερολίνου το κατεδαφίζουν. Όποιος έζησε εκείνες τις μέρες στη Γερμανία θυμάται την «τρέλα» τους. Άλλωστε αυτή ήταν και η λέξη που σφράγισε εκείνο το μαγικό βράδυ της 9ης Νοεμβρίου του 1989: Wahnsinn - τρέλα.

Αν περπατήσεις στους δρόμους της Γερμανίας και συναντήσεις κάποιον που δεν ξέρει αγγλικά, τότε είναι σίγουρα ανατολικογερμανός. Είναι ένας απλός τρόπος για να καταλάβεις την προέλευσή του. Επίσης αν σου φερθεί κάπως απότομα ή και σε βρίσει -μου έτυχε κι αυτό- επειδή μιλάς αγγλικά και όχι γερμανικά, σημαίνει ότι μεγάλωσε κάπου εκεί, σε όχι μεγάλη συνάφεια με τους ξένους.