... O παππούς μου ήταν και βαθύτατα πολιτικός. Δίπλα στο συναίσθημα έβαζε και τη σκέψη. Γι’ αυτό πιστεύω ότι σήμερα, δεκαετίες μετά την de facto διχοτόμηση, θα υποστήριζε ότι θα’ πρεπε η ελληνοκυπριακή και η ελλαδική ηγεσία να προσέλθουν στις συζητήσεις της Γενεύης με στόχο τη συμφωνία, χωρίς μαξιμαλισμούς που κράτησαν ανοιχτή την πληγή 43 χρόνια μετά την εισβολή και την κατοχή.
Το σχέδιο Re-think Athens και η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου: μια συζήτηση
Τελικά δεν είναι τόσο ειδυλλιακή η μελλοντική εικόνα της Πανεπιστημίου. Ούτε προβατάκια θα ’χει ούτε αμέριμνους πεζούς. Οπως λέει ο κ. Τουρνικώτης (μελετητής του θέματος με ανάθεση από το Ιδρυμα Ωνάση), «η Πανεπιστημίου θα είναι οδός μεικτής κυκλοφορίας, φιλική στους πεζούς, που δεν θα περπατούν ωστόσο αμέριμνοι, γιατί αλλιώς θα τους πατήσει αργά ή γρήγορα το τραμ, το ποδήλατο που τρέχει γρήγορα, το ταξί που θα πάει στο θέατρο ή ένα τουριστικό λεωφορείο»
Αυτό που έχει άμεσο και πρακτικό νόημα είναι, τόσο ως επιστημονική κοινότητα όσο και -γενικότερα- ως κοινωνικό σύνολο, να αποφασίσουμε ποιο επίπεδο προστασίας από τους σεισμούς θέλουμε να έχουμε. Η απάντηση είναι οικονομική και πολιτική, εμπεριέχεται δε (αναγκαστικά χονδρικά) στον κάθε φορά ισχύοντα αντισεισμικό κανονισμό. Αρκεί βέβαια να τον εφαρμόζουμε.
