Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο κόκκινος ιεράρχης όπως τον έχουν χαρακτηρίσει άλλοι για καλό και άλλοι για κακό, είχε ήδη αρκετούς εχθρούς. Το γεγονός ότι έχει πάρει
προοδευτικές θέσεις σε μια σειρά από θέματα, από την πανδημία μέχρι τις ανισότητες, και από το μεταναστευτικό μέχρι την κλιματική αλλαγή, τον είχε βάλει στο στόχαστρο συντηρητικών κύκλων που τον περίμεναν στη γωνία έτοιμοι να του επιτεθούν στο πρώτο στραβοπάτημα.

Οταν διαγνώστηκα με πολλαπλή σκλήρυνση πριν από τρία χρόνια είχα κάνει δύο μήνες πριν το εμβόλιο της γρίπης και οι γιατροί μου είπαν να μην το ξανακάνω ποτέ γιατί θεώρησαν ότι επέδρασε αρνητικά στον οργανισμό μου. Από τότε φοβόμουν πολύ τα εμβόλια και ανησυχούσα ακόμη και όταν έκανε κάποιος δικός μου που ήταν υγιέστατος.

Και ξαφνικά, η διαρροή ενός διαλόγου Τόμσεν-Βελκουλέσκου έγινε το κυρίαρχο θέμα στην ελληνική πραγματικότητα. Δεν μάθαμε κάτι που δεν ξέραμε, παρόλα αυτά επιβεβαιώθηκε ότι ο σκληρότερος των θεσμικών πιστωτών δεν έχει σκοπό να κλείσει τα μάτια λόγω προσφυγικού.

Για το Ποτάμι το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι υποχώρησε από το 6% στο 4% και έχασε 150.000 ψηφοφόρους (από σχεδόν 374.000 ψήφους στις εκλογές του Γενάρη έπεσε στις 220.000 στις εκλογές του Σεπτέμβρη). Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες λόγω της σύντομης ζωής του (από τον Φεβρουάριο του 2014) και επομένως η κάθοδος μπορεί να αντιμετωπιστεί ως συγκυριακή

Πίσω από κάθε συζήτηση υπάρχει κάτι που δεν συζητιέται. Ισχύει και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η διαπίστωση του Κινέζου στοχαστή. Πίσω από τη θυελλώδη εσωκομματική αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη υπάρχει κάτι που υπερβαίνει το μνημόνιο και το συμβιβασμό με τους πιστωτές.

Έχω φίλους και στις δύο διαδηλώσεις. Είναι πολύ θυμωμένοι με τους «άλλους». Αυτοί που κατεβαίνουν στην πλατεία Συντάγματος για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της λιτότητας θεωρούν ότι οι συγκεντρώσεις με σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» είναι απλώς αντικυβερνητικές και κρύβουν εμπάθεια εναντίον της Αριστεράς.

Μπορεί να αποτύχει η κυβέρνηση και παρόλα αυτά να κυριαρχεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το πλέον ανυπόφορο σενάριο για τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που έχουν επενδύσει στην “αριστερή παρένθεση” μόνο και μόνο για να μην αλλάξει τίποτα στον δικό τους μικρόκοσμο εξουσίας.

“Η Ευρώπη είναι συλλογικά ένοχη επειδή αφήνει εκατοντάδες μετανάστες να πεθαίνουν στη Μεσόγειο. Είναι ντροπή μας” δήλωσε ο ιδρυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» Μπερνάρ Κουσνέρ. Εχει δίκιο και είναι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, όχι ένας ξένος ούτε ένας αντίπαλος των ευρωπαϊκών ελίτ.Αυτό είναι στοιχείο του ευρωπαϊκού μεγαλείου, ότι εδώ δεν βρίσκεται μόνο το πρόβλημα αλλά επίσης η λύση ή η ουτοπία

Αν στις προεδρικές εκλογές του 2017 στη Γαλλία κερδίσει η Μ. Λεπέν, τότε θα έχει συμβεί μια ιστορικής σημασίας καταστροφή για την ΕΕ, ασύγκριτη προς οποιαδήποτε οικονομική παρενέργεια της κρίσης. Το Βερολίνο επιμένει στο οικονομικό δόγμα που έχει επιβάλει στην ευρωζώνη με τη θεωρία ότι η σταθερότητα εξαρτάται από τη μείωση των χρεών και των ελλειμμάτων, όμως ο πραγματικός κίνδυνος είναι πολιτικός και βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας.

Η κυβέρνηση μοιράζει το πρωτογενές πλεόνασμα και έχει επιλέξει ως πρώτους δικαιούχους τους αστυνομικούς/στρατιωτικούς/λιμενικούς. Αυτό θα συνέβαινε -γιατί είχε ήδη εξαγγελθεί- ακόμη και αν δεν είχε προηγηθεί η απόφαση του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές στη συγκεκριμένη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων με το σκεπτικό ότι αποτελούν τον “σκληρό πυρήνα του κράτους”.

Οι συμμετοχικές διαδικασίες είναι επί της αρχής σωστές χάρη στο τεκμήριο της δημοκρατικότητας. Αλλά αν αυτό είναι το κριτήριο, ο κυρίαρχος λαός στο προσκήνιο, τότε γιατί δεν κάνουμε συνεχώς δημοψηφίσματα και γιατί δεν καθιερώνεται η απλή και άδολη αναλογική, παρόλο που αποτελεί το πλέον δημοκρατικό εκλογικό σύστημα.

Το ισλανδικό παράδειγμα ήταν μια κάποια λύση, για την Αριστερά. Άφησαν τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και δεν φόρτωσαν το βάρος της διάσωσης στις πλάτες του λαού. Διαδηλώσεις, δημοψήφισμα,δίκη για τον πρωθυπουργό . όλα ήταν αλλιώα από όσοα ζούμε στον ευρωπαϊκό Νότο.