Κάτι μάλλον ασυνήθιστο (ακόμα και) για τα ελληνικά δεδομένα συμβαίνει εδώ. Απέναντι στα προβλήματα που πολιορκούν τη χώρα μοιάζει να έχει υψωθεί λευκή πετσέτα. Κάποια υπουργεία ξυπνούν μόνο για να υποδεχτούν τον πρωθυπουργό, η διεύθυνσή τους μοιάζει να έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο κι οι πολιτικές ηγεσίες τους επιδίδονται σε έναν προεκλογικό ακτιβισμό, αυτάρεσκα μιλώντας για κάποια μεγάλα και σπουδαία που έχουν πετύχει. Η κυβέρνηση φέρεται σαν πρόωρα να ολοκλήρωσε τη θητεία της και, πλέον, μόνο μέλημα έχει πώς θα γίνει αρκούντως ευχάριστη ώστε να ανακτήσει δημοσκοπικά ποσοστά που θα αρχίζουν με «3»,

Αγαπητές φίλες,

Οι γυναίκες ψηφοφόροι είμαστε η πλειονότητα του εκλογικού σώματος και είμαστε εμείς που θα καθορίσουμε με την ψήφο μας την 25η Ιουνίου το εκλογικό αποτέλεσμα.

Στην κρίσιμη αυτή συγκυρία για το μέλλον του τόπου μας ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μας καλεί να τον ψηφίσουμε στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη ότι είναι το μόνο κόμμα που έχει τόσο ψηλά στην πολιτική του ατζέντα την ισότητα των φύλων και των ίσων ευκαιριών.

Οι επιλογές των πολιτών δεν εξαρτώνται μόνο από την πολιτική στάση των κομμάτων, από το διακηρυγμένο πρόγραμμα και τις προθέσεις τους, ούτε μόνο από ταξικές αναφορές. Σε αρκετούς κυριαρχεί το αίσθημα αυτοσυντήρησης ακόμα και σε περιόδους ανατροπών, χωρίς να είναι συντηρητικοί πολιτικά· απλώς νιώθουν ότι δεν πρέπει να βγουν έξω από τη ζώνη ασφάλειάς τους (comfort zone) καθώς δεν αντέχουν το όποιο ρίσκο, αναζητώντας την «ασφαλέστερη» οδό απέναντι στις προσπάθειες εκσυγχρονισμού. Μεγάλο ζήτημα λοιπόν για κάθε πολιτικό φορέα αλλαγής είναι να εμπνέει εμπιστοσύνη και να μπορεί να περιορίσει αυτή την αβεβαιότητα.

Με τον όρο «μειονότητα» εννοούμε μια ομάδα του πληθυσμού με διαφορετική από την πλειονότητα εθνότητα, θρησκεία ή/και γλώσσα. Η Ελλάδα έχει εδώ και χρόνια επιλέξει μια στενή ερμηνεία: Αναγνωρίζει ως μειονότητα αυτή που ορίζεται ως τέτοια μόνο από διεθνείς συνθήκες. Άρα αναγνωρίζει την εξής μια, τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης που προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Αυτή η μειονότητα απαρτίζεται από τους Πομάκους, τους Ρομά και τους Τουρκικής καταγωγής ή όπως αναφέρεται από το 1991, τους «τουρκογενείς».

Αν την 21η Μαΐου τα αποτελέσματα επέτρεπαν στη Ν.Δ. να τραγουδάει «Ολη η Ελλάδα είναι μπλε», δηλαδή και η Ροδόπη, μάλλον δεν θα μαθαίναμε ποτέ δυο-τρία ασήμαντα πράγματα. Πρώτον, ότι στις «εθνικά ευαίσθητες περιοχές» (αλήθεια, υπάρχει τμήμα της χώρας μη ευαίσθητο εθνικά;), η ΚΥΠ, τοις Κείνου ρήμασι πειθόμενη, παρακολουθούσε Ελληνες πολίτες, υποψήφιους βουλευτές, και βαθμολογούσε την εθνική τους συνείδηση, καταγράφοντας πόσες φορές έλεγαν «μουσουλμανική μειονότητα» και πόσες «τουρκική».

Φαίνεται ότι μειονοτική ψήφος αποτελεί θεμιτό εκλογικό στόχο αλλά με ειδικές ανομολόγητες απαιτήσεις: O μειονοτικός της Θράκης είναι στιγματισμένος, είναι δακτυλοδεικτούμενος, είναι μουσουλμάνος απ’ έξω αλλά Τούρκος από μέσα, ενίοτε είναι Πομάκος ή Ρομά, άσχετα αν το επιθυμεί ή όχι.

Στην πολιτική ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Κατά κανόνα όμως, το απροσδόκητο αποδεικνύεται βραχύβιο επειδή μπορεί να μονοπωλήσει για λίγο την προσοχή μας, όπως έγινε με τα Τέμπη· τελικά αυτό που καθορίζει τη στάση μας, δηλαδή την ψήφο μας, είναι μια γενικότερη προδιάθεση, η οποία λειτουργεί σαν τα γυαλιά, τα οποία δεν τα βλέπουμε, αλλά τα χρησιμοποιούμε για να δούμε και να αξιολογήσουμε τα πράγματα.

Κι αυτό σημαίνει ότι τις εκλογές τις κερδίζει το κόμμα που θα ευθυγραμμίσει την πολιτική του με τις ενσυνείδητες ή και υποσυνείδητες προσδοκίες των ψηφοφόρων.

Το αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας δέχτηκε ένα σοβαρό πλήγμα από την έρευνα του Ευρωβαρόμετρου. Οι αλαζόνες που απειλούν με τρίτες εκλογές αν δεν πάρουν αυτοδυναμία στις 25 Ιουνίου είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να δώσουν βάση στα ευρήματα της έρευνας.

Χαλάει την ειδυλλιακή εικόνα που έχουν φτιάξει με πλαστογραφίες, απάτες, διαστρεβλώσεις και οικονομικά του σχοινιού και του παλουκιού για να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους και να τους παρασύρουν για δεύτερη φορά στην κάλπη της Νέας Δημοκρατίας.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου, κυρίως δε η μεγάλη διαφορά μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ήταν απρόσμενα σχεδόν για όλους. Πολλές οι πιθανές εξηγήσεις και σχεδόν όλες έχουν διατυπωθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο αποτέλεσμα συνετέλεσαν:

α) η παταγώδης ήττα της στρατηγικής της απλής αναλογικής, καθώς η επίμονη πρόταξη μετεκλογικών κυβερνητικών συνεργασιών ακυρώθηκε εξ αρχής από τους πιθανούς εταίρους (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΜέΡΑ25),

«Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε στην αντιπολίτευση και ως αντιπολίτευση». Αυτό γράφαμε 15 μήνες πριν, στις 14 Φεβρουαρίου 2022, από τις στήλες αυτές. Αυτό περίπου περιέγραφαν και άλλες αναλύσεις. Οι μαύρες σκιές στην εικόνα ενός κόμματος λόγω της προηγούμενης κυβερνητικής του δράσης δεν είναι αιώνιες (εκτός και αν η δράση αυτή συνδεθεί με μια εθνική καταστροφή). Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε, αυτή είναι η γνώμη μου, αρκετές επιτυχίες, όπως καλές δημοσιονομικές επιδόσεις, ρύθμιση του χρέους, πρόοδος στα θέματα δικαιωμάτων, καλύτερη αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και τη σημαντικότατη για τη χώρα (και για την αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ) συμφωνία των Πρεσπών.

Ενα από τα λάθη που διέπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, λένε διάφοροι, είναι ότι δεν συντάχθηκε με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ στο θέμα της απαγόρευσης του κόμματος Κασιδιάρη, αρνούμενος να ψηφίσει τη σχετική διάταξη.

Το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο, ισχυρίζονται, με τη δήλωσή του (παρεξηγήσιμη, λένε) ότι δεν πρέπει να αφήσουμε στην τύχη τους όσους και όσες ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή γιατί δεν είναι όλοι(-ες) ναζιστές και φασίστες.

Πολλή µαυρίλα πλάκωσε: «Η πατρίδα μας περνά τις χειρότερες συμπληγάδες στη νεότερη ιστορία της. Πληγωμένη, ταπεινωμένη, με ναρκωμένη συνείδηση και χωρίς πυξίδα για το μέλλον της, οδηγείται προς την πνευματική, βιολογική και εδαφική της αυτοκαταστροφή. Μέσα σε όλη τη θλιβερή κατάντια της Πατρίδας μας, μόνοι χαρούμενοι και βολεμένοι είναι οι μεγάλες συμμορίες της κομματοκρατίας». Η ΝΙΚΗ τα λέει αυτά. Τι χρειάζεται, λοιπόν, σε μια τέτοια δεινότατη περίσταση; Μα ένας άγιος.