Η Ιστορία, όχι μόνο στην Ελλάδα, έχει δείξει ότι οι πολιτικές ανατροπές, και όχι μόνο πολιτικές αλλαγές, γίνονται όταν υπάρχει κοινωνική πλειοψηφία. Ναι, επιμένω σε μια πρόταση συνεργασιών που αποτυπώνει μια πραγματική μεγάλη κοινωνική συμφωνία και συμμαχία. Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Το έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία αυτό. Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έχουν αρνηθεί αυτό που θέλει η κοινωνία. Είναι ένα «όχι» στους πολίτες. Θα τους αφήσει πίσω η κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει γιατί δεν μπορεί η κοινωνία να περιμένει άλλο. Κοινωνική συμμαχία και προγραμματική συμφωνία είναι οι βασικές αρχές της δικής μας πρότασης προοδευτικής διεξόδου.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως με την απόφασή του να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ξεκινώντας μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του Ιράν. Στόχος του ομολογημένος να βάλει τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας που θεωρεί ως υπαρξιακό κίνδυνο για το Ισραήλ. Ανομολόγητος στόχος, που προκύπτει όμως σαφώς από τις ενέργειές του κ. Νετανιάχου, είναι η κυριαρχία του Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Με την προϋπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίζουν να το στηρίζουν. Με άλλα λόγια, κάτι σαν περιφερειακή κυριαρχία με πληρεξούσιο από την παγκόσμια υπερδύναμη.

Οι αρνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς στην ειλικρινή και γενναία πρόταση συνεργασίας του Σωκράτη Φάμελλου, έδειξαν ότι η υπόθεση των συνεργασιών θα είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο φανταζόμασταν, παρά την πλειοψηφική της απήχηση στην κοινωνία.

Την επομένη της εκλογής του Σωκράτη Φάμελλου στην ηγεσία του κόμματος είχα γράψει στο Dnews ότι η συμμετοχή σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα απέδειξε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία παραμένει μία σταθερά σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό».

Το 2015 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, έφτασε μετά από μακρές διαπραγματεύσεις σε συμφωνία με το ιρανικό καθεστώς, όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Η συμφωνία προέβλεπε άρση των διεθνών κυρώσεων επί του Ιράν, το οποίο αναλάμβανε την δέσμευση να κρατήσει σε χαμηλό ποσοστό τον εμπλουτισμό του ουρανίου που κατείχε (όχι πάνω από 5%).

Αυτό θα διασφάλιζε ότι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα θα ήταν μόνο για παραγωγή ενέργειας, δηλαδή για ειρηνικούς σκοπούς, και δεν θα μπορούσε να φτάσει σε επίπεδα που θα οδηγούσαν σε κατασκευή πυρηνικού όπλου.

Κάτι μάλλον ασυνήθιστο (ακόμα και) για τα ελληνικά δεδομένα συμβαίνει εδώ. Απέναντι στα προβλήματα που πολιορκούν τη χώρα μοιάζει να έχει υψωθεί λευκή πετσέτα. Κάποια υπουργεία ξυπνούν μόνο για να υποδεχτούν τον πρωθυπουργό, η διεύθυνσή τους μοιάζει να έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο κι οι πολιτικές ηγεσίες τους επιδίδονται σε έναν προεκλογικό ακτιβισμό, αυτάρεσκα μιλώντας για κάποια μεγάλα και σπουδαία που έχουν πετύχει. Η κυβέρνηση φέρεται σαν πρόωρα να ολοκλήρωσε τη θητεία της και, πλέον, μόνο μέλημα έχει πώς θα γίνει αρκούντως ευχάριστη ώστε να ανακτήσει δημοσκοπικά ποσοστά που θα αρχίζουν με «3»,

...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος για «εσχάτη προδοσία»; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Μοιραία οι συνειρμοί παραπέμπουν ιστορικά π.χ. στην καταδίκη των Έξι για την Μικρασιατική Καταστροφή, και για τους νεότερους, που απλώς «κάτι έχουν ακούσει», σε υπέρτατο έγκλημα εναντίον της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της.

Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο από τις οποίες ζητούν την παραπομπή (και) του Πρωθυπουργού για κακουργήματα, η σκιά της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών πέφτει ξανά πάνω από το κοινοβούλιο - πιο βαριά από όσο περίμενε η κυβέρνηση.

Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού να κατατεθεί πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών αλλάζει την ατμόσφαιρα στη δημόσια σφαίρα και πυροδοτεί, ενδεχομένως, πολιτικές διεργασίες.

...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια κατάσταση που προσβάλλει τον ελληνικό αθλητισμό και τον διασύρει διεθνώς, το αλαλούμ θα συνεχιστεί εντός και εκτός των γηπέδων. Για ποια νομιμότητα θα μπορούν να μιλάνε στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από τη στιγμή που ανέχθηκαν την ατιμωτική - και ατιμώρητη - προσβολή της στοιχειώδους νομιμότητας στο κατ’ ευφημισμό «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας»;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσει τη ηθική και γεωπολιτική δέσμευση της υπέρ της Ουκρανίας, καθώς σε αυτή τη χώρα διακυβεύεται η ασφάλεια και η σταθερότητά μας. Αυτό απαιτεί τη διατήρηση και ενίσχυση της στρατιωτικής υποστήριξης προς την Ουκρανία, την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας για την αποτροπή μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με δυσμενείς όρους για τη χώρα που δέχεται την επίθεση, καθώς και την επιτάχυνση της διαδικασίας ένταξής της στην ΕΕ. Η Ουκρανία είναι η ασπίδα της Ευρώπης και, αν αυτή υποχωρήσει, ολόκληρη η Ένωση θα απειληθεί άμεσα από τη Ρωσία.

Από τις εκλογές που έγιναν τελευταία στον ευρωπαϊκό χώρο, οι πιο ενδιαφέρουσες για την Ελλάδα ήταν νομίζω εκείνες της Πορτογαλίας. Για τις αναδρομές και τις συγκρίσεις που ανακινούν, για τα μηνύματα που στέλνουν. Κυρίως ότι όπως αυτή, έτσι κι εμείς, βιώνουμε πια μια άλλη ιστορική εποχή όπου έχουν ανατραπεί βασικές εθνικές σταθερές και ισορροπίες. Υποτίθεται ότι οι τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης που γνώρισαν το δικτατορικό τραύμα, ήταν προστατευμένες από την επέλαση της Ακροδεξιάς που σημειωνόταν στην υπόλοιπη ήπειρο

Αλλάζουν οι καιροί; Αλλάζουν. Αυτό που χθες αποδοκίμαζες, συκοφαντούσες και πολεμούσες με πάθος, αύριο για διάφορους λόγους, είτε γιατί ανατράπηκαν οι συσχετισμοί και σε υποχρεώνουν να προσαρμοστείς, είτε γιατί τα συμφέροντά σου σε οδηγούν σε μεταβολή θέσης, το στηρίζεις, το καθαγιάζεις και το υπηρετείς με το ίδιο πάθος που το πολεμούσες στην προηγούμενη φάση.

Oι νέοι στρέφονται προς την Ακροδεξιά. Ακόμη κι αν δεν ψηφίζουν σήμερα ακροδεξιά κόμματα, σκέφτονται πολύ σοβαρά να το κάνουν. Ενας από τους βασικούς λόγους αυτής της μετατόπισης είναι η μετανάστευση. Τα κυβερνώντα κόμματα το βλέπουν και, για να προσελκύσουν τους νέους, λαμβάνουν μέτρα κατά της μετανάστευσης.