Μαρία,
Δεν ξέρω αν στον ορυμαγδό των πολιτικών εξελίξεων θυμάσαι –ότι όταν αποφάσισες να παραιτηθείς από βουλευτής και να παραιτηθείς από τον Συνασπισμό– πως σε υπερασπίστηκα με γράμμα μου στην «Αυγή». Δεν συμφώνησα με την απόφασή σου, αλλά διαφώνησα με την διαδικασία και τη συμπεριφορά της ηγεσίας του Συνασπισμού. Θυμάμαι καλά ότι η δήλωση της αποχώρησής σου συνοδευόταν με τη ρητή διαβεβαίωσή σου ότι δεν θα είσαι υποψήφια στις εκλογές του 2004 με οποιοδήποτε άλλο κόμμα και διευκρίνισες και το ΠΑΣΟΚ. Τις διάβασα λοιπόν και σε πίστεψα. Αφελής; Έστω, αφελής.

- Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται σήμερα ο Συνασπισμός, ίσως το κρισιμότερο στην έως τώρα ιστορική του πορεία. Συμμερίζεστε την εκτίμηση ότι ο Συνασπισμός κινδυνεύει να χάσει τα αρχικά χαρακτηριστικά του, να χάσει το ρόλο που επιτελεί στο χώρο των ανανεωτικών ιδεών της Aριστεράς;

Ο χειρισμός του θέματος που προέκυψε με τη δήλωση της Μαρίας Δαμανάκη ότι, για πολιτικούς λόγους, δεν θα είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές, αδικεί την πολιτική κουλτούρα του χώρου και τον ίδιο το Συνασπισμό.

Αγαπητή "Αυγή",

Πιστεύω ότι γνωριζόμαστε. Μας συνδέει μια μακριά φιλία, που χάνεται πολλά χρόνια πίσω. Από τότε που πρωτοεκδόθηκες. Έτσι μπορώ άνετα να σου γράψω και να σου εκφράσω -ακριβώς με το θάρρος της παλιάς φιλίας- τη ριζική μου διαφωνία με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε το θέμα της Μαρίας Δαμανάκη από την ηγεσία του Συνασπισμού, αλλά επίσης και από τον τρόπο που παρουσιάστηκε από σένα.

Έτσι, η Μαρία Δαμανάκη στην πρώτη της επιστολή διευκρίνιζε τη μη συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού στις επόμενες εκλογές αλλά ταυτόχρονα και την μη αποχώρηση από τον Συνασπισμό, η ηγεσία του Συνασπισμού φρόντιζε -άκουσον, άκουσον να διαρρεύσει -κατά τη γνώμη μου ό,τι πιο ανέντιμο- πως στη σύσκεψη της Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα ζητούσε από τη Μαρία την άμεση παραίτησή της από τη θέση της στη Βουλή. Και αυτά από την ηγεσία και τη δημοσίευση της διαρροής σε όλον τον Τύπο. Αλλά και από σένα "Αυγή"; Και εσύ στο παιχνίδι των διαρροών;

Καταλήξαμε να υιοθετούμε και τις απαράδεκτες παλαιοκομματικές μεθόδους, με τις οποίες υποτίθεται ότι εμείς δεν έχουμε σχέση;

Τριάντα χρόνια θητείας στην ανανεωτική αριστερά κι εσύ κι εμείς, δεν μας δίδαξαν τίποτα; Είναι δυνατόν αυτός ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς, που αν μη τι άλλο έδωσε μαθήματα ήθους -ανοχής και διαλόγου- μαθήματα που με καθυστέρηση τριάντα χρόνων κατάφερε εν μέρει να τα εφαρμόσει ακόμη και το ΠΑΣΟΚ και έτσι δεν ζήτησε την παραίτηση του Λαλιώτη, του Μπένου και του Παπαδόπουλου, όταν δήλωσαν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι να προγράφει μέλη του που έδωσαν τη ζωή τους για τις ιδέες αυτής της αριστεράς; Είναι δυνατόν να χρησιμοποιούμε εκφράσεις που γράφτηκαν σε εσένα στις 10.10.03 και που είπε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας: "προφάσεις εν αμαρτίαις όλα όσα λέει η κυρία Δαμανάκη", ή όπως γράφουν τα "Νέα" πάλι σε δηλώσεις "Η Μαρία δεν περίμενε ότι είμαστε τόσο αποφασισμένοι νόμιζε ότι θα την φοβηθούμε κι έπεσε έξω. Έτσι συνεχίζουμε ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ την πορεία μας";

Είναι δυνατόν να μην μας θυμίζουν όλα αυτά ξεπερασμένες για μας εποχές, τότε που κάθε διαφωνία σήμαινε διαγραφή και πολιτική καταδίκη και μερικές φορές και βιολογική καταδίκη -αλλά ταυτόχρονα και "δυνάμωμα" του κόμματος από το ξεκαθάρισμα των εχθρών του; Είναι δυνατόν να μην διερωτηθούμε πού οδηγείται αυτός ο χώρος - και όχι μόνον πού οδηγείται από πλευράς εισόδου ή μη στη Βουλή στις επόμενες εκλογές, αλλά από πλευράς ουσίας, ιδεών και ήθους. Γιατί τελικά δεν είναι αυτοσκοπός η με οποιοδήποτε τρόπο είσοδός μας στη Βουλή ανεξάρτητα από τη μέθοδο που επιλέγει η ηγεσία του Συνασπισμού.

Είναι δυνατόν να καθιερώσουμε τον όρο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" Εάν αυτός ο χώρος χάσει τα κύρια χαρακτηριστικά του και μετατραπεί σε κάποιον ίδιο ή περίπου ίδιο από τα υπάρχοντα κόμματα, τότε δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξής του. Αν θέλαμε να υπηρετήσουμε αυτά τα άλλα κόμματα θα το κάναμε πριν και δεν θα περιμέναμε να μας τα υποδείξουν σήμερα κάποιοι που ανακάλυψαν την ανανεωτική αριστερά με καθυστέρηση σχεδόν τριάντα χρόνων.

Ανεξάρτητα λοιπόν από τα αποτελέσματα των εκλογών, αλλά και ανεξάρτητα από την απόφαση της Μαρίας Δαμανάκη, πιστεύω ότι η στάση της ηγεσίας του Συνασπισμού πλήγωσε το ήθος και την ιστορία μας.

Φιλικά
Παναγιώτης Ξυθάλης

ΥΓ.1: Όπως διαπιστώνεις, στο γράμμα μου δεν αναφέρομαι εάν συμφωνώ ή διαφωνώ με τις αποφάσεις της ηγεσίας του Συνασπισμού στα θέματα των συνεργασιών. Ξέρω ότι είναι σημαντικές και θα σηματοδοτήσουν την παραπέρα πορεία αλλά και την ύπαρξη του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς. Αυτά θα τα πούμε αργότερα. Μετά τις εκλογές.

ΥΓ.2: Με την ευκαιρία θυμάμαι ότι και ο σημερινός πρόεδρος του κόμματός μας πριν από τις εκλογές του 1993 δήλωνε στις εφημερίδες μέχρι και πριν δύο μήνες από τις εκλογές ότι δεν θα ήταν υποψήφιος - τότε κανείς δεν σκέφτηκε ή εν πάσει περιπτώσει και αν σκέφτηκε δεν "διέρρευσε", αυτό που τώρα έγινε με αποτέλεσμα την αποχώρηση της Μαρίας από τον Συνασπισμό. Δεν μας βοήθησε το τότε παράδειγμα να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα; Μας έκανε κακό ή καλό η τότε στάση μας;

....Κάπου μια "ένδον φωνή" μου λέει ότι, κατά κάποιο τρόπο, πρέπει να διατυπώσω κι εγώ τη γνώμη μου τις "τελευταίες εξελίξεις στον Συνασπισμό" - διάβαζε την απόφαση της Μαρίας Δαμανάκη να αποχωρήσει από τον Συνασπισμό.

Βρίσκονται σίγουρα εκτός πραγματικότητας όσοι (εξ ημών) επιχαίρουν με τις τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΝ. Με την αποχώρηση της Μαρίας Δαμανάκη. Βλέπουν τα πράγματα από μια εντελώς δική τους, "κλειστή" οπτική. Μίζερη, κοντόφθαλμη και σίγουρα μικρόψυχη οπτική.

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι εδώ και καιρό ο ΣΥΝ δεν διανύει την ευτυχέστερη, ή αν θέλετε, την πιο αποδοτική πολιτικά περίοδο της ιστορίας του. Και είναι επίσης αυτονόητο ότι η αποχώρηση της Μ. Δαμανάκη αποτελεί ένα επιπλέον τραύμα που θα αφήσει σίγουρα τα σημάδια του σ’ ένα πολιτικό οργανισμό που αντιμετωπίζει ήδη πολλά προβλήματα.

Ευθύς εξαρχής θέλω να καταστήσω σαφές ότι θα επιθυμούσα η Μαρία Δαμανάκη να παρέμενε μαζί μας στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ για να δώσουμε τη μάχη από κοινού ενάντια στην μετατόπιση του ΣΥΝ σε μετακομμουνιστικό ριζοσπαστικό πολιτικό σχηματισμό στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.