Αντί να βγούμε στο βουνό, δεν το παλεύουμε στην πόλη;

Είμαι ένα τυπικό δείγμα της Γενιάς της Άπνοιας. Όσοι γεννηθήκαμε μετά το 1980 δεν ξέρουμε τι θα πει αέρας. Βέβαια, η Άπνοια δεν έχει να κάνει μόνο με την τσέπη μας: όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας (δανείζομαι ατάκες από συνήθεια: όλοι με δανεικά τη βολεύουμε σ’ αυτή τη χώρα τον τελευταίο καιρό άλλωστε!). Δεν θέλουμε να μείνουμε στην ιστορία ως η γαλήνη πριν την καταιγίδα αλλά ούτε και ως οι καταλύτες της επικείμενης, κατά τα έως τώρα τεκμήρια, καταστροφής. Άπνοια, λοιπόν∙ σύμφωνοι. Και τώρα; Αντί να κάτσουμε κάτω οκλαδόν γύρω από τις στάχτες να φυσάμε τ’ αποκαΐδια ή να πάρουμε τα βουνά για το νέο ανένδοτο (επαναστάτες ανέκδοτο), καλύτερα δεν θα είναι να σηκωθούμε όρθιοι και να δοκιμάσουμε τη δική μας πνοή;