Ζούμε τον θάνατο - αργό τώρα, ίσως γρήγορο αύριο - του υπερδανεισμένου πελατειακού κρατικού συστήματος, της παραοικονομίας και της δικομματικής εναλλαγής στη κυβέρνηση. Παρά τις προσπάθειες, δεν έχουν γεννηθεί οι συνθήκες και οι συσχετισμοί της νέας διαχείρισης, συγκρότησης του κράτους και των θεσμών. Αυτή τη μεγάλη αντίφαση που ζούμε. Από το πώς θα λυθεί θα καθοριστεί η πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.

Τέλος του χρόνου, καιρός για απολογισμούς και ανασκοπήσεις. Τι τίτλο να βάλει κανείς, λοιπόν, σε αυτή τη χρονιά που φεύγει; Αν κάποιος πέρυσι τέτοιο καιρό πίστευε ακόμη πως η κρίση θα μπορούσε να γίνει ευκαιρία, μια ευκαιρία αλλαγής, τότε στο 2011 θα ταίριαζε ο τίτλος: η χρονιά της χαμένης ευκαιρίας.

...Εκτιμώ βέβαια ότι η αποπομπή της χώρας από την Ευρωζώνη δεν είναι εύκολη υπόθεση για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο πιστεύω ότι θα έχει αντανακλαστικά μεγάλες αρνητικές συνέπειες στην Ευρώπη. Άλλωστε η κήρυξη της χώρας σε τυπική πτώχευση θα επηρεάσει αρνητικά ολόκληρη την Ευρωζώνη. Εκεί πρέπει να δώσουμε τη μάχη. Αναφέρω πάντως ότι το ΚΚΕ βλέπει διέξοδο στην έξοδο από την Ευρωζώνη, την ΕΕ για να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης… Θεωρώ ότι είναι η αντίπαλη θέση που έχουμε προς θέσεις άλλων δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά.

Ο κ.Παπαδήμος ανέλαβε με την κυβέρνησή του να προωθήσει ουσιαστικά την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης και ειδικότερα την εκταμίευση της έκτης δόσης και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης. Καλείται δε να εφαρμόσει και νέα μέτρα. Οι εισηγήσεις της «τρόϊκας» για απολύσεις, κατάργηση του κατώτατου μισθού, περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων θα είναι επιλογές που διαλύουν την κοινωνία, επιτείνουν την ύφεση και δεν διαμορφώνουν προοπτική εξόδου από την κρίση. Το έδαφος είναι υπονομευμένο και από τον τρόπο που ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ. κατέληξαν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και από τη σύνθεση της κυβέρνησης και από τον τρόπο που λειτουργούν τα κόμματα που συγκρότησαν την κυβέρνηση.

Τον αναπόφευκτο Γολγοθά του αρχίζει να ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ, παραμονές Χριστουγέννων. Και η ανάβαση δεν θα τελειώσει με την σταύρωση των εκλογών. Η Ανάσταση θα αργήσει και γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες είναι τραχιές και οι υποκειμενικές διέξοδοι σε εμβρυακή κατάσταση. Εξηγούμαι: το ΠΑΣΟΚ έχει να αναμετρηθεί με ένα αξεπέραστο- για το ορατό μέλλον- τριπλό πρόβλημα που συγκροτεί ένα ενιαίο πλέγμα.

...Οι κεντροαριστερές αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ είναι θετικές με την έννοια ότι «κάτι ξυπνάει», έστω κι αν δεν έχουν υπέρ τους το στοιχείο της αξιοπιστίας. Η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού περνάει και μέσα από το ΠΑΣΟΚ και από έξω. Μάλιστα στην παρούσα συγκυρία, το «έξω» ίσως είναι πιο σημαντικό από το «μέσα», ως «εμβρυουλκός»...

Ο «θορυβώδης» βουλευτής της ∆ηµοκρατικής Αριστεράς (∆ΗΜΑΡ) επιµένει πως «όταν ο δικοµµατισµός καταρρέει, η Αριστερά κρύβεται στην τουαλέτα» και ότι το µόνο που ξέρει είναι «να βγαίνει στα κεραµίδια». Επίσης θεωρεί ότι κακώς η Αριστερά δεν έθεσε θέµα αποκλεισµού από την κυβέρνηση συνεργασίας της «Ακροδεξιάς», όπως έγινε στην Ιταλία, στη συµµετοχή της οποίας αποδίδει την καταψήφιση από τη ∆ΗΜΑΡ της κυβέρνησης Παπαδήµου. Ο κ. Ψαριανός θεωρεί ότι δεν υφίσταται θέµα «αριστερής στροφής» του κόµµατός του, ενώ αναφορικά µε τις ευνοϊκές µετρήσεις των δηµοσκοπήσεων εκτιµά ότι «το τωρινό 8% είναι λίγο».

...Νέες συνθέσεις και κυβερνήσεις συνεργασίας. Να το πω καθαρά. Τη Δημοκρατική Αριστερά δεν την αφήνει αδιάφορη η κυβερνητική εξουσία. Ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί και να κυβερνηθεί προοδευτικά.

...Βεβαίως, μιλάω πάντα για μια κεντροαριστερή κυβέρνηση. Εδώ βεβαίως τίθεται το θέμα με ποιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, όπως αντιστοίχως και στο ΠΑΣΟΚ θα θέτουν το ερώτημα με ποιες δυνάμεις της Αριστεράς.

...Δεν είναι θέμα προσώπων. Είναι θέμα πολιτικού περιεχομένου. Υπάρχει πολύς κόσμος που πίστεψε σε μια προοδευτική πολιτική, διαψεύστηκε και απομακρύνθηκε. Αυτές οι δυνάμεις όμως είναι υπαρκτές. Η Δημοκρατική Αριστερά θέλει να ανασυγκροτηθεί αυτός o χώρος με τη συμμετοχή των σοσιαλδημοκρατών, των σοσιαλιστών, των οικολόγων, των προοδευτικών πολιτών οι οποίοι δεν καλύπτονται από τα υπάρχοντα σχήματα.

... Κι αν φίλε μου την πάτησες (μια, δυο, τρεις..) πρόσεχε μην την ξαναπατήσεις. Αν την πάτησες δεκαπέντε φορές, εντός, εκτός, εναλλάξ, που λέμε και στην γεωμετρία, ποιον μουντζώνεις; Βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι που ψηφίζουν με σοφία, αλλά είναι δυστυχώς μειοψηφία. Και συνήθως αυτοί ψηφίζουν Μικρά Κόμματα. Ξέρετε, αν είχαμε στη Βουλή 10 κόμματα δεν θα ’χαμε φτάσει στην καταστροφή που οδηγηθήκαμε με τους Μαυρογιαλούρους του ΠΑΣΟΚΟΝΟΥΔΟΥτσικου πελατειακού κωλοχανείου των εναλλάξ αυτοδύναμων πανίσχυρων (ας γελάσω!..) κυβερνήσεων.

Όσο περνάνε οι μέρες γίνεται φανερή η στρατηγική των κομμάτων που οδήγησαν στην κυβέρνηση συνεργασίας. Με αποτέλεσμα το αδιέξοδο να παρατείνεται. Στην πραγματικότητα, από τότε που έφυγε με τον τρόπο που έφυγε η τρόικα, έχουν περάσει σχεδόν 3 μήνες χωρίς να έχει προχωρήσει απολύτως τίποτα. Το πολιτικό σύστημα ασχολείται με τον εαυτό του, με τις επόμενες εκλογές, μετράει κέρδη και ζημίες και προσπαθεί να φτάσει στις κάλπες με τις λιγότερες απώλειες.

Μπαίνουμε στις πιο κρίσιμες εβδομάδες διαπραγμάτευσης που θα κρίνουν αν ο Λ. Παπαδήμος θα επιβεβαιώσει τις προσδοκίες και θα καταφέρει να σταθεροποιήσει τη σχέση της χώρας με την Ε.Ε. και να αποφύγει τη στάση πληρωμών που θα την οδηγήσει εκτός ευρώ. Και οι εβδομάδες γίνονται πιο κρίσιμες καθώς έχει ξεσπάσει η θύελλα των ομολόγων της Ιταλίας, της Ισπανίας, ακόμη και της Γαλλίας.
Η εσωτερική στήριξη, οι προσδοκίες της πλειοψηφίας των πολιτών από τον νέο πρωθυπουργό -κυρίως σε εκείνον, και όχι τόσο στην κυβέρνησή του- δίνουν δύναμη στο ξεκίνημα. Όμως πόσο θα συγκρατούνται οι διεκδικήσεις για τους κομματικούς ρόλους, και του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνον της Ν.Δ.;

Τις τελευταίες μέρες, μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου στο χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς ακούστηκε μια επιχειρηματολογία που επιχειρούσε να δικαιώσει έστω και εκ των υστέρων την απόφαση της Κ.Ε. για καταψήφιση της νέας κυβέρνησης,απόφαση που υλοποίησαν οι 3 από τους 4 βουλευτές του κόμματος στη βουλή. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία αυτή, δικαίως η ΔΗΜΑΡ τάχθηκε “κατά”.