...Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να συμμετέχει ενεργά και πρωταγωνιστικά στην ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Οφείλουμε να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να υπάρξει ισχυρή εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης. Χρειάζεται ένα big bang στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κλείσουμε τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα και να κάνουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα.

Το ερώτημα από τα πάνω ή από τα κάτω για να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή προοδευτική παράταξη είναι ένα τεχνητό δίλημμα. Η απάντηση είναι και από τα πάνω και από τα κάτω. Οι πρωτοβουλίες των από πάνω και η στήριξη της κοινωνίας είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια μεγάλη προοδευτική παράταξη.

Αν την ευθύνη για την χρεοκοπία και την πολυεπίπεδη κρίση της χώρας επωμίζονται τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα επί 45 έτη, την ευθύνη για το ότι την τελευταία πενταετία ο μεγάλος ασθενής είναι η θεσμική λειτουργία της Δημοκρατίας την φέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ασφυκτικός έλεγχος των ΜΜΕ. Υποβάθμιση του ρόλου και χειραγώγηση των Ανεξάρτητων αρχών. Ανεξέλεγκτη διαφθορά. Απ΄ ευθείας αναθέσεις και κλειστοί διαγωνισμοί. Υποκλοπές και παρακολουθήσεις. Ατροφική και ασθμαίνουσα Δικαιοσύνη. Βιώνουμε μία ΠΑΣΧΟΥΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σοβαρό, σύγχρονο, αξιόπιστο και δυναμικό. Μια Αριστερά ευρωπαϊκή και οικολογική, δύναμη αλλαγής. Έναν ΣΥΡΙΖΑ των αξιών, του ήθους για των αγώνων της προοδευτικής παράταξης. Με σημείο αναφορά την παρακαταθήκη της κυβέρνησης της Αριστεράς, του Αλέξη Τσίπρα που κράτησε την κοινωνία και την Ελλάδα όρθια. Έξω από τα μνημόνια, με διεθνές κύρος, με θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.

Ο χειμώνας αλλάζει τις συνθήκες του πολέμου στην περιοχή αυτή της Ευρώπης. Αφενός, λόγω των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών, υπάρχει μεγάλη καταπόνηση του στρατιωτικού προσωπικού. Αφετέρου, οι μεγάλοι όγκοι χιονιού, πάγου και λάσπης, εμποδίζουν την ομαλή δράση των τεθωρακισμένων. Οι μάχες από κοντά ουσιαστικά σταματούν. Την περίοδο εκείνη γίνονται κυρίως χτυπήματα από μακριά, αεροπορικά, πυραυλικά και βαρέος πυροβολικού.

Εν αρχή ην το γνωστικό κενό. Η μη καλή γνώση της χώρας, του διεθνούς περιβάλλοντος, του ίδιου του κόμματός του. Αυτό είναι το πρώτο διακριτικό γνώρισμα της ηγεσίας Κασσελάκη. Ετσι, ο ηγέτης που τόσο απρόσμενα βρέθηκε στην κορυφή έπεσε σε μια μάχη που θα μπορούσε –προκαλώντας ο ίδιος πρόωρη εκλογή ηγεσίας– να μη χάσει. Αυτή η έλλειψη εμπειρίας και γνώσεων συνόδευσε όλη την πορεία του. Σημάδεψε και την πτώση του.

Για ζητήματα κρίνει αποφασιστικά το ίδιο το κόμμα, μέσω των καταστατικών του οργάνων. Ούτε ο δικαστής ούτε οι συνταγματολόγοι.

Πριν λίγες μέρες η Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα προχώρησε σε μια πρωτοφανή, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, κίνηση: με μια πράξη κάθαρσης -νίκη της υγείας απέναντι σε μια ύπουλη αρρώστια- καθαίρεσε τον σχετικά πρόσφατα εκλεγμένο Πρόεδρο του κόμματος. Άνοιξε χώρο για καθαρό αέρα. Κάπως πήρε να ξεκαθαρίζει η μολυσμένη ατμόσφαιρα που το πολιτικό εκτόπλασμα που αναδείχθηκε Πρόεδρος του Σύριζα έφερε πρωτίστως στον Σύριζα, στην Αριστερά γενικότερα, αλλά, έμμεσα, και στο πολιτικό σύστημα συνολικά.

Η διχαστική ομιλία Κασσελάκη στην έναρξη των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής επιτάχυνε τις εξελίξεις, ενώ η κατάπτυστη δήλωσή του στο τέλος επιβεβαίωσε την ορθότητα της απόφασής μας.

Η υπερψήφιση της πρότασης μομφής σε βάρος του Στέφανου Κασσελάκη και η έκπτωσή του από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το τελευταίο όπλο που είχε να επιστρατεύσει το κόμμα μας απέναντι στον κίνδυνο της οριστικής και αμετάκλητης απαξίωσής του.

Δεν είμαι ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, πολύ περισσότερο στα ελληνοτουρκικά. Αλλά με την ιδιότητα του ιστορικού, πάντοτε μου έκανε εντύπωση η μεγάλη στροφή που παρατηρείται στην ελληνική εξωτερική πολιτική με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Και οι εντυπώσεις αυτές μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που ακούω σχόλια για τις επιλογές της κυβέρνησης, αλλά και τις αντιδράσεις της τελευταίας σε αυτές τις τοποθετήσεις.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν ξανά στη δημοσιότητα το καταστατικό του, με ερμηνείες, διαστρεβλώσεις, μπουρδολογίες και κυρίως επίδειξη και απόδειξη άγνοιας (!) από λίγους βουλευτές και μερικά στελέχη. Ξεχνούν όλοι αυτοί ότι το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ (όπως αντίστοιχα κείμενα, συντάγματα κ.λπ.) βεβαίως και επιδέχονται ερμηνειών σε ορισμένα (πολύ λίγα) άρθρα αλλά στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι σαφές, με συγκεκριμένες διαδικασίες, προβλέψεις κ.λπ. Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να απαντήσει με επιχειρήματα στα διάφορα ερωτήματα και να συνεισφέρει στον αναγκαίο διάλογο

Μετά τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές του 2023 ήταν σαφές ότι το κόμμα χρειαζόταν επανεκκίνηση. Ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογούσε και παραμέρισε για να τη διευκολύνει. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ στράφηκε σε ένα νέο, λαμπερό, εναλλακτικό ως προς τη σεξουαλική ετεροκανονικότητα πρόσωπο με εντολή την ανανέωση και την επανεκκίνηση του κόμματος με στόχο την εκ νέου διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας. Ο Στέφανος Κασσελάκης έπεισε την πλειοψηφία των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορούσε να αλλάξει το κόμμα και να νικήσει τον Μητσοτάκη.

Και εκεί ξεκίνησε μια μεγάλη περιπέτεια.

Πριν από περίπου έναν χρόνο εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ο Στέφανος Κασσελάκης. Δεν ήταν γνωστός τότε στη δημόσια σφαίρα, στην Αριστερά και στη χώρα, καθώς μόλις το 2023 ήρθε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με τα κοινά. Δεν ίδρυσε νέο κόμμα (κάτι που ο ίδιος ποτέ δεν κατάλαβε) αλλά εκλέχθηκε πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, σε μία καθ’ όλα δημοκρατική και απολύτως σεβαστή διαδικασία από τη βάση των μελών.

Μεταρρυθμίσεις ή φροντίδα για την καθημερινότητα; Συνήθως οι κυβερνήσεις ξεκινούν με υποσχέσεις για τις πρώτες και καταλήγουν με διανομή χρηματικών ενισχύσεων επικαλούμενες στροφή στη δεύτερη. Στ’ αλήθεια, τα προβλήματα της καθημερινότητας δεν είναι ίδια για όλους: για άλλον είναι ότι ο μισθός τελειώνει στα μισά του μήνα, για άλλον ότι πληρώνει διόδια (μίζες) για να κάνει τη δουλειά του, για άλλον ότι καθημερινά βασανίζεται στη λεωφόρο Κηφισού ή στα στενά του Flyover. Και το βασικότερο είναι ότι σε μια χώρα με υστερήσεις και αγκυλώσεις όπως στα καθ’ ημάς, η καθημερινότητα δεν μπορεί να βελτιωθεί αισθητά και σταθερά χωρίς μεγάλες μεταρρυθμίσεις.