Ο καθηγητής και πάλαι ποτέ σύντροφός μου στην Αριστερά Μάνος Ματσαγγάνης στιγματίζει από τις στήλες της Καθημερινής (26/10) όσους «επιχειρούν να δικαιολογηθεί» η επίθεση της Χαμάς της 7/10/2023, αλλά και την κοινή γνώμη που παραμένει, λέει, «απαθής» για τη σφαγή αμάχων από τους Ρώσους στην Ουκρανία. Αντιπαραθέτει δε τις στάσεις αυτές προς τις κινητοποιήσεις ενάντια στην ισραηλινή βαρβαρότητα στη Γάζα, υπό τον τίτλο «Δύο μέτρα και δύο σταθμά»*

Ας δούμε όμως από πιο κοντά το άρθρο, γιατί κατά τη γνώμη μου, δύο μέτρα και δύο σταθμά εφαρμόζει και ο Μ.Μ., αλλά ακριβώς αντίστροφα.

1. Από την πτώση του τείχους στην εισβολή στην Ουκρανία. Το τέλος του «εισιτηρίου της ειρήνης»

Η «πτώση του τείχους» συμβολίζει το τέλος του μεταπολεμικού κόσμου, της διαίρεσης της Ευρώπης σε δύο πόλους, των δύο πολιτικών στρατοπέδων, του καπιταλισμού και του κομμουνισμού και της ανταγωνιστικής τους σχέσης στο υπόλοιπο κόσμο.

Πώς μπορεί να καταλάβει κανείς τον σημερινό πόλεμο χωρίς αναφορά στο πώς χτίστηκε βήμα-βήμα, και εν γνώσει των συνεπειών κάθε βήματος;

Βρίσκονται σε θέση απολογουμένου όσοι αναφέρονται στην προ-ιστορία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Ο εξελισσόμενος πόλεμος στην Ουκρανία, όσο και αν έρχεται από μακριά και θα πάει μακριά, δεν είναι στην ουσία του διαφορετικός από όλους τους προηγούμενους

"... και αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται

γιατρέ, εδώ πέρα, η άλλη μισή

στη Μαριούπολη βρίσκεται...”

Ένα δραματικό γεγονός όπως ο πόλεμος της Ουκρανίας σπάει τις ρουτίνες των κοινωνιών, της πολιτικής ζωής, των σχολιαστών. Στο χάσμα της συνέχειας που κόβεται, γίνονται συνήθως πιο φανερές οι αλλαγές αντιλήψεων που έχουν επέλθει σε μια κοινωνία, οι οποίες αλλιώς παραβλέπονται μέσα στην αργή εξέλιξή τους. Το ζούμε τώρα μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οδήγησε πολλούς να μιλήσουν για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο. Η ρητορική, όντως, είναι όμοια με αυτή των χρόνων του Ψυχρού Πολέμου. Ωστόσο, οι διαφορές είναι πολύ περισσότερες και ίσως η πιο κρίσιμη διαφορά είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε πολεμική σύγκρουση στην Ευρώπη από το 1945 έως το 1989.

Μερικές φορές σημαντικές ειδήσεις περνούν στα ψιλά. Διάβαζα χθες στο Bloomberg πως η Κίνα και η Σαουδική Αραβία διαπραγματεύονται την αγορά πετρελαίου με το κινεζικό νόμισμα (γουάν), όχι με δολάρια. Σε αυτή την είδηση κρύβεται λίγο το τι πραγματικά διακυβεύεται στην κρίση της Ουκρανίας. Η έκβασή της θα καθορίσει το πώς θα είναι ο κόσμος μας τα επόμενα 40-50 χρόνια.

Ο πόλεμος που εξαπέλυσε η Ρωσία στην Ουκρανία είναι ένας εγκληματικός πόλεμος, ο οποίος, πέρα από τις χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, καταστρέφει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων με τρόπους που κανείς μας δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει, αν δεν το ζήσει.