Με την πρόσφατη κατάθεσή της τροπολογίας των βουλευτών της Δημοκρατικής Αριστεράς, για την κατάργηση του bonus των 50 επιπλέον εδρών για το πρώτο κόμμα,η υπόθεση της Απλής Αναλογικής επανέρχεται στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου.

Σε μια περίοδο πολύπλευρης κρίσης ,τόσο κοινωνικής όσο και οικονομικής, με βαρύτατες συνέπειες για την αξιοπιστία του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος,η εδραίωση και η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών εξακολουθεί να αποτελεί πρωταρχικής σημασίας ζήτημα για την πορεία της χώρας.

H ΔΗ.ΜΑ.Ρ συμπληρώνει 1,5 χρόνο παρουσίας στην πολίτικη ζωή του τόπου.
Οι μέχρι σήμερα παρεμβάσεις της ,αυτό το κρίσιμο για την χώρα αλλά και τους πολίτες διάστημα,που συμπίπτει με την πρωτόγνωρη και βαθύτατη οικονομική κρίση θεωρούνται κατ αρχή θετικές. Γεγονός που επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα δημιουργίας της.
Τόσο στο επίπεδο των διακηρύξεων,του ύφους και του ήθους του εκφερόμενου πολιτικού λόγου,αλλά και της ουσίας των παρεμβάσεων,δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.

Η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς πτώχευσης,η οικονομική κρίση οδηγεί τους πολίτες στην φτώχεια και την περιθωριοποίηση,το κυρίαρχο πολίτικο δικομματικό σύστημα που διαχειρίστηκε την εξουσία από την μεταπολίτευση και μετά,φέρει βαρύτατες ευθύνες και μαζί του συμπαρασύρει όλους μας.
Πνέοντας τα λοίσθια,σε μια προσπάθεια αποφυγής του τεράστιου πολιτικού κόστους, προχώρησε στην συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδημου,με την συμμετοχή των 2 στυλοβατών του δικομματισμού ΠΑ.ΣΟ.Κ-Ν.Δ. και την πρωτοφανή νομιμοποίηση της ακροδεξιάς,σε μια λύση χωρίς αρχές,αλλα και ως πρόβα τζενεράλε για τις δυνατότητες μετεκλογικής τους συνεργασίας, με πρόσχημα την «σωτηρία» της χώρας.

Το σημερινό πολίτικο μοντέλο,που συμπληρώνει πάνω από 35 χρόνια ζωής,
έχει χρεοκοπήσει,μαζί με την χώρα, για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ,που διαδηλώνουν καθημερινά την αντίθεση τους.
Η εναλλαγή στην κυβέρνηση,η χειραγώγηση των πολιτών,το ρουσφέτι,η αναξιοκρατία,η οικονομικές συναλλαγές,οι μίζες,η διαφθορά,η διαπλοκή,
η συγκάλυψη και η κι ατιμωρησία,ο κρατικό-κομματικός συνδικαλισμός,η ισοπέδωση των δικαιωμάτων,η περιφρόνηση των θεσμών,οδήγησαν την χώρα, στα σημερινά αδιέξοδα και στην πτώχευση.

Η παραδοσιακή οργάνωση των πολιτικών κομμάτων ,βασίσθηκε από την μεταπολίτευση ως σήμερα στο κόμμα με συγκεκριμένη ιεραρχία, πυραμιδικης μορφής.
Κόμμα με τοπικές και κλαδικές οργανώσεις –εκτελεστικά εργαλεία-κι ενδιάμεσες νομαρχιακές βαθμίδες-ιμάντες μεταβίβασης- των κεντρικών αποφάσεων.
Η λειτουργία ήταν εγκλωβισμένη στην επιβολή της πλειοψηφικής άποψης που διαμορφωνόταν,συνήθως από κλειστές ομάδες στελεχών σ επιμέρους τομείς, χωρίς καμιά διαβούλευση με την οργανωμένη βάση και τους φιλάς του χώρου. Εξαίρεση αποτελούσαν τοπικές πρωτοβουλίες,που συνήθως δεν αμφισβητούσαν την κυρίαρχη αντίληψη.

Μετα την αποχωρηση της Ανανεωτικης πτερυγας απο το προσφατο συνεδριο του ΣΥΝ, την ανεξαρτητοποιηση των 4 βουλευτων μας και την επικειμενη σύγκλιση της Πανελλαδικης Συσκεψης για την συγκροτηση του φορεα της Δημοκρατικης Αριστερας,το ουσιαστικο ζήτημα στο οποιο θα κριθεί η επιτυχία του στην κοινωνια ειναι το πεδιο των ιδεων.

Ο υπο συγκροτηση νεος φορεας θα πρεπει ν απαντησει, περα απο τα αμεσα σοβαρα προβλήματα ,που συσσωρεύονται στην ελληνικη κοινωνια ,και στην συγκροτηση