Η σχέση ανάμεσα στον καπιταλισμό και τη δημοκρατία, ανεξάρτητα από τη θεωρητική προσέγγιση, έχει περάσει από διακριτές φάσεις στις διαφορετικές ιστορικές περιόδους και σίγουρα δεν είναι γραμμική. Τα δικαιώματα φαίνεται να αποτελούν μια κρίσιμη παράμετρο, αφού αρχικά διευκόλυναν την εμπέδωση του καπιταλισμού σε συνδυασμό με τη σταδιακή διεύρυνση της δημοκρατίας.

Στις 4 Αυγούστου κυκλοφόρησε το σχέδιο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, το περίφημο σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη. Η ομάδα που το υπογράφει έχει το θάρρος από την αρχή να πει ότι το σχέδιο είναι ημιτελές. Εκτός από το γεγονός ότι είναι ημιτελές, το σχέδιο αναπαράγει μια σειρά από κοινοτοπίες, πολλές από τις οποίες είχαν ξανακουστεί στο περίφημο «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά-Greece 10 years ahead» που είχε παραγγείλει ο ΣΕΒ στη McKinsey&Company. Σαν να μην πέρασαν αυτά τα 10 χρόνια με τα 3 μνημόνια, με την περίφημη εσωτερική υποτίμηση αλλά χωρίς να έρθουν ξένες άμεσες επενδύσεις (ΞΑΕ)!