Η αλήθεια είναι πως μόλις αρχίζει η συζήτηση για το φορολογικό σύστημα και την ανάγκη μεταρρύθμισής του, ανάβουν τα πνεύματα. Εκτοξεύονται λογιών λογιών επιχειρήματα περί κοινωνικής δικαιοσύνης, αποτελεσματικότητας και αναπτυξιακής πολιτικής, μαζί με διάφορα στατιστικά δεδομένα και σύντομα η κατάσταση περιπλέκεται σε σημείο πονοκεφάλου.

Ο Κωστής Χατζηδάκης είχε καταλήξει στον πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής ως προτεραιότητα, πριν παραλάβει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Δεν θα ‘ταν εύκολο: είναι μυριάδες οι «πελάτες» του πολιτικού συστήματος που θίγονται – άσε που, αν αρχίσει πόλεμος κατά της φοροδιαφυγής της «μαρίδας», δεν ξέρεις πού μπορεί να φτάσει. Δεν θα ήταν μονόπρακτο: έχουμε τη μεγαλύτερη φοροδιαφυγή στην Ευρώπη, παραοικονομία ίση με το 21% του ΑΕΠ –έναντι 17,8% μέσο όρο στους 27–, η Τράπεζα της Ελλάδος υπολογίζει χονδρικά ότι δεν δηλώνονται 40 δισ. ευρώ, ε, αυτά δεν μαζεύονται μ’ ένα νόμο, μ’ ένα άρθρο, μία δράση, εφάπαξ. Τέλος, ενώ οι αντιδράσεις εκδηλώνονται αμέσως (ήδη άρχισαν τα όργανα…), τα λεφτά στα δημόσια ταμεία φτάνουν σιγά σιγά και αργά.

Η πρόσφατη συζήτηση, που άνοιξε για τη φορολογία, είναι μια αναγκαία συζήτηση για την Αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο.

Η αναδιανομή του πλούτου, βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής μας. Βασική πηγή χρηματοδότησης του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αποτελεί η έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών, των εταιριών παραγωγής ενέργειας και των διυλιστηρίων. Οι εταιρείες ενέργειας και διύλισης κατέγραψαν από το καλοκαίρι του 2021 μέχρι και το τέλος του 2022, υπερκέρδη πάνω από 6 δις. ευρώ.

Η συζήτηση για τη φορολογική πολιτική βρίσκεται διαχρονικά στην καρδιά του πολιτικού ανταγωνισμού και τον τελευταίο καιρό βρίσκεται και στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου στην Ελλάδα.

Η φορολογική πολιτική είναι βασικό εργαλείο αναπτυξιακής πολιτικής και κρίσιμη συνιστώσα συλλογικής και ατομικής ευημερίας και κοινωνικής συνοχής.

Γνωρίζει το Σύνταγμα ο κ. Μητσοτάκης;

Συνεχίζονται οι προσπάθειες στελεχών της Ν.Δ. να παρουσιάσουν τους έμμεσους φόρους ως δίκαιους και φιλολαϊκούς. Γιατί επιμένουν να εκτίθενται; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης. Η μείωση του ΦΠΑ, είπε, «θα ήταν μια τρύπα στο νερό και θα στοίχιζε πολύ», άρα δεν πρέπει να μειωθεί. Αλλά ακόμη και αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της ακρίβειας, το θέμα είναι πολύ σοβαρό από την άποψη της φορολογικής δικαιοσύνης. Και αυτό που αποκαλύπτεται από τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη είναι ότι δεν είναι στις προθέσεις του να μειωθούν οι έμμεσοι φόροι. Ακριβώς γι’ αυτό γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθούν στην κοινωνική συνείδηση.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παίρνουμε μια πρώτη γεύση για το τι ακριβώς θα σημάνει η παντοδυναμία Μητσοτάκη. Το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της ΝΔ την 21η Μάη οδήγησε στην παρόξυνση τριών κακώς κειμένων που χαρακτήρισαν τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το πρώτο είναι η επιβολή νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων των οποίων οι υποσχέσεις έχουν διαψευστεί παντού στον κόσμο. Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη αρκετά από αυτά τα ιδεολογήματα είχαν είχαν τεθεί σε αναστολή, αφού η ΕΕ προέκρινε την κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της πανδημίας. Τώρα επανακάμπτουν δριμύτερα