Θα επιλυθεί το στεγαστικό πρόβλημα έτσι; Όχι. Μήπως, τουλάχιστον, έτσι αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή που ενδημεί στο πεδίο της οικοδομής γενικά και της κατοικίας ειδικότερα;

Ορισμένα μέτρα είναι σωστά, αλλά έρχονται να επιβεβαιώσουν την κυβερνητική-κρατική νωχέλεια: Παράδειγμα, τώρα, μόλις, σκέφτηκαν το αυτονόητο, να διασταυρώνονται τα στοιχεία για τις κατοικίες που δηλώνονται κλειστές με εκείνα για τις καταναλώσεις ηλεκτρικού ρεύματος, για να διαπιστωθεί αν πράγματι είναι κλειστές ή απλώς νοικιάζονται με μαύρα. Ορισμένα άλλα είναι μηδαμινής σημασίας

Από τις εκλογές που έγιναν τελευταία στον ευρωπαϊκό χώρο, οι πιο ενδιαφέρουσες για την Ελλάδα ήταν νομίζω εκείνες της Πορτογαλίας. Για τις αναδρομές και τις συγκρίσεις που ανακινούν, για τα μηνύματα που στέλνουν. Κυρίως ότι όπως αυτή, έτσι κι εμείς, βιώνουμε πια μια άλλη ιστορική εποχή όπου έχουν ανατραπεί βασικές εθνικές σταθερές και ισορροπίες. Υποτίθεται ότι οι τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης που γνώρισαν το δικτατορικό τραύμα, ήταν προστατευμένες από την επέλαση της Ακροδεξιάς που σημειωνόταν στην υπόλοιπη ήπειρο

Η κυβέρνηση της Ν.Δ μετά φανών και λαμπάδων επανέφερε το ζήτημα της αξιoλόγησης μόνο στον Δημόσιο τομέα με την λογική ότι ιδιωτικός τομέας αξιολογείται σε «καθημερινή βάση».

Η διαδικασία είναι απλή ,καθώς 5 εκατομμύρια πολίτες θα έχουν την δυνατότητα να αξιολογήσουν από το 1-10 οι ίδιοι τις δημόσιες υπηρεσίες όπως ο ΕΦΚΑ,το κτηματολόγιο,ΑΑΔΕ, δημόσιες συγκοινωνίες ,αλλά και την κατάσταση που επικρατεί στις γειτονιές,σε λίγα μόλις λεπτά.

Η κυβέρνηση επιδίδεται σε έναν (ιδιάζοντα) πρωταθλητισμό, αυτόν της υποδιαστολής: Πόσα δέκατα της μονάδας αυξάνεται το ΑΕΠ περισσότερο από τα ΑΕΠ άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Υποτίθεται ότι αυτό δείχνει πως η ελληνική οικονομία είναι πιο δυναμική κι οι τυχεροί ιθαγενείς αυτού του τόπου απολαμβάνουν τους καρπούς της κυβερνητικής μέριμνας. Αλλά ο δυναμισμός μιας οικονομίας κρίνεται, τελικά, απ’ το αν δημιουργεί καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Κι η ελληνική οικονομία πρωταγωνιστεί στην υπερπαραγωγή νεόπτωχων, φτωχών όχι επειδή είναι άνεργοι αλλά επειδή έχουν δουλειά, με γλίσχρους μισθούς:

Οι θριαμβολογίες του υπουργού, που παρουσιάζουν την απλή άσκηση των καθηκόντων του ως «ηρωικές αποκαλύψεις», αποτελούν μορφή επικοινωνιακού λαϊκισμού. Επιχειρούν να μεταθέσουν την ευθύνη σε «διεφθαρμένους» επιχειρηματίες και δημόσιους υπαλλήλους, αποσιωπώντας τις διαχρονικές ευθύνες της πολιτείας.

Αυτές τις μέρες συζητούνται στη Βουλή νέες τροπολογίες στον αναπτυξιακό νόμο 4887/2022, έναν νόμο που τροποποιείται σχεδόν κάθε χρόνο, επιβεβαιώνοντας τη θεσμική αστάθεια της αναπτυξιακής πολιτικής. Με 91 άρθρα που τροποποιούν εκτενώς βασικές διατάξεις του νόμου 4399/2016, το εν λόγω νομοθέτημα αποτελεί μνημείο κακοτεχνίας και κακής νομοθέτησης.

Είναι εύκολο να παριστάνεις τον μεταρρυθμιστή διαστρεβλώνοντας θεσμικά προβλήματα και διασύροντας τη δημόσια διοίκηση και τα στελέχη της. Στο Σύνταγμα προβλέπεται σαφώς η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και με αμερόληπτες διαδικασίες.

Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την πρόθεση του κυβερνώντος κόμματος να αναθεωρήσει το Σύνταγμα στην κατεύθυνση της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. H πρόταση αυτή φαίνεται σε έρευνες κοινής γνώμης να υποστηρίζεται από την πλειοψηφία των πολιτών.

Στη Γάζα συντελείται μια γενοκτονία τόσο κοντά σε εμάς. Και δεν μιλάω μόνο για τη γεωγραφική απόσταση. Αρνούμαστε να κλείσουμε τα μάτια και να σιωπήσουμε, ιδίως στους θανάτους τόσων παιδιών. Ο λιμός, που έχει επιβληθεί με την απαγόρευση της ανθρωπιστικής βοήθειας, είναι όνειδος για τον σύγχρονο πολιτισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία απαιτεί να σταματήσει τώρα και ο αποκλεισμός και η γενοκτονία, και να υπάρχει μια δίκαιη επίλυση του Παλαιστινιακού. Είναι ένα έγκλημα στο οποίο δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί.

Πού είναι τα δημοκρατικά κόμματα και πολιτικοί της αντιπολίτευσης που δεν αφήνουν τίποτε να πέσει χωρίς να καταγγείλουν την κυβέρνηση; Τόσο δύσκολο είναι να απαιτήσουν από κοινού -γιατί όχι και στη Βουλή- η κυβέρνηση να ζητήσει από το Ισραήλ την άμεση παύση της σφαγής και να διακόψουμε τη στρατιωτική συνεργασία με τον Νετανιάχου; Να αναγνωρίσουμε επίσημα την Παλαιστίνη; Να θέσουμε ζήτημα κυρώσεων στην Ε.Ε. και τον ΟΗΕ;

Η είδηση ήρθε από τη Νορβηγία, όπου η εθνική διαβούλευσή είναι ένας θεσμός που χαίρει εκτίμησης: Με πρωτοβουλία επτά μη κυβερνητικών οργανώσεων, στις αρχές του χρόνου σχηματίστηκε αντιπροσωπευτικό πάνελ από 56 πολίτες, με βάση την ηλικία, το φύλο, τον τόπο διαμονής, το επίπεδο εκπαίδευσης και τη στάση τους απέναντι στην κλιματική αλλαγή, για να εισηγηθούν στη Βουλή πώς να επενδυθούν 1,8 τρισ. δολ. που έχουν συγκεντρώσει οι Νορβηγοί στο κρατικό επενδυτικό ταμείο τους -το μεγαλύτερο του κόσμου.

Η«Ομάδα Αλήθειας» και η Νέα Δημοκρατία, η κομματική λειτουργία και η στρατηγική συμμαχιών, η περίοδος Κασσελάκη και η αρχηγία Φάμελλου, και τέλος, η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων –αυτά είναι τα θέματα που συζητούμε με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και διευθυντή του πολιτικού γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Θα επιλέγατε να εργαστείτε αν είχατε την οικονομική δυνατότητα να ζήσετε χωρίς να δουλεύετε;

Η ερώτηση τέθηκε σε πρόσφατη έρευνα κοινής γνώμης της qed. Οι απαντήσεις έδειξαν ότι η εργασία φθίνει στις νεότερες γενιές ως αξία. Αν διέθεταν την οικονομική ευχέρεια, απάντησαν ότι δεν θα εργάζονταν το 52% όσων γεννήθηκαν 1965-80 ( Gen X), το 58% όσων γεννήθηκαν 1981-96 ( Millennials) και το 63% των ακόμη νεότερων, όσων γεννήθηκαν τα χρόνια 1997-2012 (Gen Z). Οι μόνοι που κατά πλειοψηφία θα επέλεγαν να εργαστούν ούτως ή άλλως, ήταν εκείνοι που γεννήθηκαν τα χρόνια 1946-64: Το 77% από εκείνες τις γενιές θα διάλεγαν να εργάζονται κι αν ακόμη δεν είχαν ανάγκη τα λεφτά.

Ο πληθυσμός της χώρας αναμένεται να μειωθεί έως το 2050 κατά 1,36 εκατομμύρια άτομα (στο απαισιόδοξο σενάριο) καθώς το ποσοστό αναπλήρωσης των γενεών είναι στο 1,3 αντί του 2,1 που απαιτείται για να διατηρηθεί σταθερός ο πληθυσμός

Στο άρθρο της 6ης Απριλίου, με τον τίτλο «»Παροχές» ή παραίτηση», παρακινούμενοι από τη δημόσια συζήτηση για την ενεργοποίηση ή μη της ρήτρας διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες, είχαμε προκρίνει την ορθολογική χρήση της ως συστατικό στοιχείο μιας συνολικής φορολογικής μεταρρύθμισης.