Ποιο είναι το πρόβλημα της αγροτικής μας οικονομίας; Αν ήταν μόνο ή κύρια τα λεφτά, με τον πακτωλό κεφαλαίων που έχουν εισρεύσει ως εισοδηματικές ενισχύσεις και επιχορηγήσεις για επενδύσεις από τα ευρωπαϊκά ταμεία αφότου η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ, όλα τα προβλήματα θα έπρεπε να είχαν λυθεί. Αντιθέτως, η αγροτική παραγωγή τείνει να συρρικνώνεται και η εξάρτησή μας από εισαγωγές τροφίμων να μεγαλώνει. Την τελευταία 10ετία οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν 26%, χωρίς την ανάλογη δημιουργία μεγαλύτερων, ισχυρότερων -αντιθέτως, μειώθηκαν 18% κι οι καλλιεργούμενες εκτάσεις. Το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη πόρων (υπάρχουν ευρωπαϊκά λεφτά) αλλά η απουσία αναπτυξιακής πολιτικής.

Αυτές τις μέρες οι αγρότες βρίσκονται σε ένα πρωτόγνωρο κύμα κινητοποιήσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Το πολύ υψηλό και διαρκώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής που σαρώνει την Ευρώπη από τις πολλαπλές κρίσεις σε συνδυασμό με τις αλλαγές που φέρνει η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) οδηγούν τους αγρότες σε αδυναμία να καλλιεργήσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια τις οικογένειές τους.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, η χωρίς προηγούμενο ψαλίδα μεταξύ των τιμών των προϊόντων αγροδιατροφής από το χωράφι στο ράφι έχει οδηγήσει τους καταναλωτές στην επιλογή φθηνότερων προϊόντων, αμφίβολης όμως ποιότητας και προέλευσης. Ο συνδυασμός υψηλού κόστους παραγωγής για τον αγρότη και χαμηλής αγοραστικής δύναμης από τον καταναλωτή είναι η συνταγή της καταστροφής.

ADVERTISING

Το δίδυμο της αποτυχίας: Μια προβληματική πολιτική συνδυασμένη με μια προβληματική διαχείριση.

Εν αρχή, μια προβληματική πράσινη Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Πολύ σωστά, εντάχθηκε στη γενικότερη προσπάθεια της Ευρώπης να μειώσει τουλάχιστον 55% τις εκπομπές ρύπων έως το 2030 και να τις μηδενίσει έως το 2050. Πώς θα το πετύχει, είναι άλλο, διαφορετικό θέμα. Αν η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι μονόδρομος, υπάρχουν περισσότερες εναλλακτικές όσον αφορά τις πολιτικές με τις οποίες θα επιδιωχθεί ο ίδιος στόχος. Υπάρχουν, μάλιστα, και πολιτικές οι οποίες τελικά αντιστρατεύονται τον στόχο τον οποίο θέλουν να υπηρετήσουν.

Και όταν οι άνθρωποι θα μπορούν να τρέφονται με αυτά που καλλιεργούν... θα είμαστε και πάλι εκεί.

Τζον Στάινμπεκ, «Τα σταφύλια της οργής»

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αλλά ώριμο τέκνο της οργής και της αγωνίας των γεωργών και των κτηνοτρόφων της χώρας μας. Τα αίτια είναι πολλά και τα περισσότερα είναι κοινά με αυτά που οδηγούν τους άλλους παραγωγικούς κλάδους, τους επαγγελματίες, τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών να αγανακτούν και να αγωνιούν.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ., εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, στην ανικανότητά της, δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή

Η πρωτόγνωρη κρίση ακρίβειας στην ενέργεια έχει οδηγήσει όλους τους κλάδους παραγωγής σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο, το οποίο απειλεί πραγματικά τη συνέχιση της παραγωγικής διαδικασίας. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, στην ανικανότητά της και έχοντας χάσει κάθε επαφή με την κοινωνική πλειοψηφία, δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή.

Οι τομείς της πρωτογενούς παραγωγής και της βιομηχανίας τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελούν τους κορυφαίους τομείς ασφάλειας, ανεξαρτησίας και κυριαρχίας κάθε κράτους. Παραδείγματα στην Ιστορία, παλαιότερη και σύγχρονη, υπάρχουν πολλά. Το πιο πρόσφατο, και ίσως πιο χαρακτηριστικό, είναι αυτό της Ισλανδίας. Μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας επένδυσε στην αλιεία του μπακαλιάρου, όχι με τυχοδιωκτικούς όρους, αλλά με προοπτική ανάπτυξης. Και πέτυχε.