Ποια λέτε είναι η χώρα που διακρίνεται για την πολυπλοκότητα των διαδικασιών, το πλήθος των κανονισμών και το μεγάλο βάρος μιας κακής γραφειοκρατίας, που παρεμποδίζουν να αναπτυχθεί επιχειρηματική δραστηριότητα;

Το TMF Group είναι ο οργανισμός που παρακολουθεί ειδικά την πολυπλοκότητα του επιχειρηματικού περιβάλλοντος παγκοσμίως, και τις εκθέσεις του παίρνουν υπόψη οι πολυεθνικές και άλλοι διεθνείς επενδυτές. Φέτος, εξέτασε την πολυπλοκότητα των διαδικασιών σε 79 χώρες που καλύπτουν το 94% του παγκόσμιου ΑΕΠ, κατέταξε στην πρώτη, τη χειρότερη θέση όλων, την Ελλάδα. Η χώρα μας ανεβαίνει θέσεις, είχε καταταγεί στη δεύτερη το 2023 και βρέθηκε στην πρώτη πέρυσι.

Στον προοδευτικό χώρο είναι πλειοψηφικό το αίτημα για συνεργασίες και συσπείρωση με στόχο να κερδίσουμε τη ΝΔ και να υπάρξει μία νέα προοδευτική κυβέρνηση. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται κάνουν ιστορικό λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και πρόεδρος του Σωκράτης Φάμελλος από την πρώτη στιγμή μίλησαν με γενναιότητα και ξεκάθαρο τρόπο για την ανάγκη προεκλογικής συμπόρευσης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του προοδευτικού χώρου. Υπήρξαν αρχικά αρνήσεις και μπρος πίσω. Όμως το αίτημα έρχεται σήμερα ακόμη πιο επιτακτικά από την κοινωνία.

Τις τελευταίες μέρες, τα διεθνή ΜΜΕ έχουν γεμίσει πληροφορίες, ειδήσεις και σχόλια, σύμφωνα με τα οποία η Ρωσία έχει επιδοθεί σε σειρά προκλήσεων κατά χωρών και προσωπικοτήτων της Δύσης.

Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και πολλές δυτικές κυβερνήσεις εντείνουν την πολεμική τους κατά της Μόσχας. Στόχος του Πούτιν, μας λένε, είναι να δοκιμάσει τη βούληση και την ικανότητα της Δύσης να αμυνθεί σε μια ρωσική επίθεση.

Γι’ αυτό και οι Δυτικοί επιταχύνουν τον επανεξοπλισμό και προωθούν όλο και περισσότερες ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στα σύνορα της Ρωσίας.

Μια πραγματικά χρόνια παθογένεια της χώρας μας είναι ο βραχυπροθεσμισμός, που (όπως όλες σχεδόν οι χρόνιες παθογένειες που την ταλαιπωρούν…) όχι μόνο επιβιώνει αλλ’ αποκτά μεγάλες έως πρωτοφανείς διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Ειδικά, μάλιστα, στο πεδίο της δημοσιονομικής πολιτικής έχει συνέπειες που υπερβαίνουν την τρέχουσα κυβερνητική θητεία και θα τις κληρονομήσουν οι επόμενες κυβερνήσεις. Οι οποίες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν, μεταξύ άλλων, μία τριπλέτα παράλληλων και αλληλοσυνδεόμενων προβλημάτων

Mέσα σε πέντε μήνες από τότε που άρχισε η δημοσκοπική κατηφόρα της Ν.Δ., η κυβέρνηση βρήκε και διένειμε 3,5 δισ. ευρώ για (ατομικού χαρακτήρα) παροχές: 1 δισ. το Πάσχα για το 2025 και 2,5 δισ. προ ημερών για το 2025 και 2026, κυρίως με τη μορφή φοροελαφρύνσεων. Ο,τι περισσεύει θα το μοιράζουμε στις τσέπες σας – λέει η κυβέρνηση. Δεν της περνάει από το μυαλό ότι το κόστος μιας γερασμένης διοίκησης, το έλλειμμα δημόσιας ασφάλειας, οι αδύναμες δημόσιες υποδομές ή τα αντιπλημμυρικά που δεν αντέχουν, μας επιβαρύνουν μεν όλους, αλλά επιβαρύνουν δυσανάλογα τους οικονομικά ασθενέστερους, κι ότι και γι’ αυτά χρειάζονται λεφτά – δεν περισσεύουν.

Mετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την τερατωδία του εβραϊκού Ολοκαυτώματος, το 1948 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε τη «Σύμβαση για την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας». Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης αυτής ως γενοκτονία ορίζονται συγκεκριμένες πράξεις, που γίνονται «με την πρόθεση ολικής ή μερικής καταστροφής μιας εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας».

1. Δεν μπορεί να προχωρήσει η υλοποίηση του έργου πόντισης καλωδίου για ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου, χωρίς να έχει προηγηθεί είτε οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είτε άτυπη συνεννόηση μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής κυβέρνησης.

Δεν υπάρχει φυσικά κανένα θέμα για την πορεία του έργου στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όμως για το τμήμα του έργου που διέρχεται κάτω από διεθνή ύδατα, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι υπάρχουσες συνθήκες.

Στην θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Κάσου και της Καρπάθου η σχεδιασμένη πορεία του καλωδίου περνά από διεθνή ύδατα. Για την περιοχή αυτή υπάρχουν δύο αλληλεπικαλυπτόμενες συμφωνίες, για οικονομική εκμετάλλευση. Το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο και η Συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.

1. Ακόμα και αυτή την στιγμή, υπάρχουν πλευρές των συζητήσεων για την Ουκρανία που δεν γνωρίζουμε. Αλλά και αν τις γνωρίζαμε, δεν είναι βέβαιο πώς θα εξελιχθούν. Πολλά ζητήματα έχουν μείνει ασαφή, όπως η ακριβής μορφή των εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία και φυσικά οι διάφορες εκδοχές των εδαφικών “διευθετήσεων”.

2. Έχουμε μπει σε μια διαδικασία διερεύνησης κατά πόσο μπορεί να γίνει πρώτα μια διμερής συνάντηση Ρωσίας- Ουκρανίας και μετά μια τριμερής Ρωσίας-Ουκρανίας-ΗΠΑ. Επιδίωξη είναι να γίνουν αυτές οι συναντήσεις σε επίπεδο ηγετών. Ωστόσο, ακόμη από τη ρωσική πλευρά δεν έχουμε ρητή συγκατάθεση. Έχουμε απλώς μια διατύπωση ότι θα συζητηθεί η αναβάθμιση του επιπέδου της συνάντησης μεταξύ ρωσικής και ουκρανικής αντιπροσωπείας. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Πούτιν θα θέλει να συναντήσει τον Ζελένσκι (μάλλον το αντίθετο).

Η κρίση στη Γάζα, σχεδόν δύο χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, αποδεικνύει καθημερινά ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε έναν πόλεμο χωρίς σαφή πολιτικό στόχο. Παρά την εξόντωση μεγάλου μέρους της στρατιωτικής υποδομής της ισλαμο-φασιστικής Χαμάς, η ισραηλινή ηγεσία αδυνατεί να παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό όραμα για την «επόμενη μέρα». Το αποτέλεσμα είναι μια παρατεταμένη ανθρωπιστική καταστροφή, μία πολιτική και ηθική φθορά για το ίδιο το Ισραήλ, και η αποσταθεροποίηση ολόκληρης της περιοχής.

Για να υπάρξει ΑΟΖ και οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, απαιτείται συμφωνία με τις χώρες που έχουν αντικριστές ακτές. Εν προκειμένω με τη Λιβύη. Η μονομερής κατάθεση γεωγραφικών “συντεταγμένων”, που ορίζουν θαλάσσιες περιοχές στα διεθνή ύδατα, δεν επιτρέπεται. Άρα η διακρατική συμφωνία ή η δικαστική προσφυγή είναι μονόδρομος.

Πόσο ανεβαίνει η θερμοκρασία, γιατί δεν πέφτει τις νύχτες, πόσο θα διαρκέσει αυτό το κακό, ποια μέτρα προστασίας πρέπει να λαμβάνονται στις δουλειές, ποιες από αυτές αναβάλλονται, ποιες πρέπει να διακόπτονται τις μεσημεριανές ώρες, τι είδους μέτρα αυτοπροστασίας συνιστώνται για τη θερμική καταπόνηση του οργανισμού. Ο καύσωνας είναι το θέμα που απασχολεί την καθημερινότητα όλων μας. Είναι κι ο ισχυρότερος που ‘χει συμβεί εδώ και πέντε χρόνια.

Αυτά είναι μεγάλα θέματα της πολιτικής – ή θέματα μεγάλης πολιτικής. Ασχολείται με αυτά, εκούσα άκουσα, η ελληνική κοινωνία.

Τί γίνεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι τελέστηκε κάποιο σοβαρό αδίκημα, ένα έγκλημα; Ενεργοποιείται η ανακριτική διαδικασία για να διακριβωθεί αν πράγματι τελέστηκε και, σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί, ακολουθεί ο καταλογισμός ευθυνών και η επιβολή των προβλεπόμενων ποινών, με απώτερη επιδίωξη να αποτραπεί η επανάληψή του –που ευνοείται από την ατιμωρησία.

Αυτά γίνονται σε ένα κράτος δικαίου. Καθ’ ημάς, την περασμένη Τετάρτη αυτή η πρακτική τσαλακώθηκε: Αντί να διερευνηθούν οι ενδείξεις για ποινικές ευθύνες δύο υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, αποφασίστηκε να γίνει μια φιλολογικού χαρακτήρα συζήτηση στη Βουλή...