Συζητά η αριστερά για τον πολιτισμό σήμερα; Ερώτημα που τέθηκε στο πλαίσιο διημερίδας που διοργανώθηκε τον χειμώνα από κοινού από το Τμήμα Πολιτισμού του Συνασπισμού και το Ινστιτούτο «Πουλαντζάς» για ζητήματα σχετικά με την πολιτική για τον πολιτισμό στη χώρα μας.

Ερώτημα που ευθύς εξαρχής θεωρήθηκε από ορισμένους ως προβοκατόρικο, και ορθά, μιας και, στο δεδομένο πλαίσιο που τέθηκε, η απάντηση ήταν προφανής: όχι, δεν συζητά.

Το τελευταίο διάστημα επανέρχεται συνεχώς το θέμα της συμμετοχής και της εκπροσώπησης του γυναικείου φύλου στις συλλογικότητες και τα όργανα του Συνασπισμού. Δεν είναι μόνο ο αποκλεισμός από τις θέσεις ευθύνης που βγάζει μάτι (είτε πρόκειται για θέσεις εκπροσώπησης, είτε ακόμα και για θέσεις που απαιτούν απλά τη σύνταξη ενός πολιτικού ή θεωρητικού κειμένου), αλλά γενικά η διαπίστωση ότι το συνολικό ποσοστό των γυναικών που αποτελούν δραστήρια κομματικά μέλη μειώνεται.

Σχεδόν κάθε φορά που αριστεροί αναφέρονται στο Μακεδονικό ζήτημα επικαλούνται και την περίφημη αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, σχεδόν ποτέ όμως στην περίπτωση του Κοσόβου -- οξύμωρο, αν σκεφτεί κανείς ότι η αρχή της αυτοδιάθεσης σχετίζεται πρωτίστως με την απαίτηση εκ μέρους μιας κοινότητας ανθρώπων να συγκροτήσουν αυτόνομη κρατική οντότητα.

Τι ακατάσχετη μπουρδολογία, τι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, στρουθοκαμηλισμός, μωρία, έλλειψη τσίπας. Τι ακούν τα αυτάκια μας κάθε μέρα στην τηλεόραση από όλους αυτούς τους εκλεκτούς καλεσμένους.