Οι θριαμβολογίες του υπουργού, που παρουσιάζουν την απλή άσκηση των καθηκόντων του ως «ηρωικές αποκαλύψεις», αποτελούν μορφή επικοινωνιακού λαϊκισμού. Επιχειρούν να μεταθέσουν την ευθύνη σε «διεφθαρμένους» επιχειρηματίες και δημόσιους υπαλλήλους, αποσιωπώντας τις διαχρονικές ευθύνες της πολιτείας.

Αυτές τις μέρες συζητούνται στη Βουλή νέες τροπολογίες στον αναπτυξιακό νόμο 4887/2022, έναν νόμο που τροποποιείται σχεδόν κάθε χρόνο, επιβεβαιώνοντας τη θεσμική αστάθεια της αναπτυξιακής πολιτικής. Με 91 άρθρα που τροποποιούν εκτενώς βασικές διατάξεις του νόμου 4399/2016, το εν λόγω νομοθέτημα αποτελεί μνημείο κακοτεχνίας και κακής νομοθέτησης.

Είναι εύκολο να παριστάνεις τον μεταρρυθμιστή διαστρεβλώνοντας θεσμικά προβλήματα και διασύροντας τη δημόσια διοίκηση και τα στελέχη της. Στο Σύνταγμα προβλέπεται σαφώς η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και με αμερόληπτες διαδικασίες.

Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την πρόθεση του κυβερνώντος κόμματος να αναθεωρήσει το Σύνταγμα στην κατεύθυνση της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. H πρόταση αυτή φαίνεται σε έρευνες κοινής γνώμης να υποστηρίζεται από την πλειοψηφία των πολιτών.

Στη Γάζα συντελείται μια γενοκτονία τόσο κοντά σε εμάς. Και δεν μιλάω μόνο για τη γεωγραφική απόσταση. Αρνούμαστε να κλείσουμε τα μάτια και να σιωπήσουμε, ιδίως στους θανάτους τόσων παιδιών. Ο λιμός, που έχει επιβληθεί με την απαγόρευση της ανθρωπιστικής βοήθειας, είναι όνειδος για τον σύγχρονο πολιτισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία απαιτεί να σταματήσει τώρα και ο αποκλεισμός και η γενοκτονία, και να υπάρχει μια δίκαιη επίλυση του Παλαιστινιακού. Είναι ένα έγκλημα στο οποίο δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί.

Πού είναι τα δημοκρατικά κόμματα και πολιτικοί της αντιπολίτευσης που δεν αφήνουν τίποτε να πέσει χωρίς να καταγγείλουν την κυβέρνηση; Τόσο δύσκολο είναι να απαιτήσουν από κοινού -γιατί όχι και στη Βουλή- η κυβέρνηση να ζητήσει από το Ισραήλ την άμεση παύση της σφαγής και να διακόψουμε τη στρατιωτική συνεργασία με τον Νετανιάχου; Να αναγνωρίσουμε επίσημα την Παλαιστίνη; Να θέσουμε ζήτημα κυρώσεων στην Ε.Ε. και τον ΟΗΕ;

Η είδηση ήρθε από τη Νορβηγία, όπου η εθνική διαβούλευσή είναι ένας θεσμός που χαίρει εκτίμησης: Με πρωτοβουλία επτά μη κυβερνητικών οργανώσεων, στις αρχές του χρόνου σχηματίστηκε αντιπροσωπευτικό πάνελ από 56 πολίτες, με βάση την ηλικία, το φύλο, τον τόπο διαμονής, το επίπεδο εκπαίδευσης και τη στάση τους απέναντι στην κλιματική αλλαγή, για να εισηγηθούν στη Βουλή πώς να επενδυθούν 1,8 τρισ. δολ. που έχουν συγκεντρώσει οι Νορβηγοί στο κρατικό επενδυτικό ταμείο τους -το μεγαλύτερο του κόσμου.

Η«Ομάδα Αλήθειας» και η Νέα Δημοκρατία, η κομματική λειτουργία και η στρατηγική συμμαχιών, η περίοδος Κασσελάκη και η αρχηγία Φάμελλου, και τέλος, η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων –αυτά είναι τα θέματα που συζητούμε με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και διευθυντή του πολιτικού γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Θα επιλέγατε να εργαστείτε αν είχατε την οικονομική δυνατότητα να ζήσετε χωρίς να δουλεύετε;

Η ερώτηση τέθηκε σε πρόσφατη έρευνα κοινής γνώμης της qed. Οι απαντήσεις έδειξαν ότι η εργασία φθίνει στις νεότερες γενιές ως αξία. Αν διέθεταν την οικονομική ευχέρεια, απάντησαν ότι δεν θα εργάζονταν το 52% όσων γεννήθηκαν 1965-80 ( Gen X), το 58% όσων γεννήθηκαν 1981-96 ( Millennials) και το 63% των ακόμη νεότερων, όσων γεννήθηκαν τα χρόνια 1997-2012 (Gen Z). Οι μόνοι που κατά πλειοψηφία θα επέλεγαν να εργαστούν ούτως ή άλλως, ήταν εκείνοι που γεννήθηκαν τα χρόνια 1946-64: Το 77% από εκείνες τις γενιές θα διάλεγαν να εργάζονται κι αν ακόμη δεν είχαν ανάγκη τα λεφτά.

Ο πληθυσμός της χώρας αναμένεται να μειωθεί έως το 2050 κατά 1,36 εκατομμύρια άτομα (στο απαισιόδοξο σενάριο) καθώς το ποσοστό αναπλήρωσης των γενεών είναι στο 1,3 αντί του 2,1 που απαιτείται για να διατηρηθεί σταθερός ο πληθυσμός

Στο άρθρο της 6ης Απριλίου, με τον τίτλο «»Παροχές» ή παραίτηση», παρακινούμενοι από τη δημόσια συζήτηση για την ενεργοποίηση ή μη της ρήτρας διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες, είχαμε προκρίνει την ορθολογική χρήση της ως συστατικό στοιχείο μιας συνολικής φορολογικής μεταρρύθμισης.

...Εάν τα βασικά κόμματα της Κεντροαριστεράς δεν εκσυγχρονιστούν και δεν πιάσουν τον παλμό της κοινωνίας, ο Μητσοτάκης θα παίζει χωρίς αντίπαλο. Ας αφήσουν λοιπόν τις παλιές αναχρονιστικές πολιτικές που απλώς εκφωνούνται από νέους με κοστούμι και γραβάτα. Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά. Ας εκσυγχρονίσουν την πολιτική τους συμβαδίζοντας με τους καιρούς. Με ριζική αλλαγή των πολιτικών τους. Τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Διαφορετικά θα μείνουν στο περιθώριο μιας κοινωνίας όπου έχει εισβάλει η τεχνική νοημοσύνη.

Η πολιτική ζωή σήμερα έχει δύο χαρακτηριστικά που ίσως την διακρίνουν από κάθε άλλη φάση της μεταπολίτευσης.

Ένα, ο μεγάλος κυνισμός: Η χώρα διευθύνεται με πυξίδα τις δημοσκοπήσεις, καθώς η κυβερνητική ηγεσία επιδιώκει η ΝΔ να προσεγγίσει το 30% δημοσκοπικά, για να υποστηρίξει ότι η αυτοδυναμία δεν είναι ανέφικτη, άρα δικαιούται να ηγηθεί του κόμματος και στις επόμενες εκλογές.

Δεύτερο, ο απόλυτος παραλογισμός: Όσο καταρρέει η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα, τόσο αυτό τείνει να αναζητά τις αιτίες της κατάρρευσης σε εξωγενείς παράγοντες

Τον Πάπα Φραγκίσκο δεν τον θρηνούν µόνο οι καθολικοί χριστιανοί σε όλο τον κόσµο, αλλά και πολλοί αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι, που καµία σχέση δεν έχουν µε δόγµατα και θρησκείες, σε αυτό το ζήτηµα ίσως να βρίσκονται στην «αντίπερα όχθη». O Πάπας Φραγκίσκος σφράγισε µια ολόκληρη περίοδο και αφήνει µια σηµαντική παρακαταθήκη και για τη Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία και για τη διεθνή πολιτική. Προερχόµενος από τη Λατινική Αµερική, µίλησε για την καθολική αγάπη ιδιαίτερα προς τους φτωχότερους, τους περιθωριοποιηµένους, τους µετανάστες, τους πρόσφυγες.

...Δεν χρειάζονται γενικά μειώσεις φόρων –και τί θα γίνει, άλλωστε, με το κοινωνικό κράτος, τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και τόσες άλλες ανάγκες; Ριζικές αλλαγές χρειάζονται, για να πάψει το καθ’ ημάς φορολογικό σύστημα να είναι το πιο ευνοϊκό για τον πλούτο σε όλον τον ΟΟΣΑ, σε βάρος της μισθωτής εργασίας, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας.