Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνει σήμερα την ευρωπαϊκή απάντηση στο «Inflation Reduction Act -IRA», δηλαδή τον νόμο των ΗΠΑ που περιλαμβάνει μέτρα ύψους 369 δισ. δολ. για ενίσχυση των επενδύσεων που αφορούν το κλίμα και την πράσινη ενέργεια. Διάφορες απόψεις έχουν διατυπωθεί για το ποια θα ήταν η ενδεικνυόμενη – και εφικτή – απάντηση σε ένα νόμο που συνιστά απειλή αποβιομηχάνισης για την Ευρώπη. Η Επιτροπή καλείται σε ασκήσεις ισορροπίας.

Επαληθεύθηκαν περίπου κατά γράμμα οι προβλέψεις για την έκβαση του χθεσινού συμβουλίου υπουργών Ενέργειας. Ήταν τόση η βεβαιότητα όσων τις έκαναν, που σχεδόν λειτούργησαν σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Έτσι, οι 27 υπουργοί συμφώνησαν (α) για μείωση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας, (β) για θέσπιση ανώτατου ορίου στα έσοδα της αγοράς για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μέσω διαφορετικών τεχνολογιών, (γ) για επιβολή υποχρεωτικής προσωρινής εισφοράς αλληλεγγύης στα κέρδη των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον τομέα των ορυκτών καυσίμων και (δ) για τη λήψη μέτρων στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Η έκρηξη στην τιμή του φυσικού αερίου αφύπνισε επιτέλους την Ευρώπη. Έτσι, ηγέτες και υπουργοί διαγκωνίζονται πλέον για το ποιος θα υπερθεματίσει ως προς την ανάγκη εξεύρεσης κοινής ευρωπαϊκής λύσης στο πρόβλημα. Οι περισσότεροι βέβαια από αυτούς, με πρώτους τους Γερμανούς αλλά, δυστυχώς, και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέχρι χθες αρνούνταν ακόμη και να συζητήσουν μια τέτοια προοπτική. Μια προοπτική της οποίας απελπισμένοι θιασώτες είχαν μείνει μόνο ο Μάριο Ντράγκι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού οι Ισπανοί και Πορτογάλοι είχαν «βολευτεί», έστω και βραχυπρόθεσμα, με τη δυνατότητα που κατ’ εξαίρεση τους δόθηκε για επιβολή πλαφόν στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας.

Στον γνωστό μύθο του Αισώπου, μια αλεπού που ένα δόκανο της έκοψε την ουρά, προσπαθούσε να πείσει και τις άλλες αλεπούδες να κόψουν τις δικές τους για να γίνουν ίδιες με εκείνη. Στον διδακτικό αυτόν μύθο θα πρέπει ίσως να αναζητηθεί μια εξήγηση για την υποστήριξη της Γερμανίας στην πρόταση της Επιτροπής για δυνατότητα υποχρεωτικής επιβολής σε κάθε κράτος-μέλος περικοπής 15% στην κατανάλωση φυσικού αερίου σε περίπτωση που «υπάρχει ένας σημαντικός κίνδυνος μεγάλης έλλειψης αερίου ή μία εξαιρετικά υψηλή ζήτηση που καταλήγει σε σημαντική επιδείνωση της κατάστασης προσφοράς αερίου…». Η περικοπή θα γίνεται υποχρεωτική αν το ζητήσουν τρία τουλάχιστον κράτη-μέλη.

Το δεύτερο μέσα σε δύο ημέρες βέτο του Βίκτορ Ορμπαν, αλλά ακόμη περισσότερο το ότι «πέρασε το δικό του» και τις δύο φορές αναζωπυρώνουν τον προβληματισμό και τις συζητήσεις στην Ε.Ε. για το θέμα της λήψης αποφάσεων με ομοφωνία. Με το πρώτο βέτο του ο Ορμπαν πέτυχε την εξαίρεση της χώρας του από το εμπάργκο ρωσικού πετρελαίου, ενώ με το δεύτερο απαίτησε –και πήρε– την εξαίρεση του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου από τη μαύρη λίστα των προσώπων που υπόκεινται σε κυρώσεις.

Η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, λέει ο λαός μας, και αυτό επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά από τα αποτελέσματα της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που έληξε χθες χωρίς τις απαντήσεις που μια σειρά χώρες, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, θα περίμεναν. Εδώ και μέρες, παρότι δεν είχε αποτολμηθεί -λόγω βέτο Όρμπαν- να τεθεί επισήμως στην ατζέντα, είχε φανεί ότι κυρίαρχο διακύβευμα θα ήταν το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και η αναζήτηση λύσης που θα έπειθε τον Ούγγρο πρωθυπουργό να άρει το βέτο του.

Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία φαίνεται ότι θα επηρεάσουν το παρόν και το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης ακόμη και πριν διεξαχθούν. Πράγματι, μόλις δύο εβδομάδες πριν τη διεξαγωγή του πρώτου γύρου, θα συνεδριάσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το οποίο θα κληθεί να πάρει αποφάσεις για την αντιμετώπιση των συνεπειών του πολέμου στην Ουκρανία.

Ο Ζαν Μονέ, ένας από τους πατέρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, γράφει στα απομνημονεύματά του: «Η Ευρώπη θα οικοδομηθεί μέσα από κρίσεις και θα είναι το άθροισμα των λύσεων που θα έχουν δοθεί στις κρίσεις αυτές». Ούτε ο ίδιος όμως δεν θα φανταζόταν πόσες φορές και σε ποιο βαθμό θα επαληθευόταν αυτή η πρόβλεψή του.

Η ιδέα της «transfer Union». Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ λέει αυτά που διστάζουν να πουν οι ηγέτες του ευρωπαϊκού νότου. Η Γερμανία κερδίζει από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολλαπλάσια από όσα συνεισφέρει.

Οι υπουργοί Οικονομικών της Γαλλίας και της Γερμανίας πραγματοποίησαν στις 27 Απριλίου κοινή παρουσίαση των σχεδίων ανάκαμψης των δύο χωρών τους, τα οποία θα υπέβαλλαν τηνεπομένη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από κοινού μάλιστα με την Ιταλία και την Ισπανία, όπως
ανακοίνωσαν. Ο Γάλλος υπουργός Μπρουνό Λεμαίρ μάλιστα, κάνοντας επίδειξη της ενότητας μεταξύ των δύο ισχυρότερων οικονομιών της Ευρώπης, έκλεισε την κοινή συνέντευξη τύπου
με την μάλλον αυτάρεσκη, αλλά πολύ σημαντική για τα ευρωπαϊκά πράγματα, διαπίστωση «Όταν η Γαλλία και η Γερμανία θέλουν, η Ευρώπη μπορεί!».