Σε ένα εκτενές (μάλλον υπερβολικά) άρθρο μου υπό τον τίτλο “Μια πρώτη πολιτική και οικονομική αποτίμηση της όξυνσης της ελληνικής κρίσης”, μετά τη συμφωνία της 12/13 Ιουλίου 2015, αφού εξέθεσα την πορεία προς την κρίση και την τοποθέτηση κρίσιμων παικτών σε αυτήν, έδειξα σημείο προς σημείο για ποιους λόγους η συμφωνία που ήδη εκτελείται είναι αυτή καθ’ αυτή (δηλαδή ανεξάρτητα από την αποφυγή μιας άτακτης χρεοκοπίας και εγκατάλειψης της ευρωζώνης… overnight) χειρότερη και από αυτή που τέθηκε στο δημοψήφισμα ακόμα. Τελείωνα ωστόσο με την παρατήρηση ότι τόσο το δυσμενές περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής, όσο και οι δυσκολίες από την τραπεζική αργία και τον έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων δεν θα διαφοροποιούσαν ριζικά τους πολιτικούς συσχετισμούς