Θα μου άρεσε η συγκρότηση στην Ελλάδα μιας κίνησης πολιτών που θα λεγόταν, ας πούμε, «συμπολιτεία» ή όπως αλλιώς.

Κοινός τόπος των πολιτών που θα συγκροτούσαν την κίνηση θα ήταν οι πεποιθήσεις:

Πίστεψα ότι «ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητας». Ότι η «αναγκαιότητα είναι η ταξική πάλη», αυτή είναι ο νόμος της ιστορικής εξέλιξης. Άρα εφ’ όσον υπηρετήσω την αναγκαιότητα κι ενταχθώ στην ταξική πάλη, θα νοιώσω και θα είμαι ελεύθερος.

Καλή είναι η άνοδος των ποσοστών του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να επανακάμψει στην εξουσία, της Ν.Δ. να διατηρηθεί στην εξουσία, του ΚΚΕ να γίνει ισχυρό στη Βουλή και στο λαό με απώτερο στόχο την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος

Πολλοί άνθρωποι συγκροτούν μια πόλη. Παράγουν πολιτισμό και πολιτική για τη διαχείρηση των κοινών πολλαπλών τους υποθέσεων. Όσος μεγαλύτερος είναι ο αλληλοσεβασμός σε μια κοινωνία, τόσο πιο πολιτισμένη είναι αυτή, όσο μικρότερος τόσο πιο απολίτιστη.

Το εκλογικό σύστημα δεν είναι ένα τεχνικό πολιτικό ζήτημα, που αφορά μόνο το πόσες έδρες

καταλαμβάνει κάθε κόμμα στη Βουλή. Είναι ένα πρωταρχικό και ουσιώδες θέμα που αφορά τη

δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας, τη δυνατότητά της να λειτουργεί συνεκτικά και δίκαια.

Το ψευδαισθησιακό όνειρο της λύτρωσης ήταν το άλλοθι για να τολμήσουμε να βγάλουμε το φίδι από τη τρύπα. Η ακύρωση του ονείρου είναι το άλλοθι για να καθόμαστε στ αυγά μας.