«Η επιλογή για την ευρωομάδα που θα συμμετέχουμε, σε καμία περίπτωση δεν είναι επιλογή για το ποιοι είμαστε και τι πιστεύουμε. Δεν είναι ταυτοτική επιλογή»

Για την πρόταση που κατέθεσαν από κοινού με τους Θανάση Θεοχαρόπουλο και Κώστα Ζαχαριάδη, η οποία προκρίνει την ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στην ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, μιλά στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο Γιάννης Ραγκούσης. Το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας υποστηρίζει πως η στροφή προς την Κεντροαριστερά «σημαίνει -με όπλο τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς- να ξανασυστηθούμε πολιτικά και προγραμματικά στις δυνάμεις της εργασίας, στη μεσαία τάξη, στους Έλληνες που παράγουν και δημιουργούν, στην καινοτόμο και εξωστρεφή επιχειρηματικότητα, στη νέα γενιά».

Πέρα από την πολιτική κριτική για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ επί του εκλογικού νόμου, γεννιέται ένα αμείλικτο πολιτικό ερώτημα προσωπικά για την κ. Γεννηματά και τον κ. Θεοδωράκη.
Γιατί θέλουν να δώσουν 50 κοινοβουλευτικές έδρες στη Νέα Δημοκρατία που δεν θα θελήσει να της δώσει ο ελληνικός λαός ;
Γιατί θέλουν να δώσουν 50 κοινοβουλευτικές έδρες σε μια Νέα Δημοκρατία που χρεοκόπησε την Ελλάδα ξοδεύοντας τα χρήματα της χώρας πριν το 2009 ;
Σε μια Νέα Δημοκρατία που το 2010 γέννησε στην κοινωνία τον εγκληματικό αντιμνημονιακό λαϊκισμό.

Περίπου 16 εκατομμύρια αποφάσεις, που περιλαμβάνουν δισεκατομμύρια ευρώ δαπανών του κράτους, έχουν υπαχθεί μέχρι σήμερα στη Δι@ύγεια. Δεκαέξι εκατομμύρια αποφάσεις που δεν θα είχαν το συγκεκριμένο περιεχόμενο εάν δεν υπήρχε η Δι@ύγεια – αλλά και δεν θα ήταν μόνο τόσες.

Η τροπολογία-δηλητήριο της κυβέρνησης Τσίπρα για τη Δι@ύγεια αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη πως η σκοτεινή πλευρά της Μεταπολίτευσης είναι πάλι εδώ. Με νέους εκπροσώπους, αλλά είναι εδώ. Λογικό, θα πει κανείς και δεν θα έχει άδικο.

Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε ήταν πάντα η Ελλάδα των εξαιρέσεων κι όχι των κανόνων. Ήταν η Ελλάδα της θεσμικής προχειρότητας και της πολιτικής σκοπιμότητας της τελευταίας στιγμής. Γι’ αυτό δεν ήταν και δεν είναι ένα κανονικό κράτος.

Ο εκλογικός νόμος δεν είναι ούτε τεχνικό ούτε δευτερεύον ζήτημα. Είναι τόσο σημαντικός για το είδος του πολιτικού προσωπικού που παράγεται από κάθε εκλογική αναμέτρηση όσο σημαντική είναι η μηχανή, το μέσον παραγωγής για το προϊόν που παράγεται σε κάθε εργοστάσιο.

Ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο στον οποίο κανείς έχει επιλέξει να κινηθεί, η άσκηση της πολιτικής δεν μπορεί παρά να γίνεται βάσει αρχών οι οποίες δεν μπορούν να προσαρμόζονται στις περιστασιακές ανάγκες που προκύπτουν από την επικαιρότητα.