Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας του 4ου συνεδρίου του κόμματος που δόθηκαν στη δημοσιότητα πριν από λίγο, ο κ. Θεοχαρόπουλος έλαβε το 53% των ψήφων, ενώ η Μαρία Γιαννακάκη το 41%.
Αναλυτικά τα αποτελέσματα:

Ψήφισαν 590 σύνεδροι

Θανάσης Θεοχαρόπουλος: 312 ψήφοι (52,88%)
Μαρία Γιαννακάκη: 241 ψήφοι (40,84%)
Βαγγέλης Ιντζίδης 18 ψήφοι (3,05%)
Αλέξανδρος Πολυχρονιάδης 6 ψήφοι (1,01%)
Λευκά – άκυρα 13 (2,20%)

Η Δήλωση του νέου προέδρου

Οι αριστεροί είναι δρώντα πρόσωπα που αξιοποιούν την εμπειρία, την αρνητική και θετική, για να αλλάξουν τον κόσμο. Για να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Και οι αριστεροί της ανανέωσης είναι αυτοί που ρίχνουν το όποιο βάρος διαθέτουν, με καρδιά και μυαλό, σε πολιτικές καινοτόμες, ριζοσπαστικές, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικές και μετρημένες.

Αυτοί οι αριστεροί είμαστε. Και θα υπάρξουμε – οφείλουμε να υπάρξουμε – όχι για μας, αλλά για τον τόπο. Όχι για την προσωπική προοπτική του καθενός και της καθεμιάς, αλλά για την ανάγκη της κοινωνίας, που πρέπει να αναπνεύσει, να ανασάνει, να γυρίσει σελίδα, παίρνοντας διαζύγιο από τις πολιτικές που την πλήγωσαν.

Το κόμμα μας, ο ιδεολογικός και πολιτικός μας χώρος, η κοίτη που μας έφερε μέχρι εδώ, πρέπει να υπάρξει – και η ποιότητα των ανθρώπων του με πείθει προσωπικά σε απόλυτο βαθμό πως θα υπάρξει.

Το περιθώριο των συνεργασιών μας με τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, σημειώνει, συναρτάται με το βαθμό που θα διαφοροποιηθούν από τις συντηρητικές πολιτικές και θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό. «Ο εθνικολαϊκισμός και ο αριστερισμός εγκλωβίζουν την χώρα σε αδιέξοδα, χρειάζεται άμεση διέξοδος με μία προοδευτική πολιτική», επισημαίνει. Ο κ.Θεοχαρόπουλος τοποθετείται κριτικά απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα και στην διακυβέρνηση του και εξηγεί τι πήγε στραβά στις διαπραγματεύσεις της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές.

Ο πολιτικός κύκλος τους τελευταίους μήνες κινείται από το μέιλ Χαρδούβελη στην συνεχώς αναβαλλόμενη νέα συμφωνία της κυβέρνησης με τους εταίρους δανειστές. Μιας κυβέρνησης που στο όνομα της αντιμνημονιακής πολιτικής, κατόρθωσε να ευτελίσει σε απίστευτο βαθμό την κριτική στο πνεύμα του Μνημονίου. Μια κριτική που δεν αφορά την αναγκαία για κάθε σοβαρό κράτος πολιτική της δημοσιονομικής ισορροπίας, αλλά τη συνέχιση μιας λιτότητας, η οποία εξαντλεί όλους τους υπαρκτούς και δυνητικούς πόρους της χώρας.

Η στάση μας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται από την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει ακόμη να έχει αποφασίσει ποια πολιτική τελικά θα ακολουθήσει. Υπάρχουν μπρος-πίσω στην πολιτική του. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρήσει σε οριστική συμφωνία με τους εταίρους, σε ρήξη με τον αριστερισμό και τον εθνικολαϊκισμό, τότε μπορεί να υπάρξει συνεννόηση. Αν, αντίθετα, ενταθούν τα αντιμεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά της νέας κυβέρνησης με νέες ζημιές στην πραγματική οικονομία και με «περιπέτειες» εντός ή εκτός Ευρωζώνης, τότε εμείς, η ανανεωτική και μεταρρυθμιστική Αριστερά, δεν μπορεί παρά να συνεχίζουμε να διαφωνούμε με αυτή την πολιτική.

Φαίνεται πια ότι η απάντηση στη κρίση και την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία δεν μπορεί να είναι αυτή η εμμονική, ιδεοληπτική Ριζοσπαστική Αριστερά του απομονωτισμού. Η απάντηση πρέπει να είναι μια σύγχρονη, προοδευτική Αριστερά, μια Σοσιαλδημοκρατία των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων μέσα στο πλαίσιο της ελεύθερης οικονομίας. Μια Σοσιαλδημοκρατία που θα αφήσει πίσω της τον λαϊκισμό, το κρατισμό και τη διαφθορά που την υπονόμευσαν και την κατασυκοφάντησαν στην Ελλάδα. Μια Σοσιαλδημοκρατία που θα συμπυκνώνει τις ευαισθησίες της φιλελεύθερης και σοσιαλιστικής παράδοσης και του Διαφωτισμού.

Στον παρόντα πολιτικό χρόνο διαφαίνεται πλέον καθαρά πως ό,τι θεωρούμε σταθερά ταλαντώνεται και μετατοπίζεται, δημιουργώντας νέες ρωγμές, περιθωριοποιήσεις, αναδιατάξεις. Οι διαρκείς εκκεντρώσεις και μετατοπίσεις του Κεφαλαίου, οι αντιφάσεις της σχέσης κοινωνία – ανάπτυξη, οι παγκόσμιες διασυνδέσεις κάθε τοπικότητας, η άτυπη πολυπολικότητα στις διεθνείς σχέσεις, διαμορφώνουν ένα πλαίσιο ασταθές που επικαιροποιεί το ζήτημα της πολιτικής ως διαμορφωτικής δύναμης εκείνου που αποκαλούμε πραγματικότητα.

Ο ευρωπαϊσμός, ως όρος και εννοιολογικό περιεχόμενο, ήταν πάντα δύσκολο να προσδιοριστεί στη χώρα μας. Αντικατοπτρίζει τη δυσκολία να γίνει αντιληπτή και να αφομοιωθεί από την ελληνική κοινωνία η Ευρώπη ως πολιτιστική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.
Η παραδοσιακή αντιδυτική κουλτούρα και το ιδεολόγημα του «ανάδελφου έθνους» κράτησαν σε απόσταση το νεωτερικό ελληνικό κράτος από την ταχέως και αενάως εξελισσόμενη Ευρώπη. Η διαφορετική κοινωνική και πολιτιστική αφετηρία – ο Διαφωτισμός από τη μία, τα προφεουδαρχικά οθωμανικά δίκτυα από την άλλη – είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη και ενδυνάμωση απωστικών δυνάμεων.

H Δημοκρατική Αριστερά αρχικά ξεχώρισε ως νέος και διαφορετικός πολιτικός σχηματισμός, απέφυγε τον εύκολο καταγγελτικό λόγο, κατέθεσε εναλλακτικό σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση με στόχο την ανάταξη της οικονομίας και την κοινωνική αλληλεγγύη. Με τα στοιχεία αυτά σήμερα πρέπει να ξανασυναντηθούμε καθώς είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.
Σήμερα το κρίσιμο θέμα για την χώρα είναι η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης. Η μεταβατική συμφωνία της κυβέρνησης με τους εταίρους πριν από τρεις μήνες ήταν σε θετική κατεύθυνση. Δεν εξασφαλίσθηκε όμως ταυτόχρονα η χρηματοδότηση με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ασφυκτικές συνθήκες ρευστότητας λόγω και της στάσης των εταίρων.

Επιδιώκουμε την επανεκκίνηση με στόχο ένα προοδευτικό αριστερό κόμμα σύγχρονο στη δράση του, τολμηρό στις θέσεις και τις ιδέες του και ανανεωτικό στην πολιτική του.

Ανήκουμε σε μια γενιά που έχει ανάγκη και επιδιώκει λύσεις για το μέλλον της χώρας. Γεννηθήκαμε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974. Επιδιώκουμε να αλλάξουμε τις παθογένειες που υπήρξαν και υπάρχουν στην χώρα. Να τελειώσουμε με το σύστημα των πελατειακών σχέσεων, να μπει ένα τέλος στις συντηρητικές πολιτικές και να σταματήσει ο λαϊκισμός από όπου και αν προέρχεται. Να πούμε αλήθειες χωρίς να μετράμε το πολιτικό και κομματικό κόστος.

Υπάρχει ζωτικός χώρος για την ανανεωτική αριστερά και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Πρώτα από όλα όμως πρέπει να ανασυντάξουμε τον χώρο μας, τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Στη νέα προσπάθεια δεν χωράνε όσοι δεν διαφοροποιούνται από τις συντηρητικές πολιτικές. Το περιθώριο των ευρύτερρων συνεργασιών μας συναρτάται με το βαθμό που θα διαφοροποιηθούν άλλες δυνάμεις από τις συντηρητικές πολιτικές και θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό. Απαιτείται ρήξη του ευρύτερου χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού με τον νεοφιλελευθερισμό και με τις συντηρητικές πολιτικές. Η διάκριση μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών πολιτικών είναι βασική για την πορεία του κόμματος. Αρκεί να συμφωνήσουμε στο τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό.

Η αβεβαιότητα πρέπει να τελειώσει. Μία προωθητική, οριστική και έντιμη συμφωνία είναι απαραίτητη εντός του μηνός. Δεν σας κρύβω ότι είμαι εξαιρετικά ανήσυχος. Εκτιμώ ότι αν η κυβέρνηση βρεθεί σε αδιέξοδο, είτε με τους εταίρους, είτε στο εσωτερικό της, θα προχωρήσει σε εκλογές. Οι συνεχόμενες όμως εκλογές δεν λύνουν τα οικονομικά προβλήματα μιας χώρας και δεν μειώνουν το χρέος. Στην πολιτική πρέπει επιτέλους να λέμε αλήθειες χωρίς να μετράμε το κόστος.