Ένας ακμαίος πολιτισμός αντιλαμβάνεται έγκαιρα τα προβλήματά του και βρίσκει τις λύσεις τους. Ενας παρακμασμένος τ’ αντιλαμβάνεται, αλλά δεν μπορεί να τα λύσει. Ενας καθυστερημένος ούτε τα λύνει ούτε τα αντιλαμβάνεται. Στην Ελλάδα σχεδόν όλοι μιλούν σαν ν’ ανήκουν στην πρώτη περίπτωση, σκέφτονται σαν ν’ ανήκουν στη δεύτερη και συμπεριφέρονται σαν ν’ ανήκουν στην τρίτη». Αυτόν τον αφορισμό χρησιμοποιεί ο κριτικός Δημοσθένης Κούρτοβικ στο περίφημο «Αντιλεξικό νεοελληνικής χρηστομάθειας» (εκδόσεις Τραμάκια) για να δείξει τη «δηθενιά» και την υποκρισία όχι μόνο των κυβερνώντων, αλλά και και ημών των υπολοίπων οι οποίοι βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε προβληματισμένοι.

«Ο μόνος στόχος που ενώνει πραγματικά τη ριζοσπαστική Δεξιά διεθνώς είναι η κατάληψη της εξουσίας. Επιθυμούν την κρατική εξουσία – με κάθε κόστος. Με τη βία εάν είναι αναγκαίο, όπως έδειξε και η εισβολή στο Καπιτώλιο. Σε αυτή τη διαδικασία, ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο ότι η νέα δεξιά προσπαθεί να υφαρπάξει το κοινωνικό ζήτημα από την Αριστερά»