Ό, τι καλύτερο συνέβη σε σχέση με την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας τον τελευταίο καιρό είναι η άρση του τουρκικού βέτο στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και η συνάντηση Μπάιντεν - Ερντογάν. Δεν αφορά άμεσα τη χώρα μας. Στο μέτρο που δένει πιο στενά την Τουρκία στη δυτική συμμαχία ωστόσο, βοηθά να πετύχουμε τον στόχο μας: ένα ήρεμο καλοκαίρι στο Αιγαίο. Διότι κατά τα άλλα η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας κοιμάται ύπνο βαθύ.

Σχόλιο για τον τρόπο που παρουσιάζεται ένα αδίκημα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την εξέλιξη της υπόθεσης και τις «αντικειμενικές» ιστορίες.

Όλοι γνωρίζουμε το «γαλλικό παράδοξο». Τη θεωρία δηλαδή που εξηγεί γιατί οι Γάλλοι έχουν υψηλό προσδόκιμο ζωής παρότι τρώνε ανθυγιεινά, με πολλά λιπαρά, βούτυρο και τυριά.

Να εύχεσαι να υπάρχουν πρόσφυγες για να έχουμε δουλειά». Η φράση με όλο της τον κυνισμό είναι αυθεντική. Μου μεταφέρθηκε από αυτήκοο μάρτυρα και ειπώθηκε από εργαζόμενο σε ΜΚΟ η οποία δραστηριοποιείται στα νησιά. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι σαν κι αυτόν υπάρχουν κι άλλοι. Εθελοντές δηλαδή οι οποίοι έχουν κάνει τον εθελοντισμό επάγγελμα. Έχει όμως σημασία; Δίπλα τους υπάρχουν πολλοί άλλοι που δουλεύουν με αυταπάρνηση σε αντίξοες συνθήκες προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες, τέτοιες που το επίσημο κράτος δεν μπορεί -ή καλύτερα, δεν θέλει- να προσφέρει.

Πόσες ανθρώπινες ζωές μπορούμε να θυσιάσουμε για να προστατέψουμε την οικονομία; Η απάντηση είναι εξαρτάται. Αν κάνατε την ερώτηση δύο μήνες πριν οι πιθανότητες είναι ότι θα σας έλεγαν κάτι στο ότι «η ζωή δεν αποτιμάται σε χρήμα», πρώτη μας προτεραιότητα είναι η προστασία της. Σήμερα η απάντηση θα ήταν λίγο διαφορετική, διότι «δεν μπορούμε να είμαστε συνεχώς σε καραντίνα». Προφανώς και οι δύο απαντήσεις είναι σωστές έστω και αν οι διατυπώσεις μπορεί να είναι αντιφατικές. Πριν δύο μήνες πήραμε τα μέτρα επειδή δεν θέλαμε να πάθουμε ότι έπαθε η Ιταλία, να έχουμε ασθενείς που θα πέθαιναν χωρίς βοήθεια. Σήμερα είμαστε πιο βέβαιοι ότι ναι, θα υπάρξουν περισσότερα κρούσματα άρα και περισσότεροι θάνατοι, αλλά θα είναι, ας μη μας σοκάρει η λέξη, διαχειρίσιμοι. 

«Νιώθω μόνος Δανάη». Είναι αργά το βράδυ του Σαββάτου της 25ης Μαρτίου κι ο Γιάνης Βαρουφάκης, όπως γράφει στο βιβλίο του "Adults in the room", απολαμβάνει μερικές στιγμές οικιακής θαλπωρής με την σύζυγό του Δανάη. Έχει προηγηθεί μια γεμάτη μέρα. Το πρωί στους εορτασμούς στα Χανιά είχε την περίφημη στιχομυθία με μια γυναίκα που τον προτρέπει να πάνε σε ρήξη με τους δανειστές.

«Είμαστε μαζί σας» του λέει.

«Ναι αλλά θα πρέπει να είστε μαζί μας και την επόμενη μέρα της ρήξης» της απαντά αυτός.

H εκλογή ενός πατεντάτου αριστερού στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας έχει προκαλέσει κατάθλιψη στους βουλευτές του. Ολοι τους σχεδόν θεωρούν ότι εγκαταλείποντας το κέντρο δεν θα έχουν την παραμικρή ελπίδα να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές.

Στις ευρωεκλογές η ΔΗΜΑΡ ήταν ασφαλώς η μεγάλη ηττημένη. Παραδόξως όχι ο αρχηγός της κ. Φώτης Κουβέλης. Ο οποίος, για λίγους μήνες ακόμα, θα είναι σε θέση να διαπραγματεύεται από θέση ισχύος τις (εικαζόμενες) ψήφους του κόμματός του για την προεδρική εκλογή - πιθανότατα με τον ίδιο ως υποψήφιο. Μπορεί να ψηφίσει πολιτική σταθερότητα ελπίζοντας σε 180 ψήφους από τη σημερινή Βουλή ή να επιλέξει αλλαγή με «προοδευτικό πρόσημο» ελπίζοντας σε 151 ψήφους μετά από εκλογές - αν φυσικά βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και αν προκύψει τέτοια πλειοψηφία.

Πριν από λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου μια φοιτητική εργασία για τη ρώσικη επανάσταση και τα «σοβιέτ». Προς έκπληξή μου έμαθα πως, όταν δημιουργήθηκαν «σοβιέτ» στα εργοστάσια, η ρητή εντολή του Λένιν ήταν πως θα μπορούσαν να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τις αποφάσεις που σχετίζονταν με την παραγωγή. Αυτές ανήκαν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των «μάνατζερ» που είχαν απομείνει. Ξέρουμε τι ακολούθησε. Η δυναμική της επανάστασης αποδείχθηκε ισχυρότερη από τον Λένιν.

Δεν ξέρω αν γνωρίζουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ τι είδους μόρφωμα έχουν δημιουργήσει. Θα το σκέφτηκαν ίσως ορισμένοι, οι πιο εχέφρονες, όταν άκουσαν τα συνθήματα που φώναζαν οι νεολαίοι του κόμματος εναντίον του Φώτη Κουβέλη: «Τα δικαιώματά μας τα έκανες κουρέλι, άντε γ? Φώτη Κουβέλη».

Αντέχει η δημοκρατία μας τη Χρυσή Αυγή; Ασφαλώς. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι θα παραμείνει μια συντεταγμένη δημοκρατική πολιτεία στην οποία θα τηρούνται οι νόμοι. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι βέβαιο ότι οι τραμπουκισμοί θα γενικευτούν και κάποια στιγμή θα παρακολουθούμε τις συγκρούσεις ακροαριστερών με ακροδεξιούς στους δρόμους ανήμποροι να αντιδράσουμε. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί και η κατάληξη ήταν σχεδόν πάντα το ίδιο τραγική.

Να το κάνουµε Αρκάδι λοιπόν. Να πούµε «όχι» στη βοήθεια, να γυρίσουµε στη δραχµή, να ανακτήσουµε επιτέλους την εθνική µας ανεξαρτησία και ας είµαστε φτωχοί! ∆ύο χρόνια µετά την υπογραφή του µνηµονίου η συζήτηση στην Ελλάδα µοιάζει να βρίσκεται ακόµη στο µηδέν.

Τελικά καταφέραμε και πήραμε περισσότερα από όσα περιμέναμε. Η συμφωνία και κυρίως η δυνατότητα δανεισμού της Ελλάδας απευθείας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό αποτελεί ασπίδα κατά των κερδοσκόπων και διασφάλιση απέναντι στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας.