Δεν πάει πολύς καιρός που το Twitter είχε κλείσει τους λογαριασμούς του Τραμπ, και με αφορμή αυτό το γεγονός αναπτύχθηκε διάλογος για το αν έκανε καλό ή όχι η πλατφόρμα. Υπό μία οπτική καιροσκοπισμού πολλοί είπαν τότε ότι καλά έκανε, ενώ άλλοι, προτείνοντας ένα λεγκαλιστικό σκεπτικό, διαφώνησαν.

Στις 13 Οκτωβρίου του 2020 (τότε που όλα πήγαιναν «πρίμα» για την κυβέρνηση), ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης είχε πει: «Η επιχειρηματικότητα θα ενταχθεί ως μάθημα στα διευρυμένα προγράμματα του υπουργείου Παιδείας ώστε να εξοικειωθούν τα παιδιά με το τι σημαίνει να στήνεις και να φτιάχνεις μια επιχείρηση».

Η πανδημία παραμένει καθώς λόγω της μετάλλαξης «Δ» αυξάνονται τα κρούσματα, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα σε μία άμεση επιστροφή στην κανονικότητα. Αντίθετα, μεγαλώνει ο φόβος των μικρομεσαίων για το «αύριο», καθώς η αγορά κινείται σε υποτονικούς ρυθμούς και οι τζίροι των επιχειρήσεων είναι χαμηλοί.

Η πρόοδος δεν βρίσκεται στη μεγέθυνση των εταιρειών ή στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, αλλά στη δικαιοσύνη, στην ισότητα και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η τεχνολογική πρόοδος δεν σημαίνει τίποτα αν εγκαταλείπει ανθρώπους πίσω. Εταιρείες από τη Σίλικον Βάλεϊ έως τη Σεντσέν υποτιμούν τη σημασία της διαφορετικότητας, τις ζημιές που προκαλούν, την αξία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αλλά πρόοδος υπάρχει όταν κατευθυνόμαστε σε ένα μέλλον δικαιοσύνης και ισότητας, όχι όταν φτιάχνουμε αστραφτερά καινούργια πραγματάκια. Και μετριέται με τη βελτίωση της κατάστασης αυτών που είναι στον πάτο, όχι αυτών που είναι στην κορυφή.

Η πολύπλευρη κρίση σε συνδυασμό με τις προκλήσεις του τεχνολογικού μετασχηματισμού και της πράσινης μετάβασης, ανακατανέμουν την παραγωγική βάση και διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικής ρευστότητας. Η πρόταση που έθεσε σε δημόσια διαβούλευση με τις προγραμματικές θέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποκτά ιδιαίτερη σημασία γιατί στοιχειοθετεί ένα άλλο μοντέλο παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης.

Μαύρα μαντάτα για το μέλλον τους στέλνουν οι οργανώσεις των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Ο φόβος που εκφράζουν μία στις τέσσερις επιχειρήσεις του λιανεμπορίου και σχεδόν οι μισές της εστίασης και άλλων κλάδων ότι το 2021 μπορεί να αναγκαστούν να βάλουν λουκέτο δεν είναι υπερβολικός. Οι επιχειρηματικές χρεοκοπίες μετά την πανδημία είναι ένας παγκόσμιος κίνδυνος.

Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις στην έκθεση Πισσαρίδη - θετικές και αρνητικές. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να αναπτύξω έξι προτάσεις που αρθρώνουν αρνητικά και θετικά στοιχεία της έκθεσης.

1. Ξεκινώ από τις νεοφιλελεύθερες προτάσεις του σχεδίου Πισσαρίδη. Το μεγαλύτερο βάρος δίνεται στην αγορά. Το κράτος πρέπει να παίζει κυρίως ρυθμιστικό ρόλο, δηλαδή να δημιουργεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι ιδιωτικές επενδύσεις να είναι αποτελεσματικές, να οδηγούν στην ανάπτυξη. Βέβαια, το σχέδιο αναφέρεται στις κρατικές επενδύσεις, αλλά η έμφαση είναι στις ιδιωτικές.

Real estate και εξοπλισμό πληρώνουν οι Αμερικανοί, μεγάλα ανταλλάγματα από την κυβέρνηση

Η μετά φανών και λαμπάδων δημοσιοποίηση της συμφωνίας της κυβέρνησης με τη Microsoft για τη δημιουργία τριών clouds, δηλαδή data centers (κέντρων αποθήκευσης πληροφοριών), στην Ελλάδα έδωσε την ευκαιρία για πανηγυρισμούς μεν στην κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη, δεν συνοδεύτηκε όμως με τη δημοσιοποίηση των όρων της σχετικής συμφωνίας.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα, μια μεγάλη ευρωπαϊκή κατασκευαστική εταιρεία με έδρα την Ολλανδία εισήλθε δυναμικά στην ελληνική αγορά αγοράζοντας μεγάλα μερίδια μετοχών

Στις 4 Αυγούστου κυκλοφόρησε το σχέδιο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, το περίφημο σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη. Η ομάδα που το υπογράφει έχει το θάρρος από την αρχή να πει ότι το σχέδιο είναι ημιτελές. Εκτός από το γεγονός ότι είναι ημιτελές, το σχέδιο αναπαράγει μια σειρά από κοινοτοπίες, πολλές από τις οποίες είχαν ξανακουστεί στο περίφημο «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά-Greece 10 years ahead» που είχε παραγγείλει ο ΣΕΒ στη McKinsey&Company. Σαν να μην πέρασαν αυτά τα 10 χρόνια με τα 3 μνημόνια, με την περίφημη εσωτερική υποτίμηση αλλά χωρίς να έρθουν ξένες άμεσες επενδύσεις (ΞΑΕ)!