Ανεξάρτητα από την οπτική γωνία που ο καθένας επιλέγει να κρίνει την παρούσα κρίση και ανεξάρτητα από το ποιους παράγοντες επιλέγει να φωτίζει και ποιους να σκιάζει, ένας παράγοντας τον οποίο κανείς δεν μπορεί να μη θεωρεί κυρίαρχο είναι το εθνικό συμφέρον. Είναι ένας παράγοντας «ομπρέλα», που δεν νοείται να μην καθορίζει όλες τις αποφάσεις και ενέργειες στο πολιτικό, στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο.

Βιάστηκαν "πηγές" του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών να χαρακτηρίσουν το μισάνοιγμα της Τουρκίας για προσφυγή στην Χάγη, ως "εκ του πονηρού" και "παιχνίδια εντυπώσεων". Εφόσον η προσφυγή στη Χάγη αποτελεί επίσημη θέση της χώρας μας από το 1974, θα έπρεπε η ελληνική πλευρά να θεωρεί θετικό κάθε βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Παρά την παταγώδη αποτυχία όλων των μέχρι σήμερα «διερευνητικών» επαφών με την Τουρκία και χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάποια έστω μικρή προοπτική, η κυβέρνηση, εμφανώς απροετοίμαστη, αποφασίζει να παραβλέψει τις συνεχιζόμενες και θεωρούμενες ως σοβαρές τουρκικές προκλήσεις, λεκτικές και μη, αποδεχόμενη πρόσκληση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών προς τον Ελληνα ομόλογό του.

Δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα με τη δημόσια διατύπωση των θέσεων εξωτερικής πολιτικής. Αντίθετα σε μία δημοκρατία επιβάλλεται. Τα ερωτηματικά εγείρονται με τον τρόπο διεξαγωγής του διπλωματικού διαλόγου και διαπραγμάτευσης για την οποία θα πρέπει να αποφεύγεται η «διπλωματία του μεγαφώνου».

Η αλήθεια είναι ότι - αν εξαιρέσει κανείς την αφήγηση των λεπτομερειών μιας συνάντησης, που η πλευρά Καραμανλή αμφισβητεί την ακρίβειά της - το κείμενο του Κώστα Σημίτη στα «ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου (προδημοσίευση από υπό έκδοση βιβλίο) δεν έλεγε τίποτε που δεν έχει ήδη, και κατʼ επανάληψη, ειπωθεί δημόσια. Δεν είναι νέο ότι ο Σημίτης (κι όχι μόνον αυτός) θεωρεί την ευρωπαϊκή σύνοδο του Ελσίνκι, τον Δεκέμβριο του 1999, μεγάλη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας.

Ικανοποιημένη η Ευρώπη με τα ανοίγματα που κάνει η Τουρκία, επιφυλακτική η Αθήνα. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν μετά την τηλεδιάσκεψη που είχε με τον Τούρκο πρόεδρο δήλωσε: «Εγινε καλή ανταλλαγή απόψεων». Καλή κρίνεται μια ανταλλαγή απόψεων όταν οι δύο πλευρές έχουν την πρόθεση να συμφωνήσουν. Τούτη τη φορά δεν είχαμε προειδοποίηση, απειλή, υπαινιγμούς για κυρώσεις.

Στον απόηχο ακόμα μιας μαραθώνιας συζήτησης για την Τουρκία, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Ε.Σ.) τα μεσάνυχτα της Πέμπτης (10/12) αποφάσισε να κρατήσει στο τραπέζι την προσφορά του προς την Αγκυρα (τη «θετική ατζέντα»), αλλά αδυνατεί να χαράξει στρατηγική απέναντι στον πολύτιμο, γεωστρατηγικό -πλην όμως προβληματικό- γείτονά της και να καταλήξει σε αποφάσεις. Οι πιο ζημιωμένες από αυτή την αποτυχία είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενες, η Κύπρος και η Ελλάδα, όσο κι αν το γεγονός αυτό κρύβεται πίσω από τις «μάχες» περί κυρώσεων στο τελικό κείμενο των συμπερασμάτων.

Ο Νίκος Δένδιας είναι ένας μετριοπαθής πολιτικός. Κρατούσε χαμηλούς τόνους την περίοδο που το κόμμα του είχε βγει στα κεραμίδια για το Μακεδονικό και διάφοροι συνάδελφοί του στη Νέα Δημοκρατία συναγωνίζονταν στο άθλημα της πατριδοκαπηλίας, είχε αποφύγει χαρακτηρισμούς του τύπου «προδότες», «εθνομηδενιστές» που εκτόξευαν τα στελέχη της ακροδεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους, ενώ και σήμερα που είναι υπουργός Εξωτερικών κινείται με προσοχή, ενημερώνει τακτικά την αντιπολίτευση και ξεγλιστράει από τις παγίδες που του βάζουν ορισμένοι συνεργάτες του πρωθυπουργού. Εκανε εντύπωση η επίθεση που εξαπέλυσε κατά της Γερμανίας για τη στάση της απέναντι στην Τουρκία στη συνέντευξή του στο «Politico».