Οι κοινοτοπίες κουράζουν, αλλά στην παρούσα συγκυρία αξίζει τον κόπο να υποπέσουμε στο αμάρτημα να θυμίσουμε για μια φορά ακόμη πόση σημασία έχει η επιλογή των λέξεων στον δημόσιο λόγο. Εχει σημασία, λοιπόν, το ότι άλλα στελέχη της κυβέρνησης περιγράφουν την κατάσταση στον Εβρο ως «υπερβολική συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και προσφύγων, οι οποίοι επιχειρούν να εισέλθουν παρανόμως, που εγκυμονεί κινδύνους» και άλλα ότι «είμαστε αντιμέτωποι με εισβολή»! Εχει σημασία αν επιλέγεις να αντιμετωπίσεις τον τυχοδιωκτισμό της Τουρκίας με αποφασιστικότητα, εγκράτεια και σοβαρότητα ή αν προκρίνεις έναν λόγο που αυτομάτως οδηγεί σε φόβο, φανατισμό και εθνικιστικές εξάψεις.

Η ρύθμιση που ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο για τις οφειλές προς την εφορία περιείχε και κάτι τουλάχιστον περίεργο, αν όχι σκανδαλώδες: οι μεγαλοοφειλέτες, αυτοί δηλαδή που χρωστούν εκατομμύρια, αντιμετωπίζονται με τον ίδιο ευνοϊκό τρόπο, και ως προς τα πρόστιμα και ως προς τις εκπτώσεις, με τους μικρούς οφειλέτες.

Κάποιες στιγμές της Ιστορίας οι κοινωνικές αντιδράσεις μοιάζουν με τα φυσικά φαινόμενα: παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, καταστροφικές για το περιβάλλον και τις περιουσίες, απειλητικές για τη ζωή μας. Κανείς πολιτισμένος και σώφρων δεν ξορκίζει βεβαίως, ούτε καταριέται τα φυσικά φαινόμενα. Οι φυσικές επιστήμες τα καταγράφουν, τα μελετούν, τα αναλύουν, εξάγουν συμπεράσματα, θεσμοθετούν κάθε φορά νέους κανόνες που μας προφυλάσσουν από μελλοντικές συμφορές, όσο αυτό είναι δυνατόν

Συμπαθώ, εκ της δημόσιας παρουσίας του, τον κ. Φώτη Κουβέλη. Ιδιοσυγκρασιακά εγκρατής, απροσποίητα ευγενής και ήπιος, με ρητορική ελαφρώς παλαιομοδίτικη, αλλά εντέλει αποτελεσματική. Δεν διαθέτει την ξέφρενη γοητεία του Λεωνίδα Κύρκου, αλλά είναι γνήσιος συνεχιστής της δικής του λογικής για την ανανεωτική Αριστερά.