Ο Γιάννης Δραγασάκης, ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και πρώην αντιπρόεδρος και υπουργός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μιλά στην ΑΥΓΗ της Κυριακής για την επόμενη ημέρα του κόμματος, για την εμβληματική παρουσία και προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, ενώ θέτει σε πρώτο πλάνο τις αναγκαίες αλλαγές που πρέπει να προχωρήσουν στη λειτουργία, στη φυσιογνωμία και στην παρέμβαση του κόμματος στην κοινωνία.

Γνωρίζει το Σύνταγμα ο κ. Μητσοτάκης;

Συνεχίζονται οι προσπάθειες στελεχών της Ν.Δ. να παρουσιάσουν τους έμμεσους φόρους ως δίκαιους και φιλολαϊκούς. Γιατί επιμένουν να εκτίθενται; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης. Η μείωση του ΦΠΑ, είπε, «θα ήταν μια τρύπα στο νερό και θα στοίχιζε πολύ», άρα δεν πρέπει να μειωθεί. Αλλά ακόμη και αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της ακρίβειας, το θέμα είναι πολύ σοβαρό από την άποψη της φορολογικής δικαιοσύνης. Και αυτό που αποκαλύπτεται από τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη είναι ότι δεν είναι στις προθέσεις του να μειωθούν οι έμμεσοι φόροι. Ακριβώς γι’ αυτό γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθούν στην κοινωνική συνείδηση.

Είδαν ότι το ψέμα μπορεί να πιάσει και τους έφυγε κάθε φραγμός. Σαν τους κερδοσκόπους. Όσο πιο πολλά κερδίζουν τόσο πιο ασύδοτοι γίνονται.

Ισχυρίζονται ότι «μείωσαν 50 φόρους» και ότι «στο πρόγραμμά της, η ΝΔ δεν έχει ούτε μια αύξηση φόρου για κανέναν».

Είμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα θαύμα; Πώς αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα ενώ δεν μπαίνουν νέοι φόροι ούτε αυξάνουν οι φορολογικοί συντελεστές;

Σαφείς απαντήσεις δίνει ο Γιάννης Δραγασάκης στις επικρίσεις των πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αναφορικά με το πρόγραμμά του. Ξεκαθαρίζει ότι το πρόγραμμα του κόμματος είναι ρεαλιστικό και «δεν παραβλέπει τις δημοσιονομικές δυνατότητες». Σημειώνει, ωστόσο, ότι οι προγραμματικές προτεραιότητες δίνονται «με κριτήριο τις ανάγκες των πολλών και συνολικά της κοινωνίας». Μάλιστα, αντιστρέφει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, τονίζοντας ότι «η δαπάνη για το ΕΣΥ, τα σχολεία, την ασφάλεια των τρένων ή το κοινωνικό κράτος δεν είναι “κόστος” με την έννοια της ανάλωσης, αλλά επένδυση με ισχυρά πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα».

H Αριστερά στην Ελλάδα αγωνιζόταν πάντα για ένα «άλλο», «διαφορετικό» παραγωγικό και αναπτυξιακό υπόδειγμα. Το περιεχόμενο αυτού του «άλλου υποδείγματος» διαμορφωνόταν κάθε φορά σε συνάρτηση με τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, εμπνεόταν από τις αξίες της αριστεράς και καθοριζόταν σε συνάφεια με τη στρατηγική της.

Παρά την έξοδο από την «ενισχυμένη επιτήρηση», δρομολογημένη από το 2018, η Ελλάδα δεν επιστρέφει στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», όπως ισχυρίζεται ο κ. Μητσοτάκης. Αντίθετα, με αποκλειστική ευθύνη δική του, η Ελλάδα γίνεται ξανά «ειδική περίπτωση», όχι μόνο από τη σκοπιά της οικονομίας αλλά και από εκείνη της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Το δείχνουν οι διεθνείς αντιδράσεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Επτά χρόνια μετά, η σημασία του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 παραμένει παρούσα και η αξία του αποδεικνύεται διαχρονική.

Η συζήτηση γύρω από το «Κέντρο» και τον «μεσαίο χώρο» βρίσκεται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Χρησιμοποιούνται ποικίλες απόψεις περί «μεσαίου χώρου», η κατάκτηση του οποίου εμφανίζεται να λειτουργεί ως προϋπόθεση εκλογικής επιτυχίας. Στο πολιτικό κέντρο κατά καιρούς αποδίδεται ένας ιδιαίτερος χαρακτηρισμός μια εγγενούς μετριοπάθειας. Στη βάση του λεγόμενου κοινωνικού κέντρου αποδίδεται μία αξίωση κοινωνικής σταθερότητας.

«Δεν πρόκειται μόνο για κορωνο-πληθωρισμό αλλά και για γεοπολιτικο-πληθωρισμό, και για κερδο-πληθωρισμό. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι ο ενεργειακός μετασχηματισμός έχει σχεδιαστεί με κίνητρο το κέρδος και μέσο τις αγοραίες τιμές και τους φόρους καθιστά την ακρίβεια διαρκές πρόβλημα.

Ο κ. Μητσοτάκης έχτισε ένα ευχάριστο θέαμα στη ΔΕΘ πάνω στην άμμο αυθαίρετων υποθέσεων

Όσα είπε ο κύριος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ αποτελούν μια επιτομή αυτού που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «νεοφιλελευθερισμό της ευκολίας και της ανεμελιάς» για το παρόν και το μέλλον. Και τούτο γιατί όσα είπε στηρίζονται σε τρεις αυθαίρετες υποθέσεις.

Η Προγραμματική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. ήταν ένα θετικό γεγονός παρά τις οργανωτικές δυσκολίες που δημιουργεί η πανδημία. Τα εισηγητικά κείμενα ήταν απαιτητικά. Αλλά και οι ομιλίες ήταν σε αντίστοιχα υψηλό επίπεδο. Μου έκανε εντύπωση ότι ομιλίες πολλών μελών δεν περιορίστηκαν σε μια μεταφορά εμπειριών, που και αυτή είναι χρήσιμη, αλλά αποτέλεσαν συμβολές ουσιαστικές, με γνώση και άποψη. Αυτό δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. έχει διαμορφώσει ένα πολύ αξιόλογο δυναμικό από μεσαία στελέχη και μέλη και πρέπει να σκεφτεί τρόπους πληρέστερης και πιο ουσιαστικής αξιοποίησης των δυνατοτήτων τους.

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε τις καταπακτές της δεξιάς πολυκατοικίας και η λεγόμενη «Δεξιά των υπογείων» βγήκε στα ρετιρέ, διεκδικώντας να πάρει τη ρεβάνς, όχι μόνο από την Αριστερά αλλά και από όλους όσους θεωρεί υπεύθυνους για τον παραγκωνισμό της. Γι’ αυτό δεν υπάρχει χώρος για λογικές ίσων αποστάσεων»