Εξαιτίας της παρακμής και της σύγχυσης που μας περιβάλλει, επιβάλλεται συχνά να υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα. Η δημοκρατία λοιπόν είναι το καλύτερο πολίτευμα για μια κοινωνία και ο καλύτερος τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας ενός πολιτικού φορέα.

Όχι γιατί έτσι λαμβάνονται οπωσδήποτε οι σωστές αποφάσεις – αυτό κρίνεται πάντα εκ των υστέρων - αλλά γιατί τις παίρνουμε όλοι μαζί και κατά πλειοψηφία και είμαστε συνδρώντες, συμμετέχοντες και συνυπεύθυνοι. Γι` αυτό η δημοκρατία μπορεί να είναι πιο αργή αλλά στο τέλος αποδεικνύεται πάντοτε πιο αποτελεσματική. Είναι έτσι κι αλλιώς λάθος να ταυτίζουμε πάντοτε την ταχύτητα με την αποτελεσματικότητα. Έχει γράψει θαυμάσια πράγματα επ` αυτού ο Καστοριάδης, για να τον θυμηθούμε κι αυτόν.

Με μια αιφνιδιαστική και αυθαίρετη κίνηση η κα Γεννηματά και ο κος Θεοδωράκης ονοματοδότησαν τον υπό ίδρυση νέο φορέα της κεντροαριστεράς ως «Κίνημα Αλλαγής». Φαίνεται πως η μεταξύ τους συνεννόηση, την οποία εξάλλου συνομολόγησαν στο προεκλογικό debate, καλά κρατεί. Ταπώνουμε τον Ανδρουλάκη, φτύνουμε τον Καμίνη, σέρνουμε τον Παπανδρέου, περιφρονούμε τον Θεοχαρόπουλο, κλπ, και κυρίως αγνοούμε επιδεικτικά 211 χιλιάδες πολίτες που προσήλθαν στις κάλπες. Έτσι για να ξέρουμε ποιος κάνει κουμάντο.

Η ομιλία Μακρόν στην Πνύκα ήταν μια ομιλία για την Ευρώπη. Μια απόπειρα ενιαίας αφήγησης και σύνδεσης από το σημαντικό ιστορικό παρελθόν, στο στάσιμο παρόν και στο όραμά του για το μέλλον.

Η δημοκρατία τότε και τώρα εμπλουτισμένη με τον φιλελευθερισμό και τα δικαιώματα, σε αντίστιξη με άλλες περιοχές του πλανήτη που γνωρίζουν οικονομική ανάπτυξη αλλά στερούνται την ελευθερία και τη δημοκρατία που απολαμβάνει ο δυτικός κόσμος. Οι κίνδυνοι από τη σημερινή στασιμότητα, από την εμμονή κυρίως στην τήρηση των κανόνων που παραμερίζει την πολιτική και μειώνει το ενδιαφέρον των λαών και των πολιτών για το ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να έχει ισοπεδώσει την οικονομία, να έχει ξεχαρβαλώσει τους θεσμούς, να έχει κουρελιάσει τις ανεξάρτητες αρχές, να πραγματοποιεί ολομέτωπη επίθεση κατά της θεμελιώδους για τη δημοκρατία ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και με την αξιωματική αντιπολίτευση εγκλωβισμένη σε παραδοσιακές συντηρητικές αγκυλώσεις, παρά τις όποιες προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, να περιμένει να πέσει το ώριμο φρούτο, η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς αποκτά ακόμα πιο επείγοντα χαρακτήρα.

Για να αναγεννηθεί η μεσαία τάξη, να προστατευθούν πραγματικά τα πιο αδύναμα στρώματα και κυρίως για να υπάρξουν δουλειές και ελπίδα για τις νεότερες γενιές.

Ελάχιστοι έδωσαν σημασία στην ομιλία του Πάνου Καμμένου στο πρόσφατο συνέδριο των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Κακώς. Πρόκειται για έναν συγκροτημένο επιθετικό ιδεολογικό λόγο που τον αναδεικνύει σε κύριο εκφραστή της εγχώριας εκδοχής του υπερσυντηρητικού λαϊκιστικού ρεύματος που αναδύεται και εδραιώνεται στον δυτικό κόσμο, σε Ευρώπη και Αμερική.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείχθηκε στην ηγεσία της ΝΔ βάλλοντας με σαφήνεια κατά του λαϊκισμού, κατά του πελατειακού κράτους και υπέρ ιδιωτικής οικονομίας έναντι του κρατισμού. Απευθύνεται έτσι σε ένα ακροατήριο πέραν του κόμματός του.

Δεν μπορείς να είσαι αξιόπιστος εταίρος σε οποιαδήποτε σύμπραξη, όταν προβαίνεις σε μονομερείς ενέργειες. Επρεπε στοιχειωδώς να έχει προηγηθεί ενημέρωση, διαβούλευση και συνεννόηση για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η αλλαγή του εκλογικού συστήματος εκατό ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές. Σκεφτείτε ότι για τις εθνικές εκλογές υπάρχει συνταγματική ασφαλιστική δικλίδα ώστε οποιαδήποτε αλλαγή του εκλογικού νόμου να ισχύει από τη μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση, ακριβώς για να αποφεύγονται οι αιφνιδιασμοί και να μην χρησιμοποιείται η εκλογική νομοθεσία για κομματικές τακτικές.

Η απόφαση για εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης συνιστά βαρύτατη αρνητική εξέλιξη που δυναμιτίζει την ελπίδα για ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς, αποδυναμώνοντας μέχρι ταφόπλακας τη σοβαρότερη προσπάθεια, την «Πρωτοβουλία των 58».

Οι Financial Times σχολίασαν πετυχημένα την απόφαση για την Κύπρο ως ακόμη έναν τρόπο για να πυροβολήσει η Ε.Ε. τα πόδια της. Το κυπριακό οικονομικό μοντέλο προφανώς ήταν προβληματικό. Μια ρηχή οικονομία, βασισμένη στα ακίνητα, στον τουρισμό και σε έναν διογκωμένο και γκρίζο χρηματοπιστωτικό τομέα, διπλάσιο από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό με υψηλό χρέος δεν μπορούσε να είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη. Και όπως συνέβη με την Ελλάδα, οι πολιτικές ηγεσίες δεν φρόντισαν έγκαιρα και δίκαια, στη φάση της ευμάρειας, να προωθήσουν τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να προχωρήσει σε απεριόριστη αγορά κρατικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων με μειωμένα επιτόκια, κρινόμενη με ρεαλισμό, μπορεί να αποτελεί μικρό βήμα για την οικονομία αλλά πολιτικό άλμα για το σύνολο της ευρωζώνης. Oπως όλα στην Ευρώπη, είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης και συμβιβασμού. Για να καθησυχαστούν οι γερμανικές αντιπληθωριστικές εμμονές, η συνολική ροή και ποσότητα χρήματος στην ευρωζώνη δεν πρόκειται να αυξηθεί, συνεπώς δεν θα υπάρξουν άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινή πραγματική οικονομία, ενώ τα αναγκαία προγράμματα δημοσιονομικής σύγκλισης θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται.

Το αίσθημα ευθύνης για τη διάσωση της χώρας, με παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ, αποφυγή της χρεοκοπίας και της επαναβαλκανιοποίησης, αποτέλεσε το μείζον κριτήριο για το σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης. Αυτός παραμένει και ο κύριος στόχος της. Ταυτόχρονα, εγκαινιάζει μια νέα περίοδο πολιτικής κουλτούρας συνεργασιών για τη χώρα μας, καθιερωμένη ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δυστυχώς, το συνεργατικό κυβερνητικό εγχείρημα πραγματοποιείται σε συνθήκες ύφεσης και συρρίκνωσης, σε καθοδική φάση του οικονομικού κύκλου. Η κυβέρνηση δεν έχει στη διάθεσή της ευκολία πόρων, όπως τις δεκαετίες 80 – 90, όπου τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα.

«Δεν έγιναν όλα, έγιναν όμως πολλά». Με αυτή τη φράση θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, 28 – 29 Ιουνίου 2012, σε σχέση με την πολυεπίπεδη κρίση που αντιμετωπίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και με δεδομένο το δυσμενή συσχετικό δυνάμεων με πλειοψηφία συντηρητικών κυβερνήσεων. Πιο συγκεκριμένα, οι ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν: α) την πιλοτική εφαρμογή του ομολόγου έργων β) τη διάθεση κονδυλίων ύψους 120 δις ευρώ για την ανάπτυξη στους τομείς των μεταφορών, της ενέργειας και της ψηφιακής τεχνολογίας γ) τη δυνατότητα επέμβασης μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας στην αγορά ομολόγων ώστε να συμπιέζονται τα επιτόκια των χωρών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα δ) την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών