Το περιεχόμενο του αθλητικού νομοσχεδίου, που έφερε το υπουργείο Πολιτισμού στη Βουλή, αλλά και οι συζητήσεις που έγιναν πάνω σε αυτό στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική στον αθλητισμό.

Τριάντα τέσσερα αθλήματα επέλεξε η ΔΟΕ για τους Αγώνες του Πεκίνου, αλλά και πάλι δεν τόλμησε να συμπεριλάβει ανάμεσα σ’ αυτά το πιο αντιπροσωπευτικό των Ολυμπιακών Αγώνων· την υποκρισία! Ισως γιατί έχοντας το γνώθι σ’ αυτόν, δεν ήθελε να εκτεθεί με την κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου που θα προκαλούσε πάταγο...

«Ο πρωθυπουργός ζήτησε να προχωρήσουμε άμεσα. Δεν μας ενδιαφέρουν τα μετάλλια με κάθε κόστος». Αυτά δήλωνε ο αρμόδιος υπουργός κ.Λιάπης λίγες μέρες μετά την αποκάλυψη για το ντοπάρισμα 11 αθλητών της άρσης βαρών.

O κόσμος το ’χε τούμπανο κι εμείς τρανό καμάρι. Κάθε φορά που κάποιο ξένο έντυπο διατύπωνε απορίες για την παράξενη εκτόξευση του κ. Κώστα Κεντέρη στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ και την εξίσου παράδοξη άνοδο της κ. Φανής Χαλκιά στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, σύσσωμος σχεδόν ο ελληνισμός ονειρευόταν «διεθνείς συνωμοσίες που είχαν στόχο να αμαυρώσουν τη χώρα».

Μέσα στον σάλο από την υπόθεση ντόπινγκ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος δήλωσε το προφανές όταν είπε ότι «έχουμε αποδεχθεί το πρότυπο πρωταθλητισμού της Ανατολικής Γερμανίας, που προκειμένου να μαζευτούν κάποια χρυσά μετάλλια και να ανεβεί η εθνική υπερηφάνεια, γίνονταν θύματα νέοι αθλητές και παιδιά».

Τελικά, μόνο τα κανάλια έπεσαν από τα σύννεφα μαθαίνοντας τα νέα για το σκάνδαλο ντόπινγκ στον ελληνικό αθλητισμό. «Σοκ» χαρακτήρισαν το γεγονός, σε σημείο να αναρωτιέται κανείς, «πού ζούσαν μέχρι προχθές;».