Ποικιλοτρόπως, σχολιάστηκε από τα εγχώρια ΜΜΕ, η ομιλία – χαιρετισμός του κ. Τσίπρα στο Συνέδριο του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ( SPD) με αντικείμενο τον προγραμματικό επαναπροσδιορισμό της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Η ποικιλία των σχολιασμών δεν αντανακλά μόνο τη διαφορετική ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση των διαφόρων σχολιαστών αλλά σχετίζεται – και αυτό μας αφορά – και με τον εντοπισμό των βαθύτερων αιτιών της σαφούς υποχώρησης έως κατάρρευσης της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς γενικότερα.

Επιβεβαιώνονται, δυστυχώς, οι φωνές που διαμήνυαν ότι οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα δεν μπορούν να υλοποιηθούν όταν εντάσσονται στους εκλογικούς σχεδιασμούς των κομμάτων.

Είναι πλέον πασιφανές ότι ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης είναι μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης να εκθέσει την αντιπολίτευση, την αξιωματική και το ΚΙΝΑΛ. Γιʼ αυτό διάχυτη είναι πλέον η εντύπωση ότι η διαδικασία εξαγγέλθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία προκειμένου να «καεί».

Ετσι, αντί η διαβούλευση να ανταποκρίνεται στις εξαγγελίες του κ. Τσίπρα, περί «...ενός Συντάγματος που θα σηματοδοτήσει το πέρασμα στη νέα μεταπολίτευση και στη νέα Ελλάδα του 2021..», φαίνεται ότι θα εξελιχθεί σε ένα καταστροφικό brad e fair για τον καταλογισμό των ευθυνών.

Ο ανασχηματισμός φέρει την σφραγίδα του απρόοπτου και του τυχαίου γεγονότος που τον προκάλεσε, γιʼ αυτό χαρακτηρίζεται από «ισορροπίες» και «αντίβαρα». Ουσιαστικά ακυρώθηκε ο κυβερνητικός σχεδιασμός για δομικές αλλαγές που θα σηματοδοτούσαν την έξοδο από τα Μνημόνια και το προανάκρουσμα της μεταμνημονιακής Ελλάδας.

Γιʼ αυτόν τον λόγο ο ανασχηματισμός θα βρισκόταν εκτός υψηλής επικαιρότητας, αν δεν σηματοδοτούταν από τις επιλογές των προσώπων, καθώς η επικαιρότητα τον τιτλοφόρησε και ως «ανασχηματισμό Κουβέλη». Η αναμενόμενη, πλην όμως καθυστερημένη υπουργοποίηση του πρώην προέδρου της ΔΗΜΑΡ, προκάλεσε θύελλα δημοσιευμάτων και ποικίλων σχολιασμών, τόσο διαφορετικών όσο και η αντιφατικότητα και ανακολουθία των επιλογών του προσώπου

Σχέδιο για τη προώθησης πολιτισμού απόρριψης της διαφθοράς, προτρέπει να υιοθετήσουν τα κράτη, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς, η οποία έχει κυρωθεί από τη χώρα μας και έχει καταστεί μέρος του δικαίου μας με το Ν. 3666/2008. Ένας νόμος και ένα πλαίσιο, που θα έπρεπε να συνιστά το «εγκόλπιο» και τον «τυφλοσούρτη» συγχρόνως στη πορεία για την έξοδο από την κρίση και την ανάταξη της ελληνικής κοινωνίας.

Αντιθέτως το πλαίσιο αυτό μάζί με τις διεθνείς υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας έχουν υποπέσει στη «θεσμική λήθη» του πολιτικού μας συστήματος.

Μετά την αρχική αμφίπλευρη ευφορία για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας ακολουθεί ο αναπόφευκτος σκεπτικισμός για το περιεχόμενο και τη βιωσιμότητά της
Τα συμβαλλόμενα μέρη κινήθηκαν από την ανάγκη του «κράτα με να σε κρατώ..» και με διαφορετική αφετηριακή βάση το καθένα.
Η μεν Τουρκία από την άφευκτη ανάγκη να προσεγγίσει – έστω προσχηματικά – το μοναδικό πλέον διεθνές έρεισμά της, την Ευρώπη.
Η δε Ευρώπη από την ασφυκτική ανάγκη να κατευνάσει προσωρινά και όπως – όπως το διογκούμενο κύμα του εθνικισμού και ευρωσκεπτικισμού που κλονίζει, πλέον, ορατά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Στη συνέντευξή του, ο κ. Τσούκαλης τονίζει οτι προτιμά τη χρήση «του πολιτικού όρου Σοσιαλδημοκρατία και Δημοκρατικός Σοσιαλισμός από τον χωροταξικό και πολιτικά ουδέτερο Κεντροαριστερά». Υποστηρίζει ότι χρειάζονται σταθερά και αποφασιστικά άλματα, τα οποία όμως θα διέπονται από ειλικρίνεια εκ μέρους όλων των συμμετέχοντων. Ωστόσο, επισημαίνει και την ανάγκη η διαβούλευση να διέπεται από ψυχραιμία και νηφαλιότητα ώστε να αποτραπούν παρορμητικές κινήσεις ενώ κάνει λόγο για «σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων και ευαισθησιών συλλογικοτήτων και προσώπων».

Αμέσως και με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων επί του δημοψηφίσματος, οι ψυχραιμότεροι και οι πλέον νηφάλιοι από τους πολίτες και των δύο πλευρών θα κατανοήσουν τη ματαιότητα του εγχειρήματος. Και από τη Δευτέρα θα γίνουν πιο αντιληπτές οι σοβαρές έως ολέθριες συνέπειές του.
Και αυτό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ…
Πριν τη ψηφοφορία και ανεξαρτήτως της επιλογής σας ας αναρωτηθείτε:
1) Πως θα κατανεμηθεί η «Αξιοπρέπεια» των Ελλήνων σε περίπτωση οριακού αποτελέσματος υπέρ της μιας ή της άλλης επιλογής; 51% «αξιοπρέπεια» και 49% «Εθελοδουλία» και τούμπαλιν;!

Η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Παρατηρούμε τη σταδιακή εξασθένιση της κυβερνητικής πλειοψηφίας καθώς και το σταδιακό αδιέξοδο της διακυβέρνησης Παράλληλα, όλες οι νέες οικονομικές εκθέσεις δεν αφήνουν αμφιβολίες : το «πρόγραμμα δεν βγαίνει». Ήταν και λάθος η συνταγή και λάθος το φάρμακο. Δεν χρειάζεται ωστόσο να το μάθουμε από τις εκθέσεις του ΔΝΤ. Το βλέπουμε καθημερινά στην κοινωνία που βουλιάζει στην απελπισία, στην οικονομία που βουλιάζει στην ύφεση, στις συμπεριφορές που ενισχύουν την απαξίωση του πολιτικού συστήματος.

Θεωρώ ότι η βασική προϋπόθεση για να μετατοπιστεί προς προοδευτική-αριστερή κατεύθυνση η σημερινή συντηρητική πολιτική πρέπει να κατατεθεί προς την ελληνική κοινωνία η πολιτική πρόταση της Κεντροαριστεράς – του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Πάνω σε αυτή την πολιτική πρόταση θα συγκροτηθεί το νέο μπλοκ εξουσίας, και όχι το αντίθετο. Και το νέο αυτό μπλοκ εξουσίας δεν μπορεί να έχει στρατηγική στόχευση τον εκφραστή, στην Ελλάδα, των συντηρητικών πολιτικών της Ευρώπης, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία, αλλά το ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά έχουμε να καταλογίσουμε για ανακολουθίες, ταλαντεύσεις, πισωγυρίσματα ακόμα και «κωλοτούμπες» στο ΣΥΡΙΖΑ, κάτι το οποίο συστηματικά καταθέταμε κατά το προηγούμενο διάστημα. Άλλο όμως αυτό και εντελώς διαφορετική η απαίτηση και ανάγκη να προσαρμοστεί η φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ σε πιο ρεαλιστικές, βιώσιμες κυβερνητικές αντιλήψεις.

Στο συνέδριό μας, αυτό που πρωτεύει είναι καθορίσουμε τη φυσιογνωμία της ΔΗΜΑΡ, διατυπώνοντας ξεκάθαρα τη δική μας πρόταση για μια άλλη πολιτική, μ’ ένα πρόγραμμα που να δίνει διέξοδο στη χώρα και την κοινωνία Η προγραμματική αυτή οροθέτηση θα αποτελέσει τη βάση για την οποιαδήποτε συμμαχία. Και θα είναι η ασφαλιστική δικλίδα για μια βιώσιμη συμμαχία. Είναι φανερό ότι οι εποχές των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχουν περάσει.

Σε μια περίοδο που επανακαθορίζονται τα πάντα, σε επίπεδο Ελλάδας και Ευρώπης οι εκλογικές βάσεις των κομμάτων, τα ιδεολογικοπολιτικά στερεότυπα, οι ιεραρχήσεις για προτεραιότητες, πρέπει να ξεκινήσουμε από την πολιτική - προγραμματική οριοθέτηση. Τη θεωρώ πιο ασφαλή και αποτελεσματική από την κομματική - κοινωνική. Πρέπει λοιπόν να προταχθεί το πολιτικό - προγραμματικό πλαίσιο του νέου πυλώνα. Με αυτό τον τρόπο θα διατυπωθεί σαφέστερα το στίγμα των πολιτικών δυνάμεων και συγχρόνως θα λειτουργήσει -σχεδόν αυτόματα-, τόσο η προσχώρηση όσο και ο αυτο-αποκλεισμός από τις νέες συλλογικότητες.

Την παράκαμψη των τραπεζών με τη βοήθεια μιας ειδικής τράπεζας του Δημοσίου η οποία θα διοχετεύει τα διαθέσιμα κονδύλια απευθείας στην αγορά προτείνει ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Νίκος Τσούκαλης, ο οποίος περιγράφει το αδιέξοδο που επικρατεί από την άρνηση ή την αδυναμία των τραπεζών να δανείζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Περί τα 106 δις ευρώ έχουν διαθέσει το ελληνικό Δημόσιο και τα ευρωπαϊκά ταμεία στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, το οποίο ωστόσο διατηρεί κλειστές τις «στρόφιγγες». «Ωρολογιακή βόμβα» αποτελεί η συνεχιζόμενη απόσυρση καταθέσεων, εν μέσω του κλίματος ρευστότητας και ανασφάλειας στην ελληνική οικονομία.