Ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα η συζήτηση του νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Κορυφαία στιγμή, η δήλωση του Αδ. Γεωργιάδη ότι ο ΛΑΟΣ θα το υπερψηφίσει γιατί είναι σαφώς δεξιότερο από τον Νόμο Γιαννάκου. Επί της ουσίας, πάντως, η υπουργός απέφυγε να τοποθετηθεί ως προς τις πολυάριθμες εναλλακτικές προτάσεις που διατυπώθηκαν. Απλώς δεσμεύτηκε να παρουσιάσει στις 18 Αυγούστου το τελικό κείμενο με τις ενδεχόμενες επιμέρους αλλαγές, ενόψει της συζήτησης στην Ολομέλεια στις 22 Αυγούστου.

Μέχρι τις αρχές Μαΐου η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά είχε κυλήσει με απρόσμενη ομαλότητα. Οι χαμένες διδακτικές ώρες και οι ματαιωμένες εξετάσεις της περσινής χρονιάς είχαν αναπληρωθεί και στα πανεπιστήμια επικρατούσε κλίμα ηρεμίας και ανασύνταξης. Και ξαφνικά, σε δύο εβδομάδες, μέσα από μια αλληλοτροφοδοτούμενη κλιμάκωση, φτάσαμε στα πρόσφατα θλιβερά επεισόδια.

Ένα φάντασμα πλανιέται, εδώ και χρόνια, πάνω από την πολιτική ζωή της χώρας: το γερμανικό εκλογικό σύστημα. Ήδη από την πρώτη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, φήμες (ή κατευθυνόμενες διαρροές) μιλούσαν για μια ριζική εκλογική μεταρρύθμιση, εμπνευσμένη από το γερμανικό εκλογικό σύστημα, χωρίς όμως ποτέ οι ιδέες αυτές να μορφοποιηθούν σε συγκεκριμένο σχέδιο.

Η απόλυτη απόρριψη των κομματικά προσδιορισμένων υποψηφιοτήτων και η υιοθέτηση αντικρουόμενων επιλογών (στις δύο παράλληλες κάλπες για την Αυτοδιοίκηση) αποτελούν τα κυριότερα στοιχεία του νέου πολιτικού τοπίου