Η εθνική γιορτή, πέρα από παρελάσεις, δοξολογίες, επίσημες τελετές και μεγαλοστομίες, ίσως θα έπρεπε να περιλαμβάνει και μερικές δημόσιες αναφορές για τον καθοριστικό ρόλο ενός… ΟΧΙ στην πορεία των λαών.
Από μικρά παιδιά μάθαμε στα σχολεία που πήγαμε πως η 28η Οκτωβρίου είναι η ημέρα που τιμάμε την επέτειο του ΟΧΙ που ως λαός είπαμε σε κείνους που ζήτησαν να τους παραδώσουμε την πατρίδα και το βιο μας, τις αξίες και τον πολιτισμό μας, το παρόν και το μέλλον μας. Εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά, αμβλυμένη η εθνική μνήμη αδυνατεί να προφέρει τα… σωτήρια ΟΧΙ που απαιτούνται για τον απεγκλωβισμό της χώρας από τα αδιέξοδά της.

Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ της Δημοκρατικής Αριστεράς, όπως κατεγράφη στις Ευρωεκλογές (1,2%) δεν την απομάκρυνε από το ενδιαφέρον της κοινωνίας γι’ αυτήν. Ακόμα και το πολιτικό σύστημα την περιλαμβάνει στους σχεδιασμούς του, καθώς πολλά σενάρια τη θέλουν κεντρικό πρόσωπο του «αφηγήματός» τους. Η ΔΗΜΑΡ διαλύεται, η ΔΗΜΑΡ απορροφάται, η ΔΗΜΑΡ συνασπίζεται, η ΔΗΜΑΡ συνεταιρίζεται και μια σειρά από πιθανολογούμενες εξελίξεις (δημιουργία νέων κομμάτων κ.λπ.) που περιγράφουν τη ΔΗΜΑΡ ως το απαραίτητο «αξεσουάρ» για το πολιτικό αύριο της χώρας. Με δεδομένο το γεγονός ότι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ (που συγκυβερνούν), γνωρίζοντας ότι μόνον η εκλογή του νέου Προέδρου από την παρούσα Βουλή θα αποτρέψει τις εθνικές εκλογές, σχεδιάζουν επί χάρτου και ανιχνεύουν πρόσωπα, προθέσεις και πιθανότητες.

ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ επικαλέστηκε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης και στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, από το ποίημά του «Ιθάκη», αναφέρθηκε προκειμένου να διασκεδάσει την εντύπωση ότι… όπου να ’ναι, ο Γιώργος Παπανδρέου «μεταγράφεται» στη Δημοκρατική Αριστερά. Στον ποιητή Νίκο Εγγονόπουλο κατέφυγε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και απαράδεκτος υβριστής του Φώτη Κουβέλη, Ευάγγελος Βενιζέλος, απευθύνοντας στον Γιώργο Παπανδρέου το ερώτημα/στίχο «Στρατηγέ, εσύ, ένας Υδραίος, τι γύρευες στη Λάρισα;» ενώ -κατά βάθος- ήθελε να του πει «Γιώργο, εσύ ένας Αχαιός, τι γύρευες στα… Τρίκαλα;», όπου και ο τόπος καταγωγής του προέδρου της ΔΗΜΑΡ. Και μετά σου λέει ο άλλος ότι ο Πλάτων έδιωχνε τους ποιητές από την Πολιτεία του!..

ΤΟ «ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΟ» ΚΛΙΜΑ, το οποίο επανέφερε στην Ελλάδα ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου κύριος Μπαλτάκος (60 περίπου χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου στην πατρίδα μας) με την αντικομμουνιστική δήλωσή του, είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό.

Οχι διότι ο κύριος Μπαλτάκος δηλώνει αντικομμουνιστής (έχει κάθε δικαίωμα να είναι), αλλά διότι ως γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου είναι «όργανο» με θεσμικό ρόλο στην κυβέρνηση και την ελληνική Βουλή, η οποία -λειτουργούσα σε συνθήκες και περιβάλλον δημοκρατίας- αποκλείει τέτοιας μορφής ρητορική.

Η αντικομμουνιστική θέση του κυρίου γραμματέα πλαισιώνεται και με αφορισμούς για τις «βλαβερές συνέπειες» της ελληνικής Αριστεράς (εν συνόλω) στη χώρα και την ελληνική κοινωνία, από καταβολής κόσμου που λέει ο λόγος.

Η ΠΡΟΘΕΣΗ της Δημοκρατικής Αριστεράς και του προέδρου της Φώτη Κουβέλη να συγκροτήσει τον χώρο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, φαίνεται πως παίρνει σάρκα και οστά.

Η απόφαση του 2ου Συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ, μετά και την εκλογή της νέας Κεντρικής και της νέας Εκτελεστικής Επιτροπής της, γίνεται πράξη, καθώς οι επαφές, συζητήσεις και συνεργασίες με πρόσωπα και ομάδες του προοδευτικού χώρου εμφανίζουν ουσιαστικές συγκλίσεις σε ό,τι και όσα προϋποθέτει μια τελική συμφωνία.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙ να αποτελεί μέρος της επικαιρότητας η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον νεοναζί της Αμφιάλης. Οσος χρόνος και αν παρέλθει, νωπή θα παραμένει η αποκρουστική «πρεμιέρα θανάτου» από τους νεοναζί σε Ελληνα. Κι αναρωτιέμαι: Επρεπε να είναι Ελληνας το θύμα για να λειτουργήσουν, επιτέλους, τα αντανακλαστικά μας;