Η Αυστριακή Δημοκρατία βρίσκεται σε πολιτική κρίση εδώ και πολλούς μήνες. Παρά το γεγονός ότι ο πρώην Καγκελάριος Κουρτς αποδείχτηκε εξαιρετικά δημοφιλής, τολμηρός και αποτελεσματικός, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την θέση του, όταν ο αντικαγκελάριος Στράχε της ακροδεξιάς παράταξης αποδείχτηκε όχι μόνο φιλορώσος, αλλά και προφανώς διαπλεκόμενος. Σε βίντεο που είχε γυριστεί σε ανύποπτο χρόνο φέρετε να συνομιλεί σε βίλα στο νησί πολυτελείας Ίμπιζα -εξ ού και ‘’Ibiza gate’’- με νεαρή Ρωσίδα εκπρόσωπο Ρώσου ολιγάρχη.

Καθώς όλα τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα στην σύγχρονη σεξπηρική τραγωδία ‘’Να βγει κανείς ή να μην βγει’’ και πόσο θα κοστίσει, ορισμένες πτυχές των κοινοτικών διεργασιών υποβαθμίζονται από τα μέσα και την κοινή γνώμη. Κι όμως στη σκιά της Μέυ, του Κόρμπιν ή του Φάρατζ σημαντικά ζητήματα ακόμη και συμβολικού χαρακτήρα βρίσκονται σε εξέλιξη, και μικρά και μεγάλα δράματα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας καλυμμένα από την βυζαντινού τύπου διαδικασίες και νομικά τερτίπια, με αποτέλεσμα να τα αγνοούμε ως πολίτες

Καθώς το Brexit και οι ευρωεκλογές πλησιάζουν, οι ανακατατάξεις στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας εντείνονται. Η πίεση που υφίσταται η μια από τις βασικές παρατάξεις της λεγόμενης Κοινωνικής Δημοκρατίας (Συντηρητικοί, Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι) είναι ασφυκτική. Ας δούμε μερικά παραδείγματα των πρόσφατων εξελίξεων σε κάποιες από τις χώρες της ΕΕ και τις αιτίες τους.

Κι ενώ εδώ συνεχίζεται η Πολακιάδα με αμείωτη ένταση σε σχέση με τη Δικαιοσύνη, στις Βρυξέλλες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζεται να εφαρμόσει το άρθρο 7 των Συνθηκών εις βάρος της Πολωνίας. Με αυτό το άρθρο ο δυναμικότερος των επιτρόπων αντιπρόεδρος Φρανς Τίμερμανς στοχεύει να επιβάλει «ποινές».

Και οι «ποινές» είναι εξοντωτικές για τη χώρα, που απειλεί το κράτος Δικαίου και συνεπώς μια από τις θεμελιώδεις αξίες της Ενωσης. Η «ποινή» συνίσταται στη διακοπή χρηματοδότησης από τα ΕΣΠΑ.

Και όταν λέμε λύση, εννοούμε την Ομοσπονδία, που συζητάμε εδώ και δεκαετίες. Αλλά για να δούμε ποιος τη θέλει, ας δούμε καλύτερα ποιος δεν τη θέλει.

Οι Τούρκοι βέβαια δεν τη θέλουν κι αυτό είναι προφανές. Τίποτε δεν έχει αλλάξει στη στρατηγική τους όλα αυτά τα χρόνια, που υποτίθεται πως διαπραγματεύονται. Κι αν έχει κάτι αλλάξει από την κρίση με την ΕΕ και μετά, έχει χειροτερέψει.

Έχουν γραφτεί πολλά κείμενα σχετικά με την προχειρότητα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Συνταγματολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ειδικοί στο ευρωπαϊκό δίκαιο και κυβερνητικοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το πόσο δίκιο έχει η κυβέρνηση να κάνει το διαγωνισμό όπως τον έκανε, και άλλοι για το ακριβώς αντίθετο.
Θα ήθελα να μείνω όμως σε ένα επίπεδο χαμηλότερο από τις προθέσεις και τις νομικές εμπλοκές, που έχουν συζητηθεί από εδικούς εν εκτάσει, και να ασχοληθώ με την ταπεινή έννοια του δείκτη R.O.I. – Επιστροφή της επένδυσης.

Ας αρχίσουμε με ένα πρόβλημα. Το κόστος μιας μπάλας και ενός μπουκαλιού είναι μία λίρα και 10 πένες. Αν το κόστος του μπουκαλιού είναι ίσο με μια λίρα συν το κόστος της μπάλας, ποια είναι η τιμή του μπουκαλιού;

Μπράβο. Το βρήκατε. Είναι 5 πένες. Ανήκετε στην κατηγορία των κερδισμένων, που αντιστοιχεί στους μισούς από τους παίκτες.

Η αριστερά στην Ελλάδα αποδεικνύεται έντονα δυσλεκτική. Η έλλειψη παραστάσεων εκτός των κομματικών τειχών διαμορφώνει λόγο και στρατηγικές που ανήκουν σε άλλες εποχές. Με αποτέλεσμα όλες οι δοξασίες και η τακτική της σχετικά με την κρίση της χώρας να έχουν καταρρεύσει. Και μαζί και η οικονομία και τα υποσυστήματά της.

Η περίοδος Βαρουφάκη δεν τελείωσε. Άφησε πίσω της μια κατεστραμμένη οικονομία, μια σειρά από δικαστικές υποθέσεις προς διερεύνηση, αδιευκρίνιστες συμμαχίες, υποψίες συνωμοσίας, αστάθεια στο πολιτικό σκηνικό, καχυποψία των δανειστών και ψυχιατρικής φύσεως ερωτήματα. Και ψέματα, ψέματα, ψέματα.

Η «πατροκτόνος» κίνηση υποβάθμισης των ΗΠΑ από τη Standard and Poor’s θα βάλει επιτέλους σε κίνηση τη διαδικασία αποτοξίνωσης των αγορών από τις εταιρείες αξιολόγησης ή θα συνεχίσει η ένοχη απραξία θεσμών και κρατών; Η κατάσχεση των εγγράφων της καλής εταιρείας στην Ιταλία ως ύποπτης για χειραγώγηση της αγοράς των ιταλικών ομολόγων είναι σημάδι ότι κάτι κινείται.