«Πόλεμος, πόλεμος. Ενας πόλεμος είναι εφικτός. Πόλεμος εμφύλιος, κομμουνιστικός». Ακουσα το σύνθημα την προπαραμονή των Χριστουγέννων, βαδίζοντας δίπλα στην τελευταία πορεία που διοργανώθηκε πριν από τις γιορτές, στο ύψος της Πλατείας Κλαυθμώνος. Πώς φτάσαμε σ’ αυτό;
Εχει γραφεί κατά κόρον πως η ιστορία του Μπαράκ Ομπάμα δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ωραία στημένη απάτη, που θα αποκαλυφθεί σε όλες τις διαστάσεις της όταν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα κληθεί να εφαρμόσει την οικονομική και την εξωτερική του πολιτική.
Η υπόθεση που ξέσπασε τον τελευταίο καιρό με τον Μίλαν Κούντερα στον ρόλο του χαφιέ της τσέχικης αστυνομίας επί κομμουνισμού έχει κάτι το ιδιαιτέρως ολισθηρό.
Μέσα στον ορυμαγδό των ημερών, με τις αποκαλύψεις για τις ιερές μπίζνες να φτάνουν στο κατακόρυφο και την κυβέρνηση να αεροβατεί κατά πρωτοφανή τρόπο, πάμε να ξεχάσουμε πως η καθιέρωση της προαιρετικής διδασκαλίας των θρησκευτικών μοιάζει επιτέλους να οδηγείται στην καθ’ όλα φυσική της κατάληξη
Οι αμερικανικές εκλογές βρίσκονται προ των θυρών (το καλοκαιράκι δεν θα αργήσει να εκπνεύσει) και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα του φθινοπώρου, ακόμη κι αν ο Μπάρακ Ομπάμα διατηρήσει τη σημερινή του υπεροχή στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.
Η δικαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία αποσύρεται προσωρινά από τις σχολικές βιβλιοθήκες το μυθιστόρημα της Ερσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές», μέχρι να εκδικαστεί η αγωγή του Κωνσταντίνου Πλεύρη για την οριστική του απόσυρση, αποτελεί ένα άκρως θλιβερό όσο και απρόσμενο σύμπτωμα ενός τμήματος της δημόσιας ζωής εν Ελλάδι.
Ζούμε σε ένα τοπίο όπου η ανάγκη για συμπαγή προσδιορισμό της εθνικής ταυτότητας ραγίζει καρδιές. Τα πάντα, όπως κι αν ξεκινήσουν κι όπως κι αν πορευτούν, καταλήγουν σ αυτό κι οι αφορμές για να το καταλάβουμε είναι καθημερινές.
Μία από τις εξαιρετικά δυσάρεστες διαπιστώσεις στις οποίες οδηγεί η απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας της Στ Δημοτικού και η καθ ολοκληρίαν ήττα της συγγραφικής του ομάδας στην προσπάθειά της να ανοίξει μια διαφορετική οπτική στα διδακτικά θέσφατα του παρελθόντος είναι ο κυριαρχικός ρόλος τον οποίο εξακολουθεί να παίζει η Εκκλησία στα θέματα της παιδείας.
Δεν θα πρέπει να έχει συμβεί άλλοτε σε βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα αυτό το οποίο συνέβη κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας: δύο σχολικά βιβλία Ιστορίας, το βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού, που μας έρχεται από την προηγούμενη χρονιά, και το βιβλίο της Γ Λυκείου, που εισήχθη στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση για φέτος, να καταλάβουν κεντρική θέση στον αγώνα των δύο κομμάτων εξουσίας για την εξασφάλιση ψηφοφόρων.
Οι πυρκαγιές έκαιγαν ακόμη σπίτια και δασικές εκτάσεις (οι νεκροί είχαν προηγηθεί) όταν έπιασαν να εμφανίζονται στους τηλεοπτικούς δέκτες οι πρώτοι κομματικοί συνομιλητές ενόψει των εκλογών.
Ο πανικός ο οποίος εδώ και μήνες ταλανίζει τους πάντες γύρω από το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού δεν είχε μέχρι και πριν από μερικές ημέρες αγγίξει το υπουργείο Παιδείας, το οποίο για ένα ορισμένο (όπως αποδεικνύεται τώρα) διάστημα αποφάσισε να επιδείξει μια μάλλον εχέφρονα στάση στο θέμα και να δηλώσει διά στόματος της υπουργού κ. Μ. Γιαννάκου ότι δεν υφίσταται ζήτημα απόσυρσης του εγχειριδίου.
Περιδιαβαίνω τον αχανή, πρωτοφανών διαστάσεων για τα ελληνικά δεδομένα, χώρο του Mall και αισθάνομαι πως βρίσκομαι μπροστά στην επιτομή της σύγχρονης κατανάλωσης. Τα πάντα μάς προσφέρονται από παντού και αφειδώς:
