Ο Απόστολος Κακλαμάνης πάντα τόσος ήταν. Αστέρας του πελατειακού συστήματος και πάντα δευτερεύον πρόβλημα του πολιτικού. Η χυδαιότητα που εκστόμισε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ. τον χαρακτηρίζει .Δεν χαρακτηρίζει προφανώς όλες και όλους που ακολουθούν το κόμμα αυτό, ούτε θα παρασυρθούμε σε ανάλογες δύσοσμες αναζητήσεις.

Τα επιτυχημένα κόμματα δεν είναι απλώς δεξαμενές οργής ή θερμοκήπια ψευδαισθήσεων. Η επιτυχία τους δεν κρίνεται επειδή κάποτε εξαργύρωσαν ένα εύφλεκτο συναίσθημα σε μια κάλπη. Η επιτυχία τους κρίνεται από το αν θα φτάσουν στα επόμενα στάδια εξέλιξης, που υπερβαίνουν τον εκλογικό χρόνο. Από το αν θα καταφέρουν να δημιουργήσουν μια νέα πολιτική ταυτότητα.

Αν τα σχόλια και τα άρθρα ήταν ψήφοι το ΚΙΝΑΛ θα ήταν τώρα αυτοδύναμη κυβέρνηση! Τόση συζήτηση για ένα κόμμα μικρομεσαίου μεγέθους είναι εντυπωσιακή και ενδεικτική. Πράγματι, παρά τις διαφορές, υπήρξαν κάποιοι κοινοί τόποι στη συζήτηση που συνοψίζονται σε τέσσερα σημεία. Πρώτον, το παρελθόν του κόμματος ΠΑΣΟΚ, με τη μακρόχρονη ηγεμονία και την απότομη κατάρρευση, εξηγεί το ευρύτερο ενδιαφέρον.

«Αυτό που προέχει τώρα δεν είναι το κομματικό συμφέρον. Είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας και ο περιορισμός των συνεπειών στο ελάχιστο. Αυτό που προέχει είναι να σώσουμε ανθρώπινες ζωές»

Και ξαφνικά όλοι μιλούν για το ΠΑΣΟΚ. Η εντυπωσιακά μεγάλη- κι όχι μόνον με τα ελληνικά μέτρα- συμμετοχή στις εκλογές, την περασμένη Κυριακή, φούσκωσε τα πανιά- ίσως και τα μυαλά- ενός πολιτικού οργανισμού που σε λίγο συμπληρώνει δέκα χρόνια από την στιγμή της συντριβής του, στον μεγάλο σεισμό του 2012.

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς, με λογική ή ατομική ψυχολογία, την επιμονή ενός πολιτικού σε σίγουρη ήττα, όταν έχει δυνατότητα αξιοπρεπούς υποχώρησης. Δεν εξηγείται. Νομίζω ότι πρέπει να αναζητήσει κανείς το τραύμα σε όλους τους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν την κρίση, μια όντως δύσκολη συγκυρία.

Δεν είναι μόνο το συγκινησιακό σοκ από τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά που εξηγεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την εκλογή νέου Προέδρου του ΚΙΝΑΛ. Και οι πολίτες που κατά χιλιάδες από όσο φαίνεται θα πάνε στις κάλπες , δεν κινητοποιούνται για τα πρόσωπα. Είναι η συνείδηση ότι η δομή που έχει λάβει το κομματικό σύστημα σήμερα είναι προβληματική και γι’ αυτό η δυναμική του παραμένει ανοιχτή και απρόβλεπτη.

Στις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ τίθεται μοιραία το ερώτημα: Με ποιον θα συνεργαστεί μετεκλογικά; Τι μας επιφυλάσσουν άραγε οι επόμενες Βουλευτικές Εκλογές, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι πρόωρες και θα διεξαχθούν εντός του 2022 και μάλιστα με απλή αναλογική;

Η ΝΔ προφανώς θα ζητά αυτοδυναμία, την οποία βεβαίως και δεν μπορεί να κερδίσει. Η προοπτική Κυβέρνησης συνεργασίας με τον Κ. Βελόπουλο, δεν φαίνεται πιθανή.

Το Κίνημα Αλλαγής ολοκληρώνει μέσα στον Δεκέμβριο τις διαδικασίες εκλογής νέας ηγεσίας. Γιατί όμως είναι καθηλωμένο; Φταίει η απουσία προγραμματικών θέσεων; Κάθε άλλο. Στον ιστότοπό του υπάρχουν αναρίθμητες προτάσεις για πολλούς τομείς που θα αρκούσαν να το κάνουν πρώτο κόμμα, αν ίσχυε κάτι τέτοιο. Με τον ήλιο τις βγάζουν, με τον ήλιο τις βάζουν. Αποτέλεσμα? Μηδέν.

Σε κρίσιμες καμπές μιας πολιτικής διαδρομής, όπως αυτή στην οποία βρίσκεται σήμερα το Κίνημα Αλλαγής, καλό είναι να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.

Η οδυνηρή αλήθεια, για όσους τουλάχιστον συμμετέχουν και στηρίζουν το εγχείρημα, είναι ότι οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν με τη συγκρότηση του ΚΙΝΑΛ διαψεύσθηκαν. Δεν πρόκειται για προσωπική μομφή ή επιδίωξη μονομερούς επίρριψης ευθυνών αλλά για μια αδιαμφισβήτητη πολιτική διαπίστωση αφού ο στόχος της συσπείρωσης του ευρύτερου δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου δεν επετεύχθη.

Για την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΚΙΝ.ΑΛΛ., τη φυσιογνωμία και το σχέδιο ανάκαμψης του κόμματος μιλάει στην «Εφ. Συν.» ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος αποκλείει τη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., ενώ για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι προϋποθέτει κλίμα εμπιστοσύνης, που όμως δεν υπάρχει, και μια «ειλικρινή αναθεωρητική στάση» της Κουμουνδούρου.

Πολύς ο λόγος για την Αριστερά τις τελευταίες μέρες. Κυβερνώσα Αριστερά, Ριζοσπαστική Αριστερά, Λαϊκίστικη Αριστερά, Σοσιαλιστική Αριστερά. Η προοδευτική παράταξη βρίσκεται και πάλι σε έναν φαύλο κύκλο ομφαλοσκόπησης με τις διάφορες ομάδες και ρεύματα να ταμπουρώνονται και να ρίχνουν φύρδην μίγδην προτάσεις από τις πολεμίστρες τους. Να δούμε τα δεδομένα.