Οι εσπευσμένες ανακοινώσεις του κ. Μητσοτάκη, για τη διάθεση μικρού τμήματος του υπερπλεονάσματος των δημόσιων εσόδων για τη δήθεν ανακούφιση των ευάλωτων, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικές για την πολιτική που εφαρμόζει και θα συνεχίσει να εφαρμόζει.

Ο κ. Μητσοτάκης παραδέχτηκε ότι ξεπεράστηκε κάθε προηγούμενο στη φοροεπιδρομή που υλοποιεί, η οποία δημιούργησε ένα θηριώδες πλεόνασμα 11,5 δισεκατομμυρίων.

Πρόκειται για χρήματα, τα οποία προήλθαν από την υπερφορολόγηση της κοινωνίας, των νοικοκυριών, των ανθρώπων της εργασίας, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος μιλώντας στο ΜEGA για το θέμα των συνεργασιών είπε μεταξύ άλλων: «Η πλειοψηφία των πολιτών λέει “βρείτε τα” για να έχουμε μiα λύση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μία πρωτοβουλία και είπαμε ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε. Από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά υπήρξε άρνηση ή καθυστέρηση προκειμένου να διαμορφωθεί προοδευτική απάντηση. Αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων».

…Ας σκεφτούμε και την προοπτική για την πρόοδο της χώρας, αν μετά τα αδιέξοδα των πρώτων εκλογών ο Κυρ. Μητσοτάκης προκηρύξει και δεύτερες και απειλεί και…τρίτες, έως ότου κατακτήσει την αυτοδυναμία.

Οι προοδευτικές δυνάμεις θα συνεχίσουν τους σημερινούς δισταγμούς, τις αρνήσεις συμπόρευσης και …τις περίεργες αριθμητικές πράξεις;

Θα μένουν αδιάφορες;

Διάχυτη είναι η πεποίθηση ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Τα ποσοστά των αρνητικών κρίσεων για το κυβερνητικό έργο είναι ασυνήθιστα υψηλά, επί ασυνήθιστα μακρύ χρονικό διάστημα. Οι δημοσκοπήσεις σταθερά δείχνουν ότι μόνο 13 στους 100 κρίνουν θετικά την κυβερνητική πολιτική στην οικονομία, μόνο 17 στους 100 το κυβερνητικό έργο στην προστασία των θεσμών, τη διαφάνεια, τη διαφθορά. Ανάλογη είναι η κατάσταση σε όλους σχεδόν τους τομείς. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι τέτοια αρνητικά ποσοστά συναντώνται μόνο σε περιπτώσεις κυβερνήσεων που βρίσκονται σε αποδρομή.

Θεσμοί υπάρχουν», που θα ‘λεγε και ο Γιώργος Παπανδρέου, «αρκεί εμείς να τους προσέξουμε και αυτοί να τους εφαρμόζουν». Δυστυχώς, οι θεσμοί διαφάνειας στην Ελλάδα είναι σαν τα χωριά Ποτέμκιν. Στήνονται σαν σκηνικό για βαρύγδουπες συνεντεύξεις Τύπου με δηλώσεις όπως «βάζουμε τέλος σε ένα καθεστώς αδιαφάνειας…». Και μετά σιωπή…

Πολλούς Απρίληδες πριν, το 1967, οι Ελληνες άκουγαν τον αρχιπραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο να υποδύεται τον γιατρό, βέβαιος ότι η τραγελαφική καθαρεύουσά του ήταν η γλώσσα του Πλάτωνα: «Ευρισκόμεθα ενώπιον ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης. Οι περιορισμοί τους οποίους θα επιβάλωμεν είναι το δέσιμον του ασθενούς». Εκτοτε, οποιαδήποτε ιατρικού τύπου μεταφορά προς εξήγηση (παρα)πολιτικών αποφάσεων μάς προκαλεί φρίκη και φόβο.

Να επιλέξει ο κόσμος της παράταξης την ηγεσία του κόμματος για την απαλλαγή από την ΝΔ και τις πολιτικές της - Το αίμα νερό δεν γίνεται με τη Νέα Αριστερά - Η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έχει μετατραπεί σε σύγχρονο Δον Κιχώτη που για λογαριασμό του κ. Μητσοτάκη περιπολεί σε υπαρκτά και ανύπαρκτα λαγούμια και υπονόμους κυνηγώντας τους δικούς της ανεμόμυλους.

«Η συνεργασία στο Δήμο, όντως είναι το πιο πετυχημένο παράδειγμα νίκης και διοίκησης από τον προοδευτικό χώρο τα τελευταία χρόνια», δηλώνει στο Dnews ο Κώστας Ζαχαριάδης, που τάσσεται υπέρ ενιαίου ψηφοδελτίου των προοδευτικών δυνάμεων στις προσεχείς εκλογές.

Η ΝΔ φθίνει πολιτικά και εκλογικά. Και η ισχυρή πρωθυπουργική εικόνα του κ. Μητσοτάκη, αποσυντίθεται.

Το θεμελιακό υπόβαθρο, αυτής της καθίζησης, είναι η αναξιοπιστία και η απονομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.

Παράλληλα όμως δημιουργείται, μια ευρύτερη και διάχυτη κοινωνική και πολιτική δυσπιστία, που φέρνει στην επιφάνεια σταδιακά, μια «νέα πολιτική σκηνή», με ασύμμετρες εκλογικές συμπεριφορές και επιλογές των πολιτών.

...Ναι η κριτική στην κυβέρνηση πρέπει να είναι οξεία και τεκμηριωμένη,όμως κατά την γνώμη μου πρέπει να ανοίξουμε και μέτωπο στον απίστευτο χυδαίο λαϊκισμό των παραπάνω αναφερθέντων κομμάτων ,διότι λαϊκισμός με την ακροδεξιά και τον ναζιζμό έχουν τον τρόπο τους να συγχρονίζονται και ενίοτε να κυριαρχούν της Δημοκρατίας .Και σήμερα με τον εξ Αμερικής καπάνταη που μπλέξαμε ,έχουμε πρόθυμους μιμητές της πολιτικής του καταναγκασμού, έτοιμους να στοιχηθούν στην γραμμή Τραμπ-Πούτιν με ότι αυτό σημαίνει για την Ευρώπη των αξιών, της κοινωνικής πολιτικής ,της Δημοκρατίας.

Το καλό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορεί να διατηρηθεί για κάποιο διάστημα, που δε γνωρίζουμε πόσο θα είναι ούτε και γνωρίζουμε τι μπορεί να το αλλάξει. Ένα πρώτο τεστ της αντοχής του θα πρέπει να είναι οι επικείμενες έρευνες της αμερικανικής εταιρίας Chevron σε περιοχές που καλύπτονται από το τουρκολιβυκό μνημόνιο , το οποίο η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει ως έγκυρο. Και επειδή η περιοχή βρίσκεται στη Λιβυκή πλευρά του μνημονίου, η Τουρκία μπορεί να μην επέμβει

...Η παραδοσιακή «πολυσυλλεκτικότητα» πέθανε μαζί με την «οικογενειακή ηγεμονία». Σήμερα το διακύβευμα είναι ένα ενιαίο κομματικό ή εκλογικό σχήμα, σχετικά ομοιογενές και αξίοπιστο με ένα πρόγραμμα Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης. Ριζοσπαστικό εκ των πραγμάτων. Πέρα από το παραδοσιακούς διαχωρισμούς. Με δυνάμεις από όλα τα κόμματα. Και με δυνάμεις που θα μείνουν στο περιθώριο. Ή θα το τολμήσουν, με υπερβάσεις, οι κομματικές ηγεσίες και ηγεμονικές ομάδες στο Κέντρο και την Αριστερά ή θα συνεχίσουν την πολιτικά αδιάφορη, εν συνόλω, πορεία τους. Και κυρίως δεν θα αποτελέσουν το κατεπείγον του «φραγμού κατά της Ακροδεξιάς» και της επίθεσης «στη δημοκρατία και τους θεσμούς» της.

O Αλέξης Τσίπρας δημοσίευσε προ ημερών μακροσκελές κείμενο με τον τίτλο «Νέα εθνική πυξίδα». Σ’ αυτό αναφέρεται εκτενώς στον πόλεμο της Ουκρανίας, στις συνέπειές του για την Ευρώπη καθώς και στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Πρόκειται για ένα σαφώς ενδιαφέρον κείμενο, μάλλον ρηξικέλευθο σε μια χώρα, όπου οι πολιτικοί κατά κανόνα αποφεύγουν τα ζητήματα αυτά ή τα θίγουν με μια επιφανειακή συνθηματολογία.

Ωστόσο, το κείμενο Τσίπρα σχολιάστηκε όχι τόσο για το περιεχόμενό του, αλλά ως μία (ακόμη) προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού να επιστρέψει σε κεντρικό ρόλο στην εθνική πολιτική σκηνή και ειδικότερα στην υπόθεση της ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων.