Ο συνδικαλισμός είναι μια δραστηριότητα που αυτόματα ταυτίζουμε με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Αν όμως ο όρος σημαίνει την προάσπιση των συμφερόντων μιας διακριτής και οργανωμένης κοινωνικής ομάδας, τότε δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην τον χρησιμοποίησουμε, έστω κατ’ αναλογία, και στην περίπτωση των τραπεζών και γενικότερα του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Ποιες ομάδες και κοινωνικά στρώματα έχουν υποστεί τις χειρότερες συνέπειες της κρίσης; Αν κρίνει κανείς από την ένταση των αντιδράσεων, θα νόμιζε ότι είναι αποκλειστικά το Δημόσιο, οι ιδιοκτήτες μεταφορικών μέσων, πέρυσι τα φαρμακεία και σταθερά οι πιο προνομιούχες ΔΕΚΟ. Αλλά και ο δημόσιος διάλογος αυτούς και μόνο αφορά, λες και εκτός του κράτους και των κλειστών επαγγελματικών ομάδων δεν υπάρχει αγωνία, αβεβαιότητα και κόστος από την ύφεση στον ιδιωτικό τομέα.

Σήμερα η πραγματικότητα διαψεύδει την εικονική ευδαιμονία που συνειδητά δημιούργησαν οι πολιτικοί και οι πολιτικές των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας, εδώ και δεκαετίες.
Οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ βγαίνοντας στα μπαλκόνια, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 1974 και εντεύθεν, εξήγγειλαν προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, εξήγγειλαν θέσεις ενίσχυσης των μισθών και συντάξεων, εξήγγειλαν μεγάλα προγράμματα δημόσιων έργων αλλά ποτέ δεν έλεγαν στον Ελληνικό λαό με ποιο τρόπο θα έβρισκαν τα χρήματα για την υλοποίησή τους.

...Η λιμενική αρχή στο ανεπτυγμένο λιμάνι αυτονομείται οικονομικά από την παραγωγή του «λιμενικού προϊόντος». Στηρίζει την οικονομική της ευρωστία στις υπηρεσίες για λιμενικό σχεδιασμό και ρύθμιση και σε συμβολή για παραγωγή προϊόντων της τεχνολογίας και της γνώσης.

Ορθότερο είναι να αποφευχθεί η εγκαθίδρυση ενός ιδιωτικού μονοπωλίου σε κάθε ένα από τα μεγάλα λιμάνια, ως μια πιθανή έκβαση. Αυτό όμως θα συμβεί αν δεν ακολουθήσουμε την προτεινόμενη μέθοδο προσέγγισης

Πώς γύρισαν έτσι ανάποδα τα πράγματα; Από προοπτική σωτηρίας η ανάπτυξη να γίνεται όχημα σχεδίων που θα πλήξουν σοβαρά το οικιστικό και φυσικό περιβάλλον;
Η προηγούμενη επιχείρηση fast track (της αρχής της χρονιάς) για την ανόρθωση των δημοσίων εσόδων και της οικονομίας δεν απέδωσε. Τώρα η χώρα μπήκε σε μια δεύτερη προσπάθεια προς δύο κατευθύνσεις : τη πώληση μεγάλων ακινήτων του δημοσίου κυρίως σε ξένους επενδυτές και επίσης, την είσπραξη χρημάτων από τμήματα της κοινωνίας με αντάλλαγμα τη νομιμοποίηση παρανομιών, όπως με τα αυθαίρετα.

Πριν από οτιδήποτε άλλο, οι «Αγανακτισμένοι» είναι ασφαλώς το πιο επιτυχημένο επικοινωνιακό σλόγκαν των τελευταίων ετών. Ευνόητοι οι λόγοι. Ολοι στην Ελλάδα είναι αγανακτισμένοι γι’ αυτά που χάνουμε και για την προοπτική που δεν βλέπουμε. Αρχικά εξάλλου, οι «Αγανακτισμένοι» δήλωσαν ότι απορρίπτουν τις κομματικές σημαίες και τη βία, ευθυγραμμιζόμενοι έτσι με το αντικομματικό κλίμα της εποχής και την απώθηση που προκαλούν στην ευρεία κοινή γνώμη οι συνεχείς καταστροφές στο Κέντρο της Αθήνας.

“Κοινωνικά άδικο και αναποτελεσματικό” χαρακτηρίζει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φ. Κουβέλης. Με συνέντευξή του στην "Αυγή" της Κυριακής ο Φ. Κουβέλης εκτιμά ότι “οι εκλογές θα προκύψουν ως αναγκαστικό γεγονός”, ενώ επισημαίνει ότι δεν τον αφορούν τα σενάρια περί “κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας”. Προαναγγέλλει ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. θα καταψηφίσει και το Σύμφωνο για το ευρώ, με τη μορφή που φέρεται να έχει, ενώ επιφυλάσσεται να τοποθετηθεί σχετικά με την πρόθεση του Γ. Παπανδρέου για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, έως ότου γίνει γνωστό το περιεχόμενό του.

Με τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος ολοκληρώνεται ένας δραματικός κύκλος πολιτικών εξελίξεων με πολλές εντάσεις, αγωνία, πολιτικά παιχνίδια και ακραία φαινόμενα βίας μέσα σε ένα αρνητικό σκηνικό για τη χώρα.
Παρακολουθήσαμε το μεγάλο επικοινωνιακό σόου με τη παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου, την ιλαροτραγωδία των χειρισμών για κυβέρνηση συνεργασίας από δύο κόμματα που λειτουργούσαν σαν να παίζουν πόκερ και τελική κατάληξη ένα μικρό κυβερνητικό ανασχηματισμό!

Τα χρήματα θα έρθουν, αλλά η κοινωνία αγωνιά για το μέλλον. Τα μηνύματα αστάθειας, ακόμη και οι προβλέψεις χρεοκοπίας δυναμώνουν απ έξω – και ώ του θαύματος – όχι από τους εχθρούς του συστήματος, αλλά από στελέχη ξένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αναλυτές και καθηγητές.
Ας συμφωνήσουμε ότι τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας, παρά τα μπράβο για τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και την ανάσα που δίνει η 5η δόση. Και είναι μπροστά μας γιατί ενισχύεται όλο και περισσότερο η εντύπωση και η πρόβλεψη ότι έχει δρομολογηθεί η πορεία προς το αδιέξοδο και τη στάση πληρωμών. Μπορεί ορισμένοι να ασκούν πίεση έτσι, αλλά γιατί δεν είναι ρεαλιστική η πρόβλεψή τους;

Οι πρόσφατες δηλώσεις σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ενωση για αλλαγές στο ΕΣΠΑ δημιούργησαν πολλές ελπίδες, αλλά ταυτόχρονα και πολλές απορίες για το τι πραγματικά αλλάζει και ερωτήματα όπως:<Θα αυξηθούν οι κοινοτικοί πόροι που σήμερα ανέρχονται σε 20,4 δισ. ευρώ στο σύνολο των 26,24 δισ. της δημόσιας δαπάνης (78%);<Θα αλλάξει ο τρόπος είσπραξης των πόρων αυτών;<