Οι εκλογές του 2004 μπορεί να αποδειχθούν σημαντικός σταθμός, όχι μόνο... εκλογικός αλλά και πολιτικός, και εννοώ τη διαφαινόμενη σημαντική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Σε εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι εισήλθε μετά την 7η Mαρτίου και τις βουλευτικές εκλογές η ελληνική Aριστερά στο σύνολό της. Oι ηγεσίες των κομμάτων που αποτελούν εκφραστές της σήμερα, έχουν ήδη διαδηλώσει την πρόθεσή τους να αναλάβουν πρωτοβουλίες ανασύνταξης του χώρου. Kαι τώρα είναι η μεγάλη ώρα των αποφάσεων…
Από τότε που εμφανίστηκαν οι εκλογές στον ορίζοντα, το είχα πάρει απόφαση ότι, όποια και αν ήταν η έκβαση, θα έβρισκα λόγους και να χαρώ και να λυπηθώ. Ή, για να θυμηθούμε το γνωστό σχήμα, το νερό θα έφτανε μέχρι τη μέση του μισοάδειου ή μισογεμάτου ποτηριού. Και τώρα, τις πρωινές ώρες της Δευτέρας, με τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας οριστική και την ήττα του ΠΑΣΟΚ χειρότερη από την αναμενόμενη, δεν βλέπω γιατί να αλλάξω γνώμη.
Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, συντονιστής της Ανανεωτικής Συσπείρωσης του ΣΥΝ, μιλώντας στην «Πρώτη Γραμμή» της ΝΕΤ και αποτιμώντας, κατ’ αρχήν, τα αποτελέσματα των εκλογών, μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:
«Χαιρετίζουμε τους πολίτες που με ηρωισμό και αυταπάρνηση στήριξαν για μια ακόμη φορά το ψηφοδέλτιο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και για μια ακόμη φορά έζησαν την αγωνία της εισόδου στη Βουλή...»
Η πολιτική δεν είναι το κουστούμι μου. Αλλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας δυο-τρεις σκέψεις. Η απουσία ακόμη και μιας μόνης λέξεις λέει πολλά. Εδώ και δέκα χρόνια από την κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου αποσύρθηκε η λέξη εντιμότητα. Και φεύγοντας πήρε μαζί τις λέξεις ταπεινότητα, εκτίμηση, ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη.
Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο(28/02/2004) η ανοιχτή προεκλογική συγκέντρωση των υποψηφίων βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Μιχάλη Παπαγιαννάκη (Β΄ Αθήνας) και Δημήτρη Χατζησωκράτη (Α΄ Αθήνας) στο θέατρο ΑΚΑΔΗΜΟΣ
Η συγκέντρωση ξεκίνησε με σύντομους χαιρετισμούς των υποψηφίων βουλευτών του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς Δ.Καλλιπολίτη (Α΄ Αθήνας), Γ.Βλαντή (Β΄ Αθήνας) και Τ.Δαρσινού (Β΄ Αθήνας).
Το τελευταίο διάστημα από ορισμένους φίλους και συντρόφους διατυπώθηκε η άποψη ότι η Ανανεωτική Αριστερά πρέπει να συμμετάσχει στη διαμόρφωση της δημοκρατικής παράταξης που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου.
Η άποψη αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πρόταση για την ισότιμη συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς μέσα από προγραμματικό διάλογο.
Αν στις θεματολογίες του ντιμπέιτ υπήρχε και εκείνη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αν εγώ ήμουν ένας από εκείνους που υπέβαλαν ερωτήσεις στους πολιτικούς αρχηγούς, θα ρωτούσα μεταξύ άλλων τα εξής:
Παρακολούθησα, για ευνόητους λόγους, με μεγάλη προσοχή την συνέντευξη (13/02/04) του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ.ου Γ. Παπανδρέου στον κ.ον Χατζηνικολάου. Χρησιμοποιώ τον όρο πρόεδρος αντί αρχηγού γιατί μου φαίνεται πιο προσήκων στην λεγόμενη «συμμετοχική δημοκρατία», που στην ιστορική παράδοση του ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να καταντήσει «ξόβεργα για πουλιά».
«Κατανοώ τον κόσμο σημαίνει για μένα είμαι αντάξιος του κόσμου. Το ουσιώδες είναι η σκληρότητα της ζωής, όχι η έννοια της ζωής όπως τη διδάσκει η ιδεαλιστική φιλοσοφία της στρουθοκαμήλου». Ο. Σπένγκλερ
Η επιλογή του χρόνου, ελάχιστες μέρες πριν από τις εκλογές, αλλά και η μορφή του άλματος ορισμένων επιλέκτων πολιτικών και διανοητών από τη δεξιά και την αριστερά προς τα κόμματα εξουσίας, στέρησε τη δυνατότητα να στοχαστεί η κοινή γνώμη σ’ αυτό που αποκαλείται κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ δεξιάς και αριστεράς.
Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων απόστασης -έως και τραγικής- της θεωρίας από την πράξη. Οι τελευταίες ενέργειες του Γ. Παπανδρέου μπορεί να αναδιατάσσουν το πολιτικό σκηνικό αλλά φαίνεται να υπακούουν σ’ αυτόν τον κανόνα και, μάλιστα, στα ακρότατα όριά του.
Στις εκλογές ψηφίζουμε πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν να παίξουν ένα ρόλο χρήσιμο και κρίσιμο στην συνολική διακυβέρνηση της κοινωνίας μας, στην πολιτική δράση και στη λήψη αποφάσεων, στην Κυβέρνηση αλλά και στη Βουλή. Ένας τέτοιος ρόλος είναι σύνθετος, περιλαμβάνει την ενεργό παρουσία, τον έλεγχο της πολιτικής που διαμορφώνεται, την κριτική, την πρόταση, τη στενή σύνδεση με τους πολίτες και τα ενδιαφέροντα τους. Ψηφίζουμε δηλαδή και για Κυβέρνηση και για αντιπολίτευση, για την ποιότητα της και για τις προοπτικές της.
