Φαίνεται πως δεν ήταν μόνο η Εξεταστική για τα Τέμπη «γουρλίδικη», όπως ατυχώς είχε δηλώσει ο πρόεδρός της. Κάποιος καχύποπτος θα μπορούσε να μιλήσει ακόμη και για μοτίβο.

Τι θα συνέβαινε σε μια «κανονική» χώρα, αν μάρτυρας σε δίκη κατέθετε ότι του είχαν δοθεί από πριν οι ερωτήσεις (και κατευθύνσεις για τις απαντήσεις) που θα του γίνονταν από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής;

Την περασμένη Τετάρτη υπήρξε μια πολύ καλή εξέλιξη: Οι εκπρόσωποι τον μισθωτών και των επιχειρήσεων κατέληξαν σε συμφωνία για την αποκατάσταση –μετά από 13 χρόνια- του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων. Η συμφωνία περιέχει δύο σημαντικές προβλέψεις: Μία, ότι οι συμβάσεις που συνάπτονται, εφόσον καλύπτουν το 40% της κλαδικής απασχόλησης, θα ισχύουν για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου. Το ίδιο θα γίνει και με τις κλαδικές συμβάσεις που κάνει η ίδια η ΓΣΕΕ. Δεύτερη, ότι όταν λήξει μια συλλογική σύμβαση και μέχρι να συναφθεί νεώτερη δεν θα μειώνονται οι μισθοί ούτε θα καταργούνται τα επιδόματα που είχαν συμφωνηθεί.

Το «θα» το έσπειραν αλλά δεν φύτρωσε. Ωστόσο, στο πρόσωπο της κυβέρνησης έχει βρει έναν φανατικό καλλιεργητή. Οι απαντήσεις σε προβλήματα που ταλανίζουν την καθημερινότητα των πολιτών αρχίζουν με ένα φιλοτεχνημένο «θα» κι έχουν σταθερά επαναλαμβανόμενο μοτίβο: Η επίλυση κάθε προβλήματος παραπέμπεται στο «άμεσο μέλλον», με «καινοτόμες πολιτικές» που «θα» αντιμετωπίσουν κι αυτήν τη «χρόνια παθογένεια» με τρόπο «μόνιμο κι αποτελεσματικό». Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι «θα» κάνει κάτι σημαντικό αύριο, για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι δεν κάνει αυτά που είναι ανάγκη να γίνουν σήμερα.

Σας συμβαίνει να φτάνετε στην δουλειά και να νιώθετε σαν να έχετε ήδη δουλέψει οκτάωρο; Αν ναι, παρηγορηθείτε. Δεν είστε μόνοι. Οι επιβάτες 260 χιλιάδων αυτοκινήτων που διασχίζουν το χάος του Κηφισού κάθε μέρα και άλλων 300.000 αυτοκινήτων που μποτιλιάρονται στην κάποτε ελεύθερη Αττική οδό, κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν. Η Αττική έχει πρόβλημα: Περίπου έξι στις δέκα μετακινήσεις στο λεκανοπέδιο γίνονται με ιδιωτικό όχημα

Αν για κάτι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι αυτό είναι η αβεβαιότητα, λένε όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί. Λογικό είναι κάθε χώρα να κάνει ό,τι μπορεί για να περιορίζει τους βαθμούς ανασφάλειας, να προσπαθεί να βρει πολιτικές αντισταθμιστικού χαρακτήρα, να αξιοποιεί κάθε χαραμάδα για να επιταχύνει την έξοδό της από τη ζώνη της μεγάλης αβεβαιότητας. Είναι αυτά που καθ’ ημάς δεν γίνονται. Η κυβέρνηση δρα υπό το άγχος των δημοσκοπήσεων, με τον φόβο απώλειας της αυτοδυναμίας και η ίδια καθίσταται πηγή διευρυμένης αναπαραγωγής αβεβαιότητας. Τείνει να μη λειτουργεί ως κυβέρνηση όλης της χώρας, αλλά μάλλον ως ένας κομματικός ψηφοθηρικός μηχανισμός.

Ο νόμος αυτός θα καταργηθεί στην πράξη! Δεν θα είναι άλλωστε και πρωτόγνωρο! Ήδη η «τομή» στα πανεπιστημιακά πράγματα, η αλήστου μνήμης ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ έχει τεθεί στα αζήτητα. Ο νόμος για τις απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείας δεν εφαρμόζεται! Οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπαίνουν σε καλούπια. Οι λαϊκές μάζες, εν κινήσει, αυτορυθμίζουν και αυτοπροστατεύονται, όταν διεκδικούν αυθεντικά τα αιτήματά τους. Έχετε δει την εικόνα από drone της Πλατείας Συντάγματος στη μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γνωρίσει η μεταπολιτευτική Ελλάδα, τον περασμένο Φεβρουάριο για το έγκλημα των Τεμπών; Πόσο προστατεύεται και πόσο ανοικτός είναι ο χώρος περιφρούρησης του κενοταφίου και της φρουράς του;

Πολλοί εκτός των συνόρων παράγοντες των αγορών βλέπουν την Ελλάδα με αισιοδοξία, ενώ άλλοι, που ζουν εδώ, όχι και τόσο. Πολλοί εξ όσων βλέπουν τη χώρα από μακριά πιστεύουν ότι η κατάσταση και οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας είναι πολύ καλές. Αντιθέτως –μας έλεγε τραπεζικός παράγοντας εκ των κορυφαίων- Έλληνες επιχειρηματίες και αλλοδαποί που έχουν ήδη εγκατασταθεί εδώ μιλούν για τις προοπτικές με μεγάλη συγκράτηση και, ιδιαίτερα από τα τέλη 2026, με σχετική απαισιοδοξία. Υπάρχει, άραγε, κάτι που φαίνεται από κοντά και δεν πολυφαίνεται εκ του μακρόθεν; Ή, μήπως, οι «μακριά» βλέπουν τη μεγάλη εικόνα που είναι καλή ενώ οι «εδώ» μιζεριάζουν με μικροπράγματα;

Μετά τον ιερομόναχο Διονύσιο τον εκ Φουρνά, αγιογράφο και συγγραφέα της «Ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης», με την οποία κωδικοποίησε τη βυζαντινή εικονογραφία, ο Κυριάκος ο εν Φουρνά. Στο ιστορικό χωριό της Ευρυτανίας βρισκόταν στις 16 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, όταν ανακοίνωσε ένα επιπλέον «στοίχημά του»: «Είναι προσωπικό μου στοίχημα να μην καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων τα χρήματα που προορίζονταν για τους νέους αγρότες». Λαμπρά; Μάλλον όχι.

Το αποστομωτικό επικοινωνιακό τέχνασμα κάθε κυβέρνησης προς την αντιπολίτευση είναι αυτό που κάποτε αποκαλέσαμε «η άδικη “προτασιολογογία”» (9.3.2025), η αντίκρουση δηλαδή των αντιρρήσεων στα κυβερνητικά μέτρα με το «κι εσύ τι προτείνεις;». Αυτό μεταφράζεται από τους αφιονισμένους του εκάστοτε κυβερνητικού στρατοπέδου με ένα άλλο σόφισμα: «Δεν είμαι ευχαριστημένος από την κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση δεν προτείνει καμιά λύση, βρε αδελφέ…».

Ο λήθαργος δεν είναι μόνο της καθ’ ημάς ελίτ πρόβλημα. Είναι και μια κατάσταση των αγορών, από τον κορεσμό τους από κέρδη και την ψευδαίσθηση ότι τίποτα δεν είναι ικανό να ανατρέψει την κούρσα των χάρτινων υπεραξιών: Ένα 10ήμερο από την έναρξη της σύγκρουσης Ισραήλ-Ιράν, λες σε μια ιδιότυπη επίδειξη κυνισμού, τα διεθνή χρηματιστήρια έχουν ανακάμψει, οι βραχείες διορθώσεις τους αξιοποιούνται για νέες τοποθετήσεις και τίποτα δεν φαίνεται να ανακόπτει την ορμή τους. Το επίσημο και, κυρίως, το σκιώδες χρηματοπιστωτικό σύστημα, χειραγωγούν τις αγορές σε μια κατεύθυνση φούσκας και τις ωθούν σε απόσπαση όχι μόνο απ’ την πραγματική οικονομία αλλά κι από όλες τις δραματικές αλλαγές στον πραγματικό κόσμο.

Ο πληθωρισμός στην Ευρώπη αποκλιμακώνεται, καθ΄ ημάς κλιμακώνεται. Το Μάιο, έπεσε στην Ευρωζώνη στο 1,9% από 2,2% τον Απρίλιο, σε ‘μας σκαρφάλωσε στο 2,5% από 2% -ο μύθος του εισαγόμενου πληθωρισμού δεν στέκεται πολύ καλά. Άραγε –τίθεται συχνά το ερώτημα- είναι υψηλές οι τιμές ή μήπως είναι χαμηλοί οι μισθοί; Και τα δύο. Με πληθωρισμό κερδών και με καθηλωμένους τους μισθούς, τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πρωτοφανής αναδιανομή από τη μισθωτή εργασία στα κέρδη.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ μετά φανών και λαμπάδων επανέφερε το ζήτημα της αξιoλόγησης μόνο στον Δημόσιο τομέα με την λογική ότι ιδιωτικός τομέας αξιολογείται σε «καθημερινή βάση».

Η διαδικασία είναι απλή ,καθώς 5 εκατομμύρια πολίτες θα έχουν την δυνατότητα να αξιολογήσουν από το 1-10 οι ίδιοι τις δημόσιες υπηρεσίες όπως ο ΕΦΚΑ,το κτηματολόγιο,ΑΑΔΕ, δημόσιες συγκοινωνίες ,αλλά και την κατάσταση που επικρατεί στις γειτονιές,σε λίγα μόλις λεπτά.