Η κυβέρνηση, έστω και καθυστερημένα, προχώρησε στην αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά δύο ώρες. Το μέτρο ήταν αναμενόμενο και απολύτως αναγκαίο για την αποφυγή του λειτουργικού black-out των σχολικών μονάδων το επόμενο έτος, εν όψει 7000 περίπου συνταξιοδοτήσεων και στις δύο βαθμίδες, μηδενικών διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών και αναπληρωτών στη Δευτεροβάθμια. Την ίδια στιγμή η ΟΛΜΕ θεώρησε την αύξηση του ωραρίου αιτία πολέμου, εξαγγέλλοντας ως πεδίο αναμέτρησης με την κυβέρνηση και την κοινωνία τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Τις επόµενες µέρες εισάγεται προς ψήφιση στην ολοµέλεια της Βουλής το νοµοσχέδιο που εισηγείται την επανίδρυση του θεσµού των πειραµατικών σχολείων και τη µετατροπή τους σε πρότυπα - πειραµατικά.

Τα πειραµατικά σχολεία, ιδιαίτερα τα ιστορικά, µε µια έννοια απόγονοι των πρότυπων σχολείων του πρώτου µισού του 20ού αιώνα και της µεταπολεµικής περιόδου, από το 1985 κινήθηκαν σε µια εξαιρετικά αµφίρροπη τροχιά, η οποία δικαίως σε αρκετές περιπτώσεις νοµιµοποιούσε τις φωνές που αµφισβητούσαν τον ρόλο και τη χρησιµότητά τους.

Η ανακοίνωση της δομής του νέου λυκείου έφερε αμηχανία στην κοινή γνώμη της χώρας. Το νέο λύκειο είναι κατ’ όνομα μόνο νέο, αφού αποτελεί σύνθεση από παλιότερα μοντέλα (κλασσικό -πρακτικό, δέσμες, κατευθύνσεις), χωρίς καινοτομίες και χωρίς δυνατότητα να απαντήσει στα αιτήματα των καιρών. Επομένως είναι αδύνατο ακόμη και να πλησιάσει τους στόχους τους οποίους θέτει. Είναι απορίας άξιο πως πολυάριθμες επιτροπές ειδικών, που δούλεψαν για μεγάλο χρονικό διάστημα κατόρθωσαν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να φτιάξουν κάτι τόσο ρηχό και άτολμο.

Η κρίση του δημόσιου σχολείου ήταν εδώ από καιρό. Οι δραματικές εξελίξεις που οδήγησαν στο μηχανισμό στήριξης και στο μνημόνιο έρχονται απλώς να την εντάξουν στη μεγάλη εικόνα της χρεοκοπίας της χώρας αλλά και ν’ ανοίξουν την ατζέντα σχετικά με τα αίτια και τις προοπτικές διεξόδου. Και βέβαια, όπως και σ’ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, η κρίση του δημόσιου σχολείου δεν είναι μόνο ούτε κυρίως οικονομική, είναι δομική και λειτουργική. Είναι κρίση στόχων, προοπτικής και αποτελεσματικότητας και συμπεριλαμβάνει όλους τους δρώντες παράγοντες που το συναποτελούν και το επικαθορίζουν, τις κυβερνήσεις, το πολιτικό σύστημα, το συνδικαλισμό, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, την κοινωνία.

Είναι ανάγκη να τελειώνουμε άμεσα με τις θρηνωδίες περί διάσπασης και τα περί βελούδινου διαζυγίου με το ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ. Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το ΣΥΝ και ή ίδρυση του νέου κόμματος σηματοδοτεί την αρχή μιας απελευθερωτικής πορείας, απαλλαγμένης οριστικά από την αρχαία σκουριά των δεισιδαιμονιών, από τις οποίες προφανώς δεν καταφέραμε να απελευθερωθούμε το 1989, γιατί ενδεχομένως δεν θελήσαμε ή τέλος πάντων δεν μπορέσαμε να αναμετρηθούμε αποτελεσματικά μαζί τους. Σήμερα όμως μόνο για τέλος εποχής μπορούμε να μιλάμε. Το πάθημα της γυναίκας του Λοτ που κοίταξε πίσω είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Συνέβη κι αυτό. Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, στο πλαίσιο της γενικής εκστρατείας αντίστασης στα πρόσφατα νομοθετικά μέτρα του Υπουργείου Παιδείας, απέστειλε πρόσφατα μακροσκελές κείμενο – υπόδειγμα σε μορφή διατάγματος εναντίον της εγκυκλίου για την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Δ.Σ, οι σύλλογοι καθηγητών των σχολείων καλούνται όχι μόνο να απορρίψουν το πιλοτικό πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης που εισηγείται η σχετική υπουργική εγκύκλιος, αλλά και να συμπεριλάβουν στα επίσημα βιβλία πρακτικών των σχολικών μονάδων την επιχειρηματολογία του «διατάγματος».