Ο Ελύτης έγραψε κάποτε ότι ο Σολωμός είναι «ένας από τους πέντε ή δέκα μεγαλύτερους ποιητές σ’ όλο τον κόσμο και σ’ όλους τους αιώνες». Τι μας λέει αυτή η δήλωση για τον ίδιο κι όχι τον Σολωμό;

Κατ’ αρχάς, δικαίωμά του να τον αποτιμήσει με τα δικά του κριτήρια, αλλά πώς μπορεί να τον συγκρίνει με όλους τους ποιητές από κτήσεως κόσμου, τους οποίους σίγουρα ο Ελύτης δεν είχε διαβάσει; Γιατί δεν αρκέστηκε στο να πει ότι ο Σολωμός ήταν όντως ένας πολύ μεγάλος ποιητής; Εξήγηση υπάρχει: ένα βασικό χαρακτηριστικό του δημόσιου λόγου στην Ελλάδα είναι η υπερβολή.

Οπως κάθε κυβερνητικός εκπρόσωπος άξιος του τίτλου του, ο κ. Γιάννης Οικονόμου είχε καταφέρει να απαντά σε κάθε ερώτηση εκσφενδονίζοντας τρία – τέσσερα λίθινα δόγματα: «Οι αντίπαλοί μας είναι τοξικοί»· «διασύρουν την Ελλάδα στο εξωτερικό»· «εργαλειοποιούν τα συναισθήματα του κόσμου»· «στοχοποιούν…» (τον κ. Μητσοτάκη, τη Δικαιοσύνη, την Αστυνομία, πάλι τον κ. Μητσοτάκη, το Λιμενικό, τους μετακλητούς, εκ νέου τον κ. Μητσοτάκη κ.ο.κ.). Και ξανά μανά.