Τι θα είχε συμβεί αν ΔΕΝ είχε προχωρήσει σε ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός; Με τα «αν» δεν γίνεται βέβαια δουλειά. Είναι όμως διάχυτη η εντύπωση ότι θα ήταν πολύ καλύτερα για την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό αν ΔΕΝ είχε γίνει ο ανασχηματισμός. Ή, έστω, ΑΥΤΟΣ ο ανασχηματισμός. Διότι ο αντίλογος σε ένα υποθετικό «αν» είναι να είχε κάνει διαφορετικές επιλογές.

Ο τελικός ποδοσφαίρου του Euro, όπως και όλη η διοργάνωση, πραγματοποιήθηκε σε «λάθος» ή, μάλλον, σε «ξένο» χρόνο. Ανήκε στο 2020 αλλά διεξήχθη φέτος και, μάλιστα, χωρίς να τη φιλοξενήσει μια μεμονωμένη χώρα.

Η όλη συζήτηση που προέκυψε περί υποχρεωτικής στράτευσης στα 18 θα ήταν πολύ κωμική αν δεν γινόταν σε καιρούς άκρως σοβαρούς. Σε επίπεδο τακτικής, εάν η Νέα Δημοκρατία επιθυμεί ψήφους κεντρώων ή και κεντροαριστερών, ας τις αποχαιρετήσει. Και μόνον η σύμπνοια με τον τωρινό υπουργό Αμυνας αρκεί για να της γυρίσουν την πλάτη ψηφοφόροι που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ανάγκη.

Είμαι πολύ περίεργος: αν όλος αυτός ο θόρυβος με τα ιερά λείψανα της Αγίας Βαρβάρας γινόταν επί κυβερνήσεως Σαμαρά ή συγκυβερνήσεως Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ ή κι ενός σχήματος που περιελάμβανε το «κρυπτοφασιστικό» (κατά πολλούς συριζαίους, επώνυμους και ανώνυμους) «Ποτάμι», τι θα κατέβαζαν, κατά το κοινώς λεγόμενο

«Οι λέξεις είναι τα πάντα», έγραψε ο Ναπολέων στο κλασικό «Εγχειρίδιο πολέμου». Πράγματι· ειδικά σε εποχές κρίσης και πόλωσης, όπως είναι η δική μας, οι λέξεις, όταν μάλιστα αναφερόμαστε στο παρελθόν, σε μια συνθήκη δηλαδή ολοκληρωμένη υποτίθεται, παγιωμένη, και όμως, την ίδια στιγμή, ρευστή και ευάλωτη σε διαφορετικές ερμηνείες, κατέχουν ειδικό βάρος. Παράδειγμα: λέξεις όπως «διωγμός», «σφαγή», «θηριωδία» βαραίνουν με έναν ειδικό τρόπο στη συλλογική μνήμη εθνών και στις προσωπικές μνήμες των ανθρώπων.

Στον επίλογο του εξαιρετικού βιβλίου του «Τα κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας. Η διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους 18ος - 21ος αιώνας» (εκδ. Πόλις), ο καθηγητής Κώστας Κωστής υπογραμμίζει τον βασικό άξονα του βιβλίου: τη «μετατροπή μιας μικρής επαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή ενός μουσουλμανικού κράτους, σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος».