Στη δημόσια πολιτική σφαίρα η νοηματική απήχηση της πρότασης «πρώτη φορά Αριστερά» δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι και η αναφορά της, δηλαδή το πραγματικό συμβάν, ότι η Αριστερά σχημάτισε κυβέρνηση για πρώτη φορά ύστερα από εβδομήντα χρόνια. Με την παρέλευση δύο και πλέον μηνών παρέχεται σε κάθε πολίτη η δυνατότητα να αναλύσει την πολιτική κατάσταση με άξονα αυτή τη διαπίστωση.
Θα αναπτύξω από τη σκοπιά της πολιτικής φιλοσοφίας μερικές σκέψεις που αναφέρονται σε τρία σημεία: πρώτον, στον δομικό και πραγματολογικό μετασχηματισμό που υφίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα που έχει σχηματίσει κυβέρνηση και ασκεί πολιτική εξουσία

Μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, η ελληνική κοινωνία ως πολιτική οντότητα εισέρχεται σε μια ιστορική φάση, κατά την οποία επαναπροσδιορίζεται η έννοια και η πράξη της πολιτικής εν γένει. Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της οικονομικής κρίσης ως κοινωνική συλλογικότητα βιώσαμε και τον «βαθμό μηδέν» της πολιτικής, όταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις που άσκησαν την πολιτική εξουσία κατέφευγαν στην τεχνοκρατία ή τη γραφειοκρατία για να επιλύσουν το κατεξοχήν πολιτικό πρόβλημα του κρατικού χρέους.

Τον Ιούλιο του 1974 δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την «πτώση της χούντας» ούτε με την «αποκατάσταση της δημοκρατίας». Οι ιδέες αυτές και τα ερμηνευτικά αυτά σχήματα επικράτησαν στις ανοιχτές διαβουλεύσεις της δημόσιας πολιτικής σφαίρας, αλλά δεν απέκτησαν ποτέ τη θεωρητική δυναμική της ριζικής ερμηνείας του ίδιου του πράγματος, που είναι η πολιτική συγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πράγματι κανείς δεν θα περίμενε ότι η πρωτοβουλία των «58» θα υιοθετούσε στάσεις και θα ασπαζόταν πρακτικές οι οποίες στρέφονται εναντίον της κοινοβουλευτικής οργάνωσης του κομματικού συστήματος στην ελληνική κοινωνία.