Οι εκλογές που εξαγγέλθηκαν είναι πρόωρες.

Σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1 του συντάγματος, «Οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών». Σύμφωνα με το άρθρο 41 παρ. 2 του συντάγματος, «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας».

Θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεύτερες εκλογές; Σαν τρελός. Αφού με το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα δεν πάνε καλά, αφού με την Ελληνική Λύση του κ. Βελόπουλου δεν υπάρχει προοπτική συνεργασίας (μέχρι νεωτέρας), δεν του μένει τίποτα άλλο από το να προκαλέσει δεύτερες εκλογές, γιατί όχι και τρίτες, μέχρι το κόμμα του, εφόσον τερματίσει πρώτο (δεν είναι σίγουρο), να επιστρέψει χωρίς συνεταίρους στη διακυβέρνηση της χώρας.

Επιτέλους. Επειτα από αναμονή εβδομάδων, και αφού χρειάστηκε να ανεβοκατεβεί όρη και βουνά αυτοσυσκεπτόμενος, ο πρωθυπουργός εδέησε να ανακοινώσει ότι φέτος η κινητή εορτή της Αγίας Κάλπης συμπίπτει με την ακίνητη εορτή Κωνσταντίνου και Ελένης. Σωστή επιλογή. Το όνομα Κωνσταντίνος συνδέεται αχώριστα με τη μοίρα της Ελλάδας από τον καιρό της Ψωροκώσταινας. Ενας Κωνσταντίνος (Μαυρομιχάλης, αδερφός του Πετρόμπεη) δολοφόνησε τον Ιωάννη Καποδίστρια. Κωνσταντίνος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας.

Κερδίζεις τις εκλογές, κερδίζεις το κράτος -αυτός είναι ο κανόνας. Το κράτος είναι το έπαθλο του νικητή. Από εδώ και η λατρεία των (ελέω εκλογικών νόμων) αυτοδύναμων κυβερνήσεων και η απέχθεια προς τις κυβερνήσεις συνεργασίας: Ώστε ο νικητής να μην μοιράζεται το λάφυρο και να νέμεται ανενόχλητος τα οφέλη που προκύπτουν από την κατοχή του.

Οι επόμενες εκλογές διεξάγονται με απλή αναλογική. Ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε δεύτερες εκλογές γιατί η σταθερότητα προϋποθέτει αυτοδυναμία. Ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι δεν επιθυμεί κυβέρνηση ηττημένων. Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής όμως εγκαλείται γιατί δεν δημοσιοποιεί με ποιον θα συνεργαστεί για να διασφαλιστεί η σταθερότητα.

Ο μακαρίτης ο Γάλλος φιλόσοφος Λουί Αλτουσέρ υποστήριζε ότι πολλές φορές αυτό που δεν εμφανίζεται σε ένα κείμενο είναι πιο σημαντικό απʼ αυτό που εμφανίζεται. Η άποψη του Αλτουσέρ έχει άμεση εφαρμογή στις ελληνικές εκλογές. Αυτό που δεν συζητείται στις ελληνικές εκλογές έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από ό,τι όλα τα άλλα θέματα που συζητούνται.

Η κυβέρνηση συνεχίζει, επί σχεδόν έναν χρόνο τώρα, να ευτελίζει το Σύνταγμα σχετικά με τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Και μια στρατιά «προθύμων» προσπαθεί να μας πείσει ότι τάχα «είναι αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού να προσδιορίσει τον χρόνο των εκλογών». Εννοείται πως κανένας απʼ αυτούς δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει από ποια διάταξη του Συντάγματος προκύπτει αυτό το «προνόμιο».

Καθώς μπήκαμε στην προεκλογική εκστρατεία, έχουμε μπροστά μας τη μάχη τού μη χείρον. Πού επενδύουν οι δύο πλευρές; Στην πόλωση. Τούτο συμβαίνει, κυρίως, διότι πρόκειται για την πιο εύκολη λύση. Και οι δύο μονομάχοι λειτουργούν σπασμωδικά. Χωρίς καθαρή σκέψη και συγκρότηση. Αντιδρούν εκτονωτικά, όπως ζητά ο μικρόκοσμός τους. Φυσικά, η επένδυση στην πόλωση δεν είναι κάτι καινοφανές στη χώρα μας. Αυτή αποτελεί εύκολη συνταγή που συσπειρώνει κόμματα σε κρίση, στην οποία βρίσκονται και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας. Τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν έτσι από ανασφάλεια. Ανασφάλεια, που είναι προϊόν των λαθών και αδυναμιών τους, είτε κυβερνούν είτε αντιπολιτεύονται. Αλλωστε η παρούσα μάχη είναι για τους ψηφοφόρους εκείνη του μη χείρον.

Το πότε θα γίνουν οι εκλογές δεν το ξέρουμε, αλλά η προεκλογική περίοδος έχει ήδη αρχίσει από καιρό. Και κατά τα φαινόμενα θα δουν πολλά τα μάτια μας και θα ακούσουν πολλά τ’ αυτιά μας. Οπως λέγαμε παλιά, η ταινία θα χαρακτηριστεί αυστηρώς ακατάλληλη.

Οι εκλογές, ως γνωστόν, είναι η κορύφωση της δημοκρατικής διαδικασίας επειδή υποχρεώνουν τους νικητές της προηγούμενης αναμέτρησης να ζητήσουν την επικύρωση των πεπραγμένων τους και ταυτόχρονα δίνουν τη δυνατότητα στους ηττημένους να πάρουν το αίμα τους πίσω. Ο λαός αποφασίζει. Οσο για τους πολιτικούς, οι μέχρι στιγμής επιδόσεις τους δείχνουν ότι στην καλύτερη περίπτωση έχουν δύο πρόσωπα.

Oι εκλογές στη Γερμανία θα γίνουν στις 21 ή στις 28 Σεπτεμβρίου. Του 2025. Το ξέρουν από τώρα. Θα πείτε τώρα: «Γερμανοί είναι αυτοί, έχουν εμμονή με την οργάνωση». Ας πιάσουμε τους Εσθονούς, που τόσο τους θαυμάζουν οι ακροκεντρώοι στην πατρίδα μας. Θα έχουν εκλογές στις 5 Μαρτίου, ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά τον Μάρτιο του 2019. Αυτό είναι προκαθορισμένο από καιρό. Δεν εξαρτάται από τα κέφια του εκάστοτε πρωθυπουργού. Το ίδιο και στη Φινλανδία, όπου οι εκλογές θα γίνουν στις 2 Απριλίου.

Δηλητηριώδεις αναθυµιάσεις στην ατμόσφαιρα. Μυρωδιά εκλογών, οσμή παρακμής. Βαριά τοξικό νέφος. Θα ήταν στο χέρι της κυβερνητικής ηγεσίας να το διαλύσει. Για τις εκλογές, θα αρκούσε να ορίσει μια ημερομηνία – ώστε να μην αιωρούνται υποψίες ότι η στιγμή των εκλογών εξαρτάται από διάφορα «νταραβέρια». Θα μπορούσε να διαλυθεί και η αποπνικτική οσμή της παρακμής, που εκπέμπεται με επίκεντρο την ΕΥΠ. Εφόσον όλοι (μαζί, πλέον, και η κυβέρνηση) δέχονται ότι γίνονταν υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών υπουργών, κρατικών αξιωματούχων, επιχειρηματιών από την ΕΥΠ θα ήταν αυτονόητο να ριχτεί άπλετο φως. Με δυο λόγια, απόρρητο γιοκ.

Σύμφωνα με τη γκραμσιαμή αντίληψη, «το παλιό πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει ακόμα προλάβει να γεννηθεί».

Το παλιό λογίζεται για μεγάλη πλειοψηφία πολιτών το πολιτικό σύστημα που συνεχίζει εν πολλοίς πολιτικές που δεν αλλάζουν στο καλύτερο την ζωή του. Και δεν αναφερόμαστε στην πολιτική των επιδομάτων, αλλά σε αποφάσεις που πραγματικά θα οδηγήσουν σε παραγωγή πλούτου και δίκαιη αναδιανομή.