Με βάση τα όσα έχει πει ως σήμερα ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει την ευκαιρία και την πολιτική βούληση να εφαρμόσει μια κεϊνσιανή πολιτική- δηλαδή, μια νεοσοσιαλδημοκρατική κοινωνικοοικονομική πολιτική που θα βασίζεται σε μαζικές επενδύσεις στις υποδομές, στην Υγεία και στην Παιδεία.

Με μισό εκατομμύριο Αμερικανούς να χάνουν κάθε μήνα τη δουλειά τους και να προστίθενται στα 11 εκατομμύρια ανέργους και με ένα δημόσιο χρέος που έφτασε το ιλιγγιώδες ποσό του 1,3 τρισ. δολάρια οι προοπτικές διακυβέρνησης δεν είναι από τις πιο ευοίωνες.

Η Αρίθα Φράνκλιν θα τραγουδήσει, ιερείς θα ευλογήσουν, η ελίτ της διεθνούς σόου μπιζ θα προσκυνήσει και τρία εκατομμύρια άνθρωποι θα ταξιδέψουν στην Ουάσιγκτον για να «είναι εκεί», όταν ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα θα ορκίζεται πρόεδρος των ΗΠΑ, την ερχόμενη Τρίτη.

Εχει γραφεί κατά κόρον πως η ιστορία του Μπαράκ Ομπάμα δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ωραία στημένη απάτη, που θα αποκαλυφθεί σε όλες τις διαστάσεις της όταν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα κληθεί να εφαρμόσει την οικονομική και την εξωτερική του πολιτική.

Τα όσα ακολουθούν δεν προέρχονται από κάποιον που ασχολείται ειδικά με την εσωτερική αμερικανική πολιτική. Ωστόσο, η θριαμβευτική εκλογή του Ομπάμα μάς ώθησε να ακούσουμε από πιο κοντά τόσο τη φωνή της λεγόμενης «άλλης Αμερικής» όσο και του θεωρούμενου εκπροσώπου της.

Ζηλεύω (άλλο ζηλεύω, άλλο φθονώ). Ζηλεύω τους Αμερικανούς, αυτό το διάστημα. Οι πολλές Αμερικές της Αμερικής ψήφισαν. Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών έδειξε, και διευκρινίσεις δεν χρειάζονται, ότι όλα είναι δυνατά. Μια ιστορική εκλογή που διαλύει στερεότυπα βαθιά ριζωμένα.

Ξαφνικά, όλα τα παλιά ήρθαν στο προσκήνιο. Το Νιου Ντιλ και ο Φράνκλιν Ντελάνο Ρούζβελτ. Όμως πόση καθοδήγηση μπορεί να προσφέρει στον σημερινό κόσμο η εποχή του FDR; Η απάντηση είναι: Μεγάλη.

Τα τελευταία 30 χρόνια η ευρωπαϊκή Αριστερά αναρωτιόταν: τι στο καλό κάνουν οι αμερικανοί προοδευτικοί; Πού έχουν πάει; Το ερώτημα ήταν καθησυχαστικό. Διότι όλα πήγαιναν πολύ καλύτερα στη Γηραιά Ηπειρο.

Η μεγάλη νίκη του Μπάρακ Ομπάμα (Barack Obama) σηματοδοτεί εκ των πραγμάτων την έναρξη μιας νέας εποχής. Η επικράτηση του αποτελεί την συμβολική «εκδίκηση» των καλύτερων ονείρων της μαύρης Αμερικής, της Αμερικής των ισπανόφωνων και των άλλων μεταναστών, της Αμερικής με την «ψυχή στον πάγο», των κολασμένων όπου Γης

Η ξεκάθαρη και μεγαλειώδης νίκη του Μπαράκ Ομπάμα, του πρώτου έγχρωμου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί αναμφίβολα ένα ιστορικών διαστάσεων γεγονός. Σηματοδοτεί το επιστέγασμα της αλλαγής που ξεκίνησε το 2006 με την ανακατάληψη της πλειοψηφίας του Κογκρέσου από τους Δημοκρατικούς και το τέλος της «συντηρητικής επανάστασης» που κυριάρχησε για είκοσι πέντε χρόνια στην πολιτική και πνευματική ζωή των ΗΠΑ.

Ένας από τους κορυφαίους ιστορικούς, βιογράφος πολλών Αμερικανών προέδρων (οι βιογραφίες του για τον Κέννεντι και τον Τζόνσον θεωρούνται έργα αναφοράς), ο Ρόμπερτ Ντάλεκ δίδασκε μέχρι πρόσφατα ιστορία στα πανεπιστήμια της Βοστώνης, στο UCLA της Κολούμπια, και την Οξφόρδη.

Οι ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτές που συγκρούστηκαν με την κυβέρνηση Μπους, αυτές που ταπεινώθηκαν από την αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά του απερχόμενου πλανητάρχη, αυτές που παραμερίστηκαν, αγνοήθηκαν και ακυρώθηκαν, αυτές που έμειναν θεατές της αμερικανικής μονομερούς παρεμβατικότητας στις διεθνείς υποθέσεις, με μια πελώρια ανακούφιση υποδέχθηκαν τον Μπάρακ Ομπάμα.