Θα έλεγα χωρίς επιφύλαξη ότι ο εορτασμός του Πολυτεχνείου, όπως και κάθε άλλη επέτειος, τώρα είναι περισσότερο αναγκαίος από κάθε άλλη φορά. Και θα προσπαθήσω να στηρίξω την άποψη αυτή. Ισως κάποιοι εύλογα θα διερωτηθούν: Πέρασαν κοντά πέντε δεκαετίες από τότε που οι νέοι αγωνίστηκαν, πολλοί έδωσαν και το αίμα τους, για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία. Σήμερα όμως και Δημοκρατία έχουμε αλλά και Ελευθερία. Γιατί συνεπώς η έμφαση στην επέτειο;

«... Μουντή μέρα του ʼ44

Ο Γερμανός ούρλιαζε:

- Ράους, Ράους

Τον είδα να πετά τα μωρά στα καμιόνια σαν άψυχα δέματα. Τις γυναίκες, κάτω απʼ τα κοντάκια των όπλων, σπαραγμένες μάσκες πανικού. Βλέμματα αγκιστρωμένα στα υποστατικά, στους ανθρώπους. Είδα τους ανθρώπους στα πεζοδρόμια ασάλευτους, σαν σε θέαμα, χωρίς τύψεις. Δεν ήταν να παραταθεί η στιγμή μετέωρη, ώσπου ν΄ αστράψει από εκεί ένα μαχαίρι, αποδώ ένα χέρι να τους αγκαλιάσει. Τίποτα, μόνο μια ύστατη βλέψη να σωθεί ό, τι μπόρεσε να κρυφτεί για την ώρα της επιστροφής.