Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνος για τη δημοκρατία και ευτυχώς που αποτρέψαμε την επικράτησή του για δεύτερη φορά, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός μιλώντας εκτός χειρογράφου σε εκδήλωση στο Μόναχο; Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στη Νέα Δημοκρατία με τις οποίες θα μπορούσε να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την προϋπόθεση ότι θα φύγει από τη μέση ο Μητσοτάκης, όπως είπε ο Γιώργος Τσίπρας; Για να δούμε.

Η μαζική συμμετοχή των πολιτών στην εκλογική διαδικασία του ΚΙΝΑΛ, η νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη και η εστίαση όλων των ΜΜΕ στα όσα εξελίχθηκαν τις δύο τελευταίες εβδομάδες, δημιούργησαν την εντύπωση μιας θεαματικής ανόδου ενός κόμματος που θα καταστεί πλέον μια σημαντική πολιτική δύναμη μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Οι τρέχουσες εξελίξεις που ακολούθησαν την συμμετοχή των 270.000 πολιτών, μελών και φίλων, στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, δεν μπορεί παρά να σημάνουν συναγερμό για όσους ενδιαφέρονται για το μέλλον του αριστερού και προοδευτικού χώρου.

Χαμηλώνει τους τόνους στο θέμα της πανδημίας ο Αλέξης Τσίπρας, φοβούμενος ότι η νέα έξαρση των κρουσμάτων θα συσπειρώσει τους πολίτες γύρω από την κυβέρνηση. Στο επίκεντρο της κριτικής του τα θέματα της ακρίβειας. Ανησυχία για τις εξελίξεις στο ΚΙΝ.ΑΛ. αλλά και για το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται στα Σκόπια

Η σημερινή πολιτική συγκυρία καθιστά πλέον πολύπλευρα την κυρίαρχη αντίθεση που διαμορφώνεται στην κοινωνία. Στους πολίτες το δίλημμα καθημερινά θα γίνεται και πιο πιεστικό: ή θα γίνεται ανεκτή με τη σιωπή ή την ανοχή η συνέχιση των πολιτικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη που απροκάλυπτα πλέον κάνει δώρο μερίδια αγοράς της εγχώριας παραγωγικής βάσης στις συστημικές δυνάμεις που πλέον χωρίς κανόνες κερδοσκοπούν, ή θα γίνει διακριτή η διεκδίκηση προοδευτικής διακυβέρνησης για να ξεδιπλωθούν πολιτικές αλλαγής του παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου.

Η μεγάλη συναισθηµατική φόρτιση που δημιούργησε ο τόσο πρόωρος θάνατος της Φώφης Γεννηματά, το άνοιγμα του εσωκομματικού ανταγωνισμού και, προπάντων, η υποψηφιότητα-έκπληξη του Γιώργου Παπανδρέου έφεραν –με τρόπο δυστυχώς δραματικό, αλλά πολιτικά εντυπωσιακό– στο κέντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος τις εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ. Και όμως, πριν από τη φρενήρη αυτή αλληλουχία γεγονότων τίποτε δεν έδειχνε ότι το Κίνημα «κινείται».

Λίγο μετά την ολοκλήρωση της ΔΕΘ, ο Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΠΑΜΑΚ σχολιάζει στο NEWS 24/7 τις εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και το αβέβαιο μέλλον του ΚΙΝΑΛ.

Ο ίδιος προβλέπει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ θα καταφέρουν να συγκρατήσουν το εκλογικό κοινό τους, παρά τα "ανοίγματα" προς τη πλευρά του πάλαι ποτέ ΛΑΟΣ, ενώ σημειώνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια οριακή αναζήτηση νέας πολιτικής ταυτότητας, με παράλληλες διευρύνσης προς αριστερά και προς το λεγόμενο "σοσιαλιστικό" κέντρο.

Ο Παντελής Καψής σε σχετικό άρθρο του στην Athens Voice θεωρεί ότι πρόκειται για Λυκοσυμμαχία με ολίγη λύση ανάγκης, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία ευκαιριακά και υποκριτικά αξιοποιεί την απλή αναλογική. Εγώ από την πλευρά μου θεωρώ ότι εκκινεί ως λύση ανάγκης που αξιοποιεί την απλή αναλογική και οφείλει παράλληλα να πείσει ότι είναι λειτουργική και σταθερή λύση.

Ισως, απλά, επιβεβαιώνεται ότι αφού περπατηθούν όλοι οι άλλοι δρόμοι, τότε το πολιτικό σύστημα της χώρας δοκιμάζει να ακολουθήσει τον δρόμο της λογικής. Οπως και να ’χει, φαίνεται μια διάθεση για ανακωχή στις κομματικές συγκρούσεις για το θέμα του εμβολιασμού. Η εβδομάδα που άρχισε στον απόηχο της σύγκρουσης για το bonus των 150 ευρώ, της ακραίας δήλωσης ότι η αντιπολίτευση κάνει υγειονομικό σαμποτάζ και της ανταπάντησης ότι η κυβέρνηση ευθύνεται για την εμβολιαστική αποτυχία, έκλεισε με την Φ. Γεννηματά να τονίζει ότι ο εμβολιασμός είναι εθνικός στόχος κι ότι απαιτείται συνεννόηση για να επιτευχθεί και τον Αλ. Τσίπρα να κάνει έκκληση στους πολίτες να εμβολιαστούν και να φέρουν προστατευτική μάσκα.

Δυο χρόνια κυβερνά ο Κυρ. Μητσοτάκης, ανοίγοντας από την πρώτη στιγμή στους υποστηρικτές του την προοπτική μιας δεύτερης θητείας της ΝΔ, με το στρατήγημα των «διπλών εκλογών».

Μια επιδίωξη που ενσταλάζεται στην ελληνική κοινωνία- η μεγάλη πλειοψηφία των παντοειδών ΜΜΕ να είναι καλά- αποκτώντας χαρακτηριστικά μιας «φυσικής» αλληλουχίας πιθανολογούμενων γεγονότων. Οι προσεχείς εκλογές με βάση τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, ποσοτικά και ποιοτικά καταγράφουν μεγάλο προβάδισμα της ΝΔ την πρώτη διετία διακυβέρνησής της.

Η συζήτηση για το «κόμμα» επανέρχεται σταθερά από καιρό σε καιρό στους κύκλους της κριτικής πολιτικής θεωρίας, αλλά και στην τρέχουσα δημόσια συζήτηση.

Ο λόγος είναι ότι το «κόμμα», αυτή η θεμελιώδης θεσμική μορφή πολιτικής αντιπροσώπευσης των κοινωνικών τάξεων και ομάδων, βρίσκεται σε βαθιά κρίση.

Πριν από λίγες βδομάδες, η Ιρασί Ασλερ από το ηρωικό Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής (χρειάζεται άραγε να θυμίσουμε γιατί είναι ηρωικό;), εκλέχτηκε δήμαρχος του Σαντιάγο. Το ΚΚ Χιλής δεν είναι μεγάλο κόμμα, τα ποσοστά του είναι συνήθως λίγο μικρότερα από του ΚΚΕ. Ωστόσο, έχει αποφασίσει να λαμβάνει μέρος σε μεγάλους προοδευτικούς συνασπισμούς με άλλους αριστερούς, με σοσιαλιστές, οικολόγους, κεντροαριστερούς ή κεντρώους χριστιανοδημοκράτες και να διεκδικεί μερίδιο στην εξουσία ή τουλάχιστον μερίδιο στον αγώνα για να μείνει μακριά από την εξουσία η χιλιανή Δεξιά.