Δύο εξελίξεις έρχονται να υπενθυμίσουν πόσο εύθραυστη είναι η δημοσιονομική κατάσταση και πόσο ευάλωτη είναι η ανάκαμψη από μια λαθεμένη πολιτική διαχείρισης της πανδημίας.

Μία είναι το πάγωμα όλων των δημοσίων έργων. Επειδή υποτιμήθηκε ο ρυθμός εκτέλεσης των έργων και, κυρίως, επειδή μοιράστηκαν περισσότερα από όσα είχαν προϋπολογιστεί με αφορμή την κρίση και τις καταστροφές από πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ, ο προϋπολογισμός δημοσίων επενδύσεων 8,3 δισ. ευρώ έχει τελειώσει εδώ και λίγες βδομάδες κι η ρευστότητα κόπηκε.

Βρισκόμαστε εν μέσω μιας ιστορικής μετάβασης. Αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς για να έχουμε μία ξεκάθαρη εικόνα της αλλαγής του τοπίου, ένα πράγμα είναι σαφές: ο κόσμος θα μεταβληθεί σημαντικά σε σχέση με αυτόν που υπήρχε πριν την πανδημία. Οι κοινωνίες αναζητούν έναν νέο βηματισμό, ο ρυθμός του οποίου καθορίζεται από το σοκ του κορονοϊού και από την αναζήτηση μιας πειστικής επανεκκίνησης. Δεν είναι ένα ακόμα επεισόδιο σε ένα χιλιοπαιγμένο σίριαλ.