Η Αριστερά της εποχής μας -η αρχική εμφάνιση της οποίας αναζητείται εδώ και τρεις αιώνες- πορεύεται και δρα σε μια μη σοσιαλιστική εποχή. Δηλαδή σε μιαν ιστορική περίοδο, όπου δεν τίθεται θέμα ανατροπής του καπιταλισμού με βάση το ιδεώδες της Αριστεράς του Κομμουνιστικού Μανιφέστου...

Εστω και σε μια εκλογική αναμέτρηση δευτέρας τάξεως, όπως θεωρούνται ότι είναι και οι ευρωεκλογές, η ελληνική ακροδεξιά έρχεται να προστεθεί με τον τρόπο της στην αλυσίδα των νεο-ακροδεξιών κινημάτων και πολιτικών σχηματισμών, οι οποίοι εδώ και μια εικοσαετία αναδύονται στην Ευρώπη.

...Στην κρίση με ιστορικό βάθος, βρίσκεται η ερμηνεία του αποτελέσματος του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές. Και η κρίση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με «ξόρκια» και επιπόλαιες, ασυνάρτητες, ρηχές και - τελικά - απολίτικες κινήσεις, όπως κάνει ο Γ. Παπανδρέου.

Η μικρή συμμετοχή ψηφοφόρων και η αδιαφορία για τις ευρωεκλογές είχαν προαναγγελθεί. Σχεδόν, είχαν υπαγορευθεί. Το φαινόμενο επεκτάθηκε μάλιστα, αν και σε μικρότερο βαθμό, για τους γνωστούς λόγους, και στη χώρα μας.

Κυρίαρχες απόψεις και ρεύματα καταδικάζουν απερίφραστα κάθε αναγωγή των πολιτικών εξελίξεων σε αδιαφανείς παράγοντες. Θα επιχειρήσω ωστόσο να περιγράψω την αδιαφορία των ψηφοφόρων ως προϊόν ενός αδιαφανούς σχεδιασμού.

Ίσως πρέπει να είναι κανείς «εκτός E.E.» για να καταλάβει τι προνόμιο αποτελεί το να είσαι «εντός E.E.». Από τη συμμετοχή στις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές, αυτοί που είναι εντός E.E. φαίνεται πως «πάσχουν» από το Σαιξπηρικό σύνδρομο «να υπάρχεις ή να μην υπάρχεις;».

Πρώτο και καθοριστικής σημασίας μήνυμα, που εκφράστηκε με την αποχή, είναι η αμφισβήτηση από την πλειοψηφία του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ισχυρό ποσοστό αμφισβήτησης έβγαλε και η κάλπη με την ψήφο προς κόμματα που διακηρύσσουν την πλήρη αντίθεσή τους με την Ε.Ε. ή ζητούν μια άλλη Ευρώπη.

-Με όρους κοινωνίας, σε σύγκριση με την ελληνική εμπειρία, όπου πάντα η ανανεωτική αριστερά καταγράφει κατά πολύ υψηλότερα των εθνικών εκλογών ποσοστά, και με βάση το αποτέλεσμα της μείωσης της εκπροσώπησης σε έδρες, το 4.16% αποτελεί ένα μη ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

- Μετά την περιπέτεια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., το θόλωμα της ανανεωτικής και ευρωπαϊστικής φυσιογνωμίας του ΣΥΝ που επέφερε-εξ αντικειμένου το τελευταίο δεκαπενθήμερο ήταν ανεπαρκέστατος χρόνος για την ολική επαναφορά του ΣΥΝ στη γνωστή και αποδεκτή εικόνα του - και τον πόλεμο φθοράς που οι πρώην σύμμαχοι εξαπέλυσαν, το αποτέλεσμα πρέπει να θεωρείται θετικό.

-Επανασυσπείρωση του κόσμου της ανανεωτικής αριστεράς. Απέδειξαν ότι ο χώρος είναι υπαρκτός και μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του τη μεγάλη προσπάθεια για την ισχυροποίηση του ΣΥΝ στην Ελλάδα και του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Ε.Ε.

Κατ’ αρχήν υπάρχει μια συνολική ήττα όλων των πολιτικών δυνάμεων, που δεν κατάφεραν ή και δεν θέλησαν να πείσουν τους πολίτες ότι η υπόθεση της Ευρώπης τους αφορά άμεσα και δεν είναι ένα θέμα ήσσονος σημασίας. Φυσιολογική συνέπεια, ένα κλίμα αδιαφορίας και εν τελεί αποχής από την εκλογική διαδικασία.

Πενήντα έξι (56) πολίτες που είναι είτε ανέντακτοι είτε αδρανοποιημένοι στο χώρο του ΣΥΝ, δίνουν, με τις υπογραφές τους, στη δημοσιότητα ΚΕΙΜΕΝΟ.

---

Για την ανασύνθεση της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΨΗΦΟ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ
Για μια πολιτικά ενωμένη, ομόσπονδη Ε.Ε.
Για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής και της οικολογικής εγρήγορσης.

Η 13η Ιουνίου του 2004 είναι μια σημαντική ημερομηνία για την Ευρώπη. Για πρώτη φορά, μετά τη μεγαλύτερη διεύρυνση στην ιστορία της Ε.Ε., οι λαοί 25 χωρών καλούνται να επιλέξουν τυπικά μεν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ουσιαστικά όμως τις πολιτικές που πρέπει να υιοθετηθούν για σημαντικά προβλήματα της Ένωσης, όπως:

Η αντιμετώπιση τoυ δημοκρατικού ελλείμματος της Ε.Ε. με την υιοθέτηση ενός Συντάγματος που να προωθεί μια ενωμένη, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση.
Η οικοδόμηση κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής Άμυνας.
Η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και το κλείσιμο της ψαλίδας των μεγάλων κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Ουσιαστικός παράγοντας για την προώθηση εναλλακτικών πολιτικών στην Ε.Ε. είναι η ισχυρή παρουσία της σύγχρονης, δημοκρατικής και οικολογικής Αριστεράς. Μιας ελληνικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς ανοικτής στις πολλαπλές ιδιαιτερότητες ενάντια στη μισαλλοδοξία που εκπέμπει ο εθνικισμός και ο ρατσισμός. Της Αριστεράς που δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα με μια αυτάρεσκη παντογνωσία, που ουσιαστικά οδηγεί στην απομόνωση. Της Αριστεράς που δεν αρκείται στην στείρα καταγγελία, αλλά αντίθετα, προωθεί το δικό της μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα επιδιώκοντας την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και την αλλαγή των συσχετισμών.

Στην Ελλάδα αυτή η Αριστερά υπάρχει. Με όλες τις αδυναμίες, τα λάθη, τις παλινωδίες του παρελθόντος και τις πρόσφατες αδιέξοδες αναζητήσεις και συμμαχίες ο ΣΥΝ παραμένει ο πολιτικός φορέας που είναι σε θέση να προωθήσει μια τέτοια πολιτική. Η ενίσχυση του στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου, είναι προϋπόθεση για να διατηρηθεί ζωντανή η ελπίδα για τις δυνάμεις, που ανεξάρτητα από τις δικές τους ιδιαίτερες διαδρομές, συνεχίζουν να προσβλέπουν στην ανασύνθεση της ανανεωτικής Αριστεράς.

Αμπλιανίτης Δημήτρης, ιατρός,
Αναγνωστόπουλος Δημήτρης, συγκοινωνιολόγος,
Αναγνωστοπούλου Σία, Πάντειο Παν/μιο,
Ανανιάδης Γρηγόρης, Παν/μιο Αιγαίου,
Βαλαβανίδης Αθανάσιος, Παν/μιο Αθήνας
Βαφιάς Θέμος, γραφίστας,
Βελινόπουλος Κώστας, σκηνογράφος,
Βλασιάδης Κώστας, αρχιτέκτων,
Γαλανοπούλου Ελεωνόρα, Δημ. Σύμβουλος Ν. Σμύρνης,
Γρηγοριάδης Θόδωρος, συγγραφέας,
Δακόπουλος Βαγγέλης, πολ. μηχανικός,
Δάλλας Θόδωρος, δικηγόρος,
Δασκαλοπούλου Δήμητρα, ιατρός,
Ζεβελάκη Μεταξένια, μουσικός,
Ζεβελάκης Γιώργος, γεωπόνος,
Ζουναλής Βασίλης, μηχ/γος ηλ/γος,
Καγγελάρη Δηώ, θεατρολόγος,
Καούνης Γιάννης, δικηγόρος,
Καπίρης Βασίλης, ιδιωτικός υπάλληλος,
Καυχίτσας Παναγιώτης, εκπαιδευτικός,
Κινδύνη Σέβη, χορογράφος,
Κόντου Τούλα , οδοντίατρος,
Κούβελας Ηλίας, Παν/μιο Πατρών,
Κουζέλης Μάκης, Πάντειο Παν/μιο,
Κουνάδη Αννα, συνταξιούχος ιδιωτ. Υπάλληλος,
Κουνάδης Κων/νος, συνταξιούχος τραπεζικός,
Κύρτσης Αλέξανδρος, Παν/μιο Αθηνών,
Λιβαδάς Σταύρος, μηχ/γος ηλ/γος,
Λιναρδάκης Παναγιώτης, εκπαιδευτικός,
Μαγριπλής Κωστής, δικηγόρος,
Μαλικιώση Δέσποινα, εκδότρια,
Μαμαλής Παναγιώτης, εκπαιδευτικός,
Ματσαγγάνης Μάνος, Παν/μιο Κρήτης,
Μπιτσώρης Βαγγέλης, συγγραφέας-μεταφραστής,
Μυλωνά Καίτη, κτηνίατρος,
Μυλωνάκης Μανώλης, ψυχίατρος,
Παναγιωτακοπούλου Νίκη, οδοντίατρος,
Πανταζόπουλος Ανδρέας, ΑΠΘ,
Παπαδημητρόπουλος Δαμιανός, δημοσιογράφος,
Παπαδόπουλος Δημήτρης, εκπαιδευτικός,
Παπαδόπουλος Πολυδεύκης, δημοσιογράφος,
Παπαϊωάννου Χαρά, βιολόγος,
Παρασκευόπουλος Μιχάλης, πολ. μηχανικός,
Παρασκευοπούλου Αργυρώ, περιβαλλοντολόγος,
Πεσμαζόγλου Στέφανος, Πάντειο Παν/μιο,
Πολίτης Αλέξης, Πανεπιστήμιο Κρήτης,
Σκούρα Βουβούλα, εικαστικός,
Στάθης Παντελής, νευρολόγος,
Σταυρουλάκης Μάνος, πολιτικός επιστήμων,
Συνοδινός Διονύσης, ιστορικός,
Τσιλένης Σάββας, αρχιτέκτων,
Τσιριμώκου Λίζυ, ΑΠΘ,
Χαλαζωνίτης Δημήτρης, οδοντίατρος,
Χαλικιά Δήμητρα, δασολόγος,
Χουλιαράκη Λιλή, πανεπιστημιακός,
Χριστόπουλος Αλέξης, ασφαλιστής

Αθήνα 8 Ιουνίου 2004

Ακόμα και ο ανανεωτικός ευρωαριστερός λόγος δεν γλιτώνει πάντα από την παγίδα του ξύλινου. Έχει όμως, τουλάχιστον, τη συνείδηση του κινδύνου, τα αίσθηση του αναστοχασμού: πέρα από την κριτική αμφισβήτηση, ο χώρος μας κουβαλάει μαζί του το κουραστικό αλλά γόνιμο σαράκι της αμφιβολίας: αυτό γίνεται ακόμα πιο αισθητό στις μέρες μας, που οι «μεγάλες αφηγήσεις» αγκομαχούν, παραχωρώντας τη θέση τους σε κλεφτοπόλεμους (μεταναστευτικό, ανεργία, περιβάλλον) όπου δεσπόζει η μερικότητα.

Απευθύνομαι προς τους αριστερούς όλων των αποχρώσεων και τους προτείνω να ψηφίσουν εγκάρδια και με εμπιστοσύνη το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΝ.
Ιδιαίτερα τώρα που ο Συνασπισμός εμφανίζεται με τα πολιτικά και φυσιογνωμιστικά χαρακτηριστικά που επιβεβαιώνουν τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό και την ανανεωτική του πορεία.

Μπορεί να θεωρούμαι δεδομένος ψηφοφόρος του ΣΥΝ, όψιμο μέλος της ΚΠΕ γαρ, αν και εξομολογούμαι πως κάποτε, πάνε χρόνια τώρα, τού την έκανα για την μεσοβέζικη στάση του στο θέμα του Αθερινόλακκου ψηφίζοντας έναν συναγωνιστή απ’ το Γούδουρα, που κατέβαινε με άλλο κόμμα, που πλέον δεν υπάρχει.