Οι στρεβλώσεις στο φάρμακο και το εκτροφείο των σκανδάλων
Γιάννης Τούντας, Το Βήμα της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2018-02-17

Η χώρα έχει ανάγκη σήμερα, περισσότερο από χθες, από μια ισχυρή δημοκρατική προοδευτική παράταξη, παράγοντα πολιτικής σταθερότητας και καταλύτη εθνικής συνεννόησης. Την έξοδο από την κρίση δεν μπορεί να την εξασφαλίσει ούτε ο συντηρητισμός της ΝΔ, ούτε ο λαϊκισμός και κρατισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο κοινωνικής και οικονομικής ανόρθωσης και μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία φιλοευρωπαϊκών-μεταρρυθμιστικών δυνάμεων στη Βουλή και στην κοινωνία για να το υλοποιήσει.
Τα κομματικά συνέδρια δεν παρουσιάζουν κατά κανόνα ευρύτερο ενδιαφέρον. Συνήθως επικυρώνουν τις επιλογές της ηγεσίας, ενώ σπανίως σηματοδοτούν ριζικές αλλαγές σε θέσεις ή πρόσωπα, οι οποίες να συνιστούν μείζονα πολιτικά γεγονότα. Υπάρχουν βέβαια κάποιες εξαιρέσεις, όπως το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, που επιχείρησε τομή με το σταλινικό παρελθόν, το συνέδριο στο Μπαντ-Γκόντεσμπεργκ το 1959, όπου το γερμανικό SPD εγκατέλειψε τον μαρξισμό και τον αμιγώς εργατικό του χαρακτήρα, το συνέδριο στο Επινέ το 1971,
Η ενότητα και ανανέωση της Δημοκρατικής Παράταξης με τη δημιουργία ενός ισχυρού φορέα της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας θα προχωρήσει γιατί αποτελεί αίτημα χιλιάδων προοδευτικών πολιτών, αλλά και γιατί αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Το εγχείρημα όμως αυτό θα προχωρήσει εφόσον διαμορφωθεί ένας αξιόπιστος οδικός χάρτης που δεν θα αφήνει ξανά περιθώρια για παρελκυστικές τακτικές, άσκοπες προστριβές και σκόπιμες καθυστερήσεις, ούτε για την επανάληψη λαθών που συνέτειναν στην πρόσφατη εμπλοκή των διαβουλεύσεων.
Το έδαφος της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού Κέντρου το διασχίζουν όχι ένα, αλλά δύο ποτάμια και περισσότεροι παραπόταμοι που τεμαχίζουν τη γεωπολιτική ενότητα του χώρου. Η επαρκής ύδρευση μπορεί να τροφοδοτεί τη γονιμότητα ιδεών, πρωτοβουλιών και προτάσεων, αλλά χωρίς γέφυρες δεν μπορούν να αξιοποιηθούν και ο τόπος αυτός δεν μπορεί να προκόψει.
Τέτοιες γέφυρες προσπάθησαν να κτίσουν το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου με την Ελιά και το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γενημματά με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Άλλοι πάλι προσπάθησαν να τις γκρεμίσουν είτε με διασπάσεις είτε με προσωπικές στρατηγικές και υπέρμετρες φιλοδοξίες. Γέφυρες προσπάθησε να κτίσει και Το Ποτάμι, μόνο όμως με την κοινωνία, χωρίς τελικά ιδιαίτερη επιτυχία.
Με την κυβέρνηση ανίκανη να κυβερνήσει, με την οικονομία να καταρρέει, με την πλειονότητα του λαού να μη συνειδητοποιεί ότι χωρίς επώδυνα μέτρα δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση, προβάλλει η απειλή μιας νέας εθνικής τραγωδίας. Για να αποτρέψουμε την απειλή αυτή, χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, εθνική συνεννόηση, επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, καθώς και ισχυροποίηση των φιλοευρωπαϊκών, μεταρρυθμιστικών προοδευτικών δυνάμεων, τις οποίες κυρίως εκφράζει σήμερα η Δημοκρατική Συμπαράταξη και δευτερευόντως το Ποτάμι.
Στην αρχή, οι διεκδικητές του τρίτου πόλου ανάμεσα στους δύο άλλους πόλους του πολιτικού φάσματος, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, ήταν τρεις. Το ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι, η ΔΗΜΑΡ. Πριν από τις πρόσφατες εκλογές έγιναν δύο με τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεων Πολιτών.